مشکل مشترک پرسپولیس و استقلال در نقل و انتقالات
سپاهان و تا حدی تراکتور بار خود را در همان روز‌های اول فصل نقل و انتقالات بستند. بقیه تیم‌ها هم یا مدعی نیستند یا در حد توان خرید کردند و الان نهایتاً با جذب یکی، دو بازیکن لیست‌شان تکمیل می‌شود، اما پرسپولیس ۲ مهاجم می‌خواهد و دنبال گلر ذخیره هم هست. استقلال و نکونام هم که حداقل ۴ بازیکن دیگر می‌خواهند. تازه استقلال باید ۴ بازیکن کلیدی بخرد، چون نفراتی مثل سیلوا، محبی و قایدی را از دست داده و در فاز هجومی فقط مهرداد محمدی را خریده که او هم معلوم نیست چقدر به کار آبی‌ها بیاید.
مشکل بزرگ پرسپولیس و استقلال این است که به دوران رکود نقل و انتقالات خوردند و حالا کمتر بازیکن خوبی به خصوص در بازار داخلی وجود دارد. خارجی‌های خوب هم که به ایران نمی‌آیند آن هم با قانون جدید قرارداد ریالی! در واقع اگر پرسپولیس و استقلال یک بازیکن خارجی بخرند و آن بازیکن خوب از آب درآید باید تعجب کرد و اگر مثل امثال پریرا باشد اتفاقی کاملاً طبیعی است. در حال حاضر خارجی‌هایی مثل یامگا، گولسیانی و... بد نیستند، اما اینکه بتوان نفراتی در همین حد هم پیدا کرد، محل تردید است.
نکته تأسف‌بار اینکه پرسپولیس و استقلال آکادمی خوبی هم ندارند که حداقل در این شرایط خاص و با این قیمت بالای بازیکنان ۲، ۳ بازیکن به تیم بزرگسالان تحویل بدهند. سال‌ها قبل استقلال یک تیم امید خوب داشت که کلی ستاره تحویل بزرگسالان داد، اما الان بعید است نکونام و گل‌محمدی حتی یک بازیکن رده‌سنی امید را بپسندند و او را فیکس بازی بدهند. می‌ماند جذب بازیکن خارجی که مثل هندوانه دربسته است یا جذب نفراتی مثل امیرحسین حسین‌زاده که بابت آن هم باید کلی پول رضایتنامه بپردازند و البته حداقل ۲۰ میلیارد هم به خود بازیکن بدهند.
استقلال در نقل و انتقالات عقب‌تر از سپاهان و پرسپولیس است و چاره‌ای ندارد جز آنکه برای خرید چند بازیکن جدید دست به ریسک بزند. ریسکی که شاید جواب بدهد و شاید هم جواب ندهد. اگر خطیر و نکونام حداقل یک ما زