تصاویر ماهواره‌ای که اثبات دروغگویی طالبان درباره آب هیرمند است
پس از پردازش تصاویر ماهواره ای، ادعای اخیر مطرح شده از سوی حکومت افغانستان در خصوص تامین حق آبه کشور ایران از رودخانه هیرمند رد شد.
محدودیت در منابع آبی شرق و جنوب شرق کشور و اهمیت رودخانه هیرمند به عنوان رگ حیاتی سیستان و بلوچستان موجب گردیده مسئله حق آبه ایران از آب این رودخانه به عنوان یک مسئله مهم سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی، توجه ویژه ای را به خود معطوف نماید. با وجود ادعای اخیر مطرح شده از سوی حکومت افغانستان در راستای توجیه عدم تعهد خود به پرداخت حق آبه ایران، امروزه با استفاده از تکنیک سنجش از دور و بهره گیری از تصاویر ماهواره ای میتوان به بررسی صحت این ادعا پرداخته و بر پایه مطالعات علمی، حقیقت ماجرا را آشکار ساخت.
حال با استفاده از پردازش تصاویر ماهواره ای، آب ذخیره شده در پشت سدهای کجکی و کمال خان و همچنین روند تغییرات مساحت آنها در طی ماه های گذشته مورد بررسی قرار گرفته است. در نقشه های تهیه شده از سد کجکی، روند افزایشی آب ذخیره شده در پشت این سد در بازه مهرماه 1401 تا فروردین 1402 به وضوح قابل مشاهده می باشد. همچنین این روند افزایشی در ذخیره آب پشت سد کمال خان در بازه زمانی آبان ماه تا اسفندماه 1401 نیز مشهود می باشد. به طورکلی وجود آب کافی در مخزن این دو سد با استفاده از نتایج به دست آمده از پردازش تصاویر ماهواره ای تایید گردیده و تنها علت عدم ورود این حجم از آب به ایران، مسدودنمودن مسیر آب رودخانه هیرمند می باشد.
همچنین در دیگر اقدام صورت گرفته توسط حکومت افغانستان میتوان به ایجاد یک کانال در حاشیه سد کمال خان با هدف انحراف آب رودخانه هیرمند و هدایت آب پشت سد کمال خان به شوره زار گودزره در خاک افغانستان اشاره نمود. در شکل زیر با مقایسه دو تصویر ماهواره ای از حاشیه سد کمال خان در سالهای 1398 و 1400، میتوان هدایت حق آبه سیستان و بلوچستان به شوره زار بدون سکنه گودزره و ممانعت از ورود آب پشت سد کمال خان به خاک ایران را در سال 1400 مشاهده نمود.
با اقدامات صورت گرفته از سوی حکومت افغانستان در زمینه سدسازی های مختلف در مسیر رودخانه هیرمند و عدم تامین حق آبه ایران از آن، شاهد خشک شدن تدریجی تالاب بین المللی هامون در گذر زمان و ایجاد یکی از کانون های اصلی وقوع ریزگرد در سیستان هستیم. امروزه خشکی این تالاب و بروز آسیب های ناشی از آن همانند وقوع ریزگردها در سطح استان، سیستان و بلوچستان را در وضعیت بحرانی قرار داده و موجبات از بین رفتن فرصت های شغلی و افزایش مهاجرت مردم آن را فراهم آورده است.
