ابداع هیدروژلی که سرطان مغز را ۱۰۰ درصد درمان می‌کند
دانشمندان «دانشگاه جانز هاپکینز»(JHU)، درمانی ابداع کرده‌اند که می‌تواند امید جدیدی را برای مقابله با سرطان‌های تهاجمی مغز ایجاد کند. تزریق یک هیدروژل مملو از دارو به مغز پس از برداشتن تومورها با جراحی، یک حمله ترکیبی شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی را در موش‌ها ایجاد کرد که توانست از بازگشت سرطان به صورت ۱۰۰ درصد جلوگیری کند.
به گزارش نیو اطلس، «گلیوبلاستوما»(Glioblastoma) یکی از شایع‌ترین و کشنده‌ترین انواع سرطان مغز در انسان است. جراحی برای برداشتن آن معمولا بهترین گزینه درمانی در نظر گرفته می‌شود اما می‌تواند ناامیدکننده نیز باشد زیرا سرطان در بیشتر موارد با انتقام برمی‌گردد و میزان بسیار پایین بقا را به همراه دارد.
در هر حال، پژوهش جدید دانشگاه جانز هاپکینز ممکن است امیدی دوباره را ایجاد کند. دانشمندان در این پژوهش، نوعی هیدروژل ابداع کردند که می‌توان آن را روی حفره‌ای که پس از برداشتن تومور در مغز باقی مانده است، اعمال کرد تا دارو را به آرامی طی چند هفته آزاد کند. بدین ترتیب، سلول‌های سرطانی باقی‌مانده از بین می‌روند و از تجدید حیات آنها جلوگیری می‌شود.
این هیدروژل از نانورشته‌های حاوی یک داروی شیمی‌درمانی تایید شده توسط «سازمان غذا و داروی آمریکا»(FDA) به نام «پاکلیتاکسل»(Paclitaxel) و یک آنتی‌بادی به نام «aCD۴۷» تشکیل شده است که به سیستم ایمنی کمک می‌کند تا بیماری را بهتر تشخیص دهد و با آن مقابله کند.
«بتی تایلر»(Betty Tyler)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این هیدروژل که شیمی‌درمانی و ایمنی‌درمانی را با هم ترکیب می‌کند، در زمان برداشتن تومور به کار می‌رود تا بتواند خوب عمل کند.
دانشمندان دانشگاه جانز هاپکینز، این روش را روی پنج گروه موش که هر گروه شامل هشت نفر بود، آزمایش کردند. تومورهای یک گروه کنترل‌شده برداشته شد اما پس از برداشتن تومور، هیدروژل به کار نرفت و جای تعجب نیست که ۱۰۰ درصد آنها در عرض حدود پنج هفته مردند. گروه دوم که هیدروژل را بدون هیچ دارویی در آن دریافت کردند نیز تقریبا به همان اندازه دوام آوردند.
گروه سوم، هیدروژل حاوی پاکلیتاکسل اما بدون آنتی‌بادی را دریافت کردند که میزان بقای ۵۰ را به همراه داشت. میزان بقای گروهی که هیدروژل حاوی آنتی‌بادی اما بدون پاکلیتاکسل را دریافت کردند، ۲۵ درصد گزارش شد. گروه پنجم، هیدروژل را همراه با پاکلیتاکسل و آنتی‌بادی aCD۴۷ دریافت کردند و میزان بقای ۱۰۰ درصد داشتند.
تایلر ادامه داد: ما معمولا بقای ۱۰۰ درصد را در موش‌های مبتلا به این بیماری نمی‌بینیم. فکر کردن به این که هیدروژل جدید ما پتانسیل لازم را برای تغییر دادن منحنی بقای بیماران گلیوبلاستوما دارد، بسیار هیجان‌انگیز است.
نتایج دلگرم‌کننده‌تری که استفاده از هیدروژل به دنبال داشت، این بود که دانشمندان بعدا سلول‌های گلیوبلاستومای جدید را به موش‌ها تزریق کردند و دریافتند که سیستم ایمنی حیوانات همچنان می‌تواند با سرطان مبارزه کند. این نشان‌دهنده نوعی اثر واکسن است.
به همان اندازه که این نتایج امیدوارکننده به نظر می‌رسند، هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد تا این درمان بتواند روی انسان تاثیر بگذارد. با وجود این، اطلاعاتی را به مجموعه تحقیقاتی رو به رشدی اضافه می‌کند که نشان می‌دهند هیدروژل‌هایی که به آرامی داروها را آزاد می‌کنند، می‌توانند یک درمان جدید و مهم برای سرطان‌های گوناگون باشند.
این پژوهش، در مجله «PNAS» به چاپ رسید.
