دورهمی پرخرج دولت انقلابی برای زنان بی‌حجاب دُوَل گمنام در تهران و چند سوال!

برگزاری کنفرانس بین المللی زنان تأثیرگذار در تهران انتقادهایی را در پی داشته است. سایت عصرایران در همین‌خصوص نوشته است: اولین کنفرانس بین المللی زنان تاثیرگذار در تهران برگزار شد و تعدادی از زنان کشور‌های گینه، بورکینافاسو، سریلانکا، استرالیا، ژاپن، چین، قرقیزستان، تایلند، پاکستان، کامرون و صربستان و ... که به دعوت رسمی معاون اموز زنان و خانواده رییس جمهور (خانم انسیه خزعلی) به ایران آمده بودند در آن شرکت کردند.

بی هیچ مقدمه دیگری چند سوال از خانم خزعلی در این باره می‌پرسیم:

۱ - اساساً در شرایطی که کشور در وضعیت نامناسب اقتصادی است (بدان حد که در همین چند روزی که این خانم‌ها در ایران تشریف داشتند، ارزش پول ملی، حدود ۸ درصد کاهش یافت) چه نیازی به این کنفرانس‌ها و همایش‌ها و خاصه خرجی هاست؟ واقعاً چه نیازی؟ (معنای نیاز را که می‌دانید)

۲ - هر کاری باید هدف و دستاوردی داشته باشد؛ اگر هدف نداشته باشد عبث است و اگر بی نتیجه باشد شکست خورده؛ سرکار خانم بفرمایند هدف از این کنفرانس بین المللی چه بود و چه نتایجی برای کشور داشت؟ بالاخره کنفرانس زنان تاثیرگذار باید یک تاثیرگذاری مثبت و حتی کوچکی برای کشور داشته باشد یا نه؟ مثلاً وقتی مدیران آژانس‌های گردشگری کشور‌ها را به کشوری دعوت می‌کنند، هدف‌شان آشناسازی آن‌ها با جاذبه‌ها و امکانات گردشگری است که منتج می‌شود به آوردن توریست توسط آنان به کشور میزبان و کسب درآمد مشترک. لطفا اهداف و نتایح ملموس و عقل پسند بگویید و کلی‌گویی‌های نخ‌نما‌شده و انشاگونه‌ای مانند آن‌ها صدای ما را بی‌واسظه شنیدند، جسارتاً به درد خودتان می‌خورد.

۳ - این بانوان محترمه که تحت عنوان پرطمطراق "تاثیرگذار" از کیسه ملت ایران برایشان خرج کرده‌اید، دقیقاً چه تاثیرگذاری مثبتی داشته‌اند؟ اگر برای کشور خودشان کار مفیدی انجام داده‌اند، چرا ما باید از آن‌ها تجلیل کنیم؟ مگر وکیل و وصی آن‌ها هستیم یا خرجی‌شان با ماست؟ اگر هم برای ما مردم ایران کار موثری انجام داده‌اند، بفرمایید کدام‌شان چه کار اثرگذاری برای ایران کرده‌اند؟ مثلا آن خانم ۲۵ ساله لبنانی به نام "مایا صباغ" که در زمینه مدلینگ کار می‌کند و در چند فیلم عربی هم نقش‌های کوتاهی بازی کرده و البته چند پست هم علیه اسرائیل گذاشته، با چه ملاک و معیاری زن موثر شده و با پول ملت ایران به ایران آمده است؟ به خاطر مدل بودنش؟ بازیگری‌اش؟ یا مبارزاتش علیه اسرائیل با گذاشتن چند پست در فضای مجازی؟!

۴ - واقعاً فکر کرده‌اید مردم ایران درباره یک بام و دو هوای شما درباره ححاب چه فکر می‌کنند؟ از یک طرف با زنان و دختران ایرانی به خاطر پوششی حتی گاه بهتر از مهمانان خودتان برخورد می‌کنید، ولی در همان حال از جیب همان زنان و دختران ایرانی برای فلان سلبریتی فضای مجازی لبنان که بدون حجاب در رستوران‌های تهران می‌گردد و استوری می‌گذارد، خرج می‌کنید و به عنوان بانوی تاثیرگذار به کنفرانس بین‌المللی‌تان دعوت می‌کنید.

