لیلاز: در کارگزاران رهبری وجود ندارد
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: سعید لیلاز گفته است: «کارگزاران سازندگی در واقع نماینده قشر تکنوکرات است و در عین اینکه به عنوان یک جریان اجتماعی نیرومند می‌تواند مطرح شود، از ویژگی‌ها و ساختار حزبی برخوردار نبوده و بیشتر زیر عنوان جبهه می‌توان آن را گنجاند».
به گزارش سرویس سیاسی آفتاب، لیلاز طی گفتگویی با روزنامه سرمایه که در شماره روز یکشنبه این نشریه منتشر شده است، همچنین افزوده است: «بدون محوریت هاشمی رفسنجانی کارگزاران یک حزب نیست».
بر اساس این گزارش، وی با بیان این مطلب که نقطه اشتراک تمام عناصر کارگزاران مخالفت با انحصار در قدرت بود، توضیح می‌دهد: «کارگزاران در واکنش به فضای انحصاری موجود در آن زمان یعنی نیمه دهه 1370 شکل گرفت. ضمن آنکه در فقدان احزابی که بعد از دوم خرداد 76 شکل گرفتند، در واقع از ابتدای تشکیل آن طیف‌ها و عناصر سیاسی و فکری متفاوت و حتی متضادی درون آن حضور داشتند و بنابراین از همان روزهای نخستین عنصر وحدت و یگانگی مواضع اعضای آن مطرح نبود. چنین تشکلی در آن زمان حول محور نیرومند هاشمی رفسنجانی شکل گرفت اما در شرایط فعلی به نظر می‌رسد محور یاد شده به هر دلیل به تداوم نقش خود در این حزب اصراری ندارد. از سوی دیگر فضای واکنشی نیمه اول دهه 1370 نیز در حال حاضر موضوعیت خود از دست داده است. با این توصیف طبیعی است که اعضای کارگزاران تمایلات متفاوت و گاه متضادی را از خود بروز دهند».
این تحلیلگر مسائل ایران در بخش دیگری از سخنان خود کارگزاران را از لحاظ رفتار و سازوکارهای درون سازمانی بد با دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا مقایسه می‌کند و می‌گوید: «اعضای این احزاب نیز ملزم به رعایت منویات رهبری حزب و حرکت براساس خواسته‌های او نیستند. چرا که اساساً در این احزاب رهبریت به معنی واقعی کلمه وجود ندارد».
آفتاب: سعید لیلاز گفته است: «کارگزاران سازندگی در واقع نماینده قشر تکنوکرات است و در عین اینکه به عنوان یک جریان اجتماعی نیرومند می‌تواند مطرح شود، از ویژگی‌ها و ساختار حزبی برخوردار نبوده و بیشتر زیر عنوان جبهه می‌توان آن را گنجاند».به گزارش سرویس سیاسی آفتاب، لیلاز طی گفتگویی با روزنامه سرمایه که در شماره روز یکشنبه این نشریه منتشر شده است، همچنین افزوده است: «بدون محوریت هاشمی رفسنجانی کارگزاران یک حزب نیست».
بر اساس این گزارش، وی با بیان این مطلب که نقطه اشتراک تمام عناصر کارگزاران مخالفت با انحصار در قدرت بود، توضیح می‌دهد: «کارگزاران در واکنش به فضای انحصاری موجود در آن زمان یعنی نیمه دهه 1370 شکل گرفت. ضمن آنکه در فقدان احزابی که بعد از دوم خرداد 76 شکل گرفتند، در واقع از ابتدای تشکیل آن طیف‌ها و عناصر سیاسی و فکری متفاوت و حتی متضادی درون آن حضور داشتند و بنابراین از همان روزهای نخستین عنصر وحدت و یگانگی مواضع اعضای آن مطرح نبود. چنین تشکلی در آن زمان حول محور نیرومند هاشمی رفسنجانی شکل گرفت اما در شرایط فعلی به نظر می‌رسد محور یاد شده به هر دلیل به تداوم نقش خود در این حزب اصراری ندارد. از سوی دیگر فضای واکنشی نیمه اول دهه 1370 نیز در حال حاضر موضوعیت خود از دست داده است. با این توصیف طبیعی است که اعضای کارگزاران تمایلات متفاوت و گاه متضادی را از خود بروز دهند».
این تحلیلگر مسائل ایران در بخش دیگری از سخنان خود کارگزاران را از لحاظ رفتار و سازوکارهای درون سازمانی بد با دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا مقایسه می‌کند و می‌گوید: «اعضای این احزاب نیز ملزم به رعایت منویات رهبری حزب و حرکت براساس خواسته‌های او نیستند. چرا که اساساً در این احزاب رهبریت به معنی واقعی کلمه وجود ندارد».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید