«آوای جادویی» ادامه دارد؟
او همچنین بیان کرد: مهم، اتفاقی است که الان رخ داده و مردم برنامه را دوست داشتند و همچنین کمک کردیم تا استعداد‌های پنهان جوانان کشورمان نمایان شود.
محمد طهرانی ـ سازنده مسابقه استعدادیابی «آوای جادویی» ـ درباره روند کلی این مسابقه استعدادیابی موسیقی از زمان تولید تا گرفتن مجوز، حواشی که به همراه داشت، تاثیرگذاری‌اش در جامعه و اهمیت به قشر جوان و استعداد‌های پنهان کشور صحبت کرد و به ذکر نکاتی پرداخت.
چرا میان تولید و پخش «آوای جادویی» فاصله افتاد؟
تهیه‌کننده «آوای جادویی» ابتدا با اشاره به اتفاقاتی که برای پخش مسابقه رخ داد و فاصله‌ای که میان تولید و پخش «آوای جادویی» ایجاد شد، توضیح داد: ضمن تشکر از دستگاه‌های مربوطه و ساترا باید اشاره کنم «آوای جادویی» از سال ۱۳۹۹ مجوز تولید داشته و با توجه به رسالتی که داشتیم و کیفیت برنامه برای ما اهمیت داشت، زمان تولید برنامه با یک برنامه صرفا نمایشی متفاوت شد. در مسابقه‌ای مثل «آوای جادویی» داوران ساعت‌ها برای آموزش یک هنرجو وقت می‌گذارند، اما بیننده فقط یک اجرای پنج دقیقه‌ای را می‌بیند. درباره پخش محصول هم ماجرای خاصی وجود نداشت. این یک محصول خصوصی است و در زمانی که مقرر بود منتشر شود، با مجموعه‌های متعددی مذاکره شده است.
وی بیان کرد: هر مجموعه شرایط خاص خود را دارد و در معامله‌ها بعضی وقت‌ها ممکن است توافق حاصل نشود. مشکلات یا اختلال در مسیر هر کاری وجود دارد. «آوای جادویی» از همان ابتدا مجوز داشته است و هرگونه حاشیه‌ای در این زمینه را تکذیب می‌کنم. به هرحال موضوعات حاشیه‌ای اهمیتی ندارد. مهم اتفاقی است که امروز در «آوای جادویی» افتاده است و مردم مسابقه را دیده‌اند و از آن استقبال کرده‌اند.
او سپس درباره نوپا بودن حوزه تولید مسابقات استعدادیابی موسیقی در ایران و چالش‌هایی که ممکن است در راه ساخت این نوع برنامه‌ها وجود داشته باشد، توضیح داد: هیچ‌وقت احساس نکردم که تولید این کار سخت‌تر از تولید یک سریال یا محصول نمایش خانگی است؛ ضمن اینکه این اتفاق برای اولین‌بار نیست که می‌افتد. قبل از آن هم برنامه «شب‌کوک» در صداوسیما پخش شد و همین الان یک مسابقه جذاب با عنوان «هماهنگ» در حال پخش است.
طهرانی تاکید کرد: هدفمان صرفا تولید یک برنامه نمایشی نبوده و به رسالت فرهنگی‌مان برای پیدا کردن استعداد‌های داخل کشور توجه کرده‌ایم.
تهیه‌کننده «آوای جادویی» تولید مسابقات استعدادیابی موسیقی را مستلزم توجه به نیاز‌های جامعه دانست و بیان کرد: افرادی که این محصولات را تولید می‌کنند باید ببینند آیا جامعه ظرفیت پذیرش این فضای استعدادیابی را دارد و می‌خواهد این برنامه‌ها را ببیند یا خیر. «آوای جادویی» برنامه‌ای بود که نشان داد مردم فضای استعدادیابی خوانندگی را دوست دارند.
ماجرای جوایز ویژه برای فینالیست‌ها چه بود؟
وی سپس درباره انتشار خبری مبنی بر جوایز ویژه «آوای جادویی» برای فینالیست‌ها (از جمله ساخت یک قطعه با آهنگسازی علیرضا افکاری) و انتقادی که از برخی برنامه‌های قبلی استعدادیابی موسیقی به‌خاطر کم‌تاثیر بودن آن‌ها در آینده استعداد‌های موسیقی می‌شد، به این اشاره کرد که قطعا فکر کردن او به تولید یک برنامه استعدادیابی موسیقی به خلأ موجود در این حوزه مرتبط بود.
