هنگامه قاضیانی متن خداحافظی اش را اینطور آغاز کرده و نوشته: «برای اولین و آخرین بار خواهش دارم همه شما یک جمله زیبا برای خداحافظی به یادگار برایم بنویسید. برای همه شماهایی که با عشق بی شرط از نسلهای متفاوت، سالها کنارم ایستادند.»
او متن خود را اینطور ادامه داده و نوشته: «بگذارید امشب در این حس غریب، اندوه را، برای یک شب هم که شده به ضیافت با شکوه زندگی دعوت کنیم.»
قاضیانی سپس با اشاره به اولین تجربه بازیگریاش در سینما در فیلم «سایه روشن» در ادامه متن خود آورده: «سال ۱۳۷۸ با سینما، شیدایی هایم راهش را پیدا کرد. چرا میگم حس غریب، چون در همان اولین فیلم که سعادت تجربه شاگردی کردن در حضور عزت الله خان انتظامی را داشتم در پلانی از فیلم به من گفتند: «دخترم حس تعریف کردنی نیست.» دوستتان داشتم و دارم و خواهم داشت تا روزی که زمین را ترک کنم.»
خانم مهری شیرازی، استاد باوقار من سینما را با شما آغاز کردم. بهتون قول دادم کم نگذارم و وفادار بمونم به مردم عزیز در راه هنر و فرهنگ، به اندازه وسعم تلاش کردم. قلبتان را میبوسم.
وداع من بعد از بیست و چهارسال خدمت با بازیگری.
هنگامه قاضیانی
ایران/تهران ۱۹ خرداد ۱۴۰۲