نه آن عجز و ناله‌هایتان که پول و بودجه کم است و نه این بریز و بپاش‌هایتان (حاضرید ریز هزینه‌ها را اعلام کنید؟)؛ نه آن اصرار مکرر و مؤکدتان بر حجاب و نه این عکس گرفتن‌هایتان در خود تهران با زنانی که خدا بیامرز مهسا امینی از بعضی‌هایشان پوشیده‌تر بود.

خانم انسیه خزعلی! مردم منتظر توضیحات شما هستند؛ دورهمی زنانه در منزل شخصی که نگرفته‌اید! باید پاسخ دهید.

دورهمی پر خرج برای دُوَل گمنام!

سایت انتخاب نیز در این خصوص نوشته است: در شرایطی که دلار مرز‌ها را در بازار جابجا کرده و به دنبال آن سفره‌های مردم روز به روز کوچک‌تر می‌شود و از نظر اجتماعی هم سال‌هاست زنان به دنبال احقاق حقوق خود هستند، همایش بین‌المللی «زنان تاثیرگذار» در پایتخت برگزار می‌شود.

روز جمعه بود که خبر و عکس‌های کنگره بین‌المللی زنان تاثیرگذار در خروجی خبرگزاری دولت منتشر شد. اگر بخواهیم از همان عنوان همایش آن را واکاوری کنیم، پرسشی که پیش می‌آید این است که منظور از «زنان تاثیرگذار» چه کسانی هستند؟ این زنان بر اساس چه شاخص‌هایی به این نشست دعوت و از آن‌ها تقدیر شده است؟ چه کسانی تاثیرگذاری آن‌ها را تشخیص داده است؟ و اساسا تاثیرگذاری آن‌ها در جامعه و جهان در چه حوزه‌هایی بوده است؟ آنچه در لابه‌لای خبر‌ها و عکس‌های مربوط به این همایش خود را نمایان می‌کند، حضور پررنگ جمیله علم‌الهدی همسر رئیس جمهور و دختر احمد علم الهدی امام جمعه مشهد به عنوان میزبان است.

بنابر آنچه خبرگزاری دولت (ایرنا) عنوان کرده است، همسران روسای جمهور و نخست‌وزیر ارمنستان، بورکینافاسو، قرقیزستان، صربستان، همسر رئیس‌جمهور اسبق گینه، همسر رئیس‌جمهور اسبق نیجر، فرستاده ویژه بانوی اول جمهوری فدرال نیجریه، بانوی اول سابق سریلانکا و همسر رئیس حزب حاکم، فرستاده ویژه رئیس جمهور سوریه، رئیس شورای مرکزی اتحادیه زنان ترکمنستان از جمله مهمانان این کنگره بوده‌اند. اما باز هم این ابهام وجود دارد که این زنان که خود به دلیل وابستگی به مردان جزو مدعوین بوده‌اند، تاکنون چه فعالیت‌هایی داشته اند؟ زنانی که معمولا از طبقات بالای جامعه و از میان اهالی قدرت برخواسته‌اند، چه درکی از وضعیت زنان در نقاط محروم و مصائبی که با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند، دارند؟ اساسا برای حقوق زنان چه گام تاثیرگذاری برداشته‌اند؟

مورد غیرشفاف بعدی هزینه این نشست است؛ در شرایطی که بار مشکلات اقتصادی کشور بر دوش مردم سنگینی می‌کند، قطعا با وجود ۳۰۰ مهمان خارجی هزینه زیادی از جیب مردم شده است. پرسش این است که چرا دولت از جیب مردم چنین بریز و بپاشی را به راه انداخته است؟

مسئله دیگر، اما این است که با هدر دادن سرمایه زیاد برای برگزاری چنین همایشی که بیشتر به یک دورهمی می‌ماند، چه اهداف و چه دستاوردی بدست آمده؟ البته ایرنا هدف آن را «شنیدن بدون رتوش صدای زنان ایرانی توسط رسانه‌های غربی» عنوان کرده، اما تصویر بدون رتوش زنان، دوندگی آنان برای گرفتن حقوق بدیهی خود و البته تصویب و نه خاک خوردن لایحه منع خشونت علیه زنان است.

تلاش‌ها برای تماس با فراکسیون زنان مجلس که در این همایش حضور داشتند، جهت روشن کردن این ابهامات، بی‌نتیجه ماند. اما به نظر می‌رسد برگزاری این همایش جز دستاوردسازی از یک دورهمی پر زرق و برق هدف دیگری نداشته باشد.