طهرانی اضافه کرد: برای همه محتوا‌هایی که در این حوزه تولید شده‌اند احترام قائلم، اما رسالت هر برنامه می‌تواند با برنامه‌های دیگر متفاوت باشد. زمانی هدف از تولید یک اثر صرفا سرگرمی و نمایش جهت جلب رضایت مخاطب است، ولی یک وقت در کنار این موضوع، هدف بزرگ‌تری وجود دارد. در «آوای جادویی» از ابتدا این هدف وجود داشت که اینجا یک آکادمی تخصصی باشد که رقابت در آن عادلانه باشد، تیم تولید هیچ دخل و تصرفی در انتخاب‌ها نداشته باشد و داوران مستقلا کار خود را پیش ببرند.
وی بیان کرد: آقای افکاری هم خودشان دوست داشتند این جایزه را به فینالیست هر گروه هدیه بدهند و ما هم تدابیری اندیشیده بودیم که فضایی را فراهم کنیم که هنرجویان صرفا با یک هدیه مالی از مسابقه بیرون نروند. جنبه هنری و زحمت هنرجویان برای ما ارزش دارد و این مسئولیت برای تیم «آوای جادویی» وجود داشت که در حد توان خودش به عنوان یک مجموعه خصوصی از این استعداد‌ها حمایت کند و خروجی‌اش محدود به قطعاتی نباشد که هنرجویان در مسابقه به‌اصطلاح کاور کرده‌اند.
شباهت «آوای جادویی» به نسخه خارجی
این تهیه‌کننده سپس در پاسخ به پرسشی درباره شباهت نسخه‌های داخلی مسابقات استعدادیابی به نمونه‌های خارجی اظهار کرد: مسابقات ساخته شده در دنیا الگویی دارند که اگر از آن‌ها استفاده نکنیم اشتباه است. مثلا اینکه یک خواننده صدای یک فرد را بدون توجه به ظاهر آن فرد در حوزه موسیقی انتخاب کند، خیلی منطقی و الگویی درست است. برای رسیدن به چنین هدفی این ایده را پیدا کرده‌اند که داوران پشت به صحنه روی صندلی بنشینند. بهره‌برداری کردن از این ماجرا اشتباه نیست؛ ضمن اینکه اصول تاک‌شو‌ها و رئالیتی‌شو‌ها کپی است. در همه دنیا آدم‌های خلاق وجود دارند و هر کشوری بنا بر فرهنگ و شرایط خودش آن الگو‌ها را بومی‌سازی می‌کند. «آوای جادویی» هم می‌تواند برداشت آزادی از یک نسخه بین‌المللی باشد.
او درباره نحوه انتخاب داوران و اعلام اسامی برخی از چهره‌های مطرح دیگر موسیقی در دوران پیش‌تولید «آوای جادویی» که در نسخه نهایی حضور نداشتند هم گفت: این اشتباه است که بگوییم ما داوران را انتخاب کردیم. ما با این تیم داوری افتخار همکاری را داشتیم و نگاه ما هم این بود که سعی کنیم از تمام طیف‌هایی دعوت کنیم که امکان حضور در برنامه دارند. با خیلی از عزیزان گفتگو کردیم که حتی اسم‌هایشان در خبرگزاری‌ها ذکر نشد، اما گاهی اوقات آن شخصیت به خاطر زمان‌بندی کاری یا اتفاقاتی که در زندگی‌اش رخ می‌دهد امکان حضور در پروژه را ندارد.
وی یادآور شد: عزیزانی که در حال حاضر در خدمتشان هستیم هم نهایت همکاری از نظر زمان‌بندی با پروژه را داشتند و هم نسبت به موضوع استعدادیابی دغدغه داشتند. از سوی دیگر نمی‌توانستیم از اشخاصی دعوت کنیم که ممکن بود انتقاداتی نسبت به جایگاه آن‌ها به عنوان مربی وجود داشته باشد. افرادی که اکنون در جایگاه داور-مربی حضور دارند هم اسطوره‌های خوانندگی کشورمان هستند، هم کارنامه‌های درخشانی دارند و هم دانش کافی را برای انتقال به نسل بعدی دارند.
از استقبال مردم خوشحال شدیم
تهیه کننده «آوای جادویی» همچنین درباره ویژه برنامه «آوای جادویی» با عنوان «صدای داوران» که با حضور سامان احتشامی منتشر شد، بیان کرد: این کار از یک طرف یک اتفاق دلی و جذاب بود برای اینکه شاید با اینکار بتوانیم قدردان استقبال مخاطبان برنامه باشیم. خود ما از استقبال پر شور مردم خوشحال شدیم و این جذاب بود که خود داوران را روی استیج غافلگیر کردیم و دوست داشتیم این اتفاق بیفتد که داوران به‌شکل بداهه روی صحنه حضور پیدا کنند.
اینگونه توانایی ستودنی اساتید در اجرا آن هم بدون آمادگی برای چندمین بار به مردم نشان داده شد و این شاید مهم‌ترین شاخصه حضور این داوران بود. استودیوی «آوای جادویی» استودیوی برنامه‌سازی است و نه استودیوی تخصصی ضبط موسیقی، پس خیلی توانایی می‌خواهد که بدون تمرین در آن استودیو بتوانی اجرای زنده داشته باشی. داوران «آوای جادویی» این کار را انجام دادند و خدا را شکر مردم هم استقبال کردند.
او به احتمال وجود غافلگیری‌های دیگری تا انتهای برنامه اشاره و اعلام کرد: قطعا تا انتهای برنامه سورپرایز‌های خیلی جذابی خواهیم داشت، اما اگر بخواهیم الان بگوییم دیگر سورپرایز محسوب نمی‌شوند.
«آوای جادویی» ادامه دارد؟
طهرانی درباره احتمال تولید فصل‌های بعدی «آوای جادویی» هم اعلام کرد: قطعا چنین برنامه‌ای باید تکرار شود، چون مخاطبان از آن استقبال کرده‌اند و اینگونه برنامه‌ها می‌توانند با احترام به سلیقه شنیداری مخاطب در تولید و انتشار آثار فاخر و اصیل به مرور زمان تاثیرگذار باشند، قطعا دوری از تولید آثار ضعیف و ضد ارزش امروز دغدغه هر متخصص موسیقی می‌باشد.
وی ادامه داد: این دست برنامه‌ها می‌تواند به استعداد‌هایی کمک کند که در کشور و خاک خودشان هستند و تلاش می‌کنند تا در رشته‌ای موفق شوند که در آن تخصص دارند. ما در «آوای جادویی» چیزی حدود هشت هزار کلیپ از جوانان داشتیم که از بین آنان حدود ۵۰ نفر وارد برنامه شدند. ذات این مسابقه رقابت است، ولی حضور این جوانان و معرفی آنان به مخاطب به خودی خود جذاب است. مهم است که بدانیم در کشورمان جوانانی هستند که خود سرمایه هستند، اما سرمایه مادی یا تهیه‌کننده ندارند و یا شاید مسیر معرفی آن‌ها به مخاطب وجود ندارد، اما صدا‌های خیلی فاخری دارند و احتیاج به تریبونی دارند که صدای خود را به مردم برسانند.
تهیه‌کننده «آوای جادویی» در پایان تاکید کرد: تعداد این جوانان کم نیست. هر کدام از این هنرمندان می‌توانند در بازار اقتصادی کشور تاثیرگذار باشند و سلیقه شنیداری مخاطب را در کنار بسیاری از خواننده‌های شناخته‌شده و خوب کشورمان از محتوای ضد ارزش و هجویات دور کنند.
اگر هر کدام از این استعداد‌ها بتوانند جایگاه خود را در تخصص‌شان پیدا کنند موجب اشتغال گروه‌های مختلف و ارتزاق بسیاری از افراد پیرامون خود می‌شوند. فکر می‌کنم تکرار برنامه‌هایی از قبیل «آوای جادویی» هم از جهت نمایشی و جلب رضایت مخاطب و ساختن لحظه‌هایی قشنگ و جذاب برای مردم مفید است و هم از این جهت که بار فرهنگی و مثبتی در جامعه دارد.
پخش مسابقه استعدادیابی موسیقی «آوای جادویی» که تولید آن در سال ۱۴۰۰ آغاز شده بود با تاخیری بیش از یک سال از ۲۵ اسفند ۱۴۰۱ در نشبکه نمایش هخآغاز شد. فصل اول این مسابقه هم‌اکنون به مراحل پایانی‌اش رسیده است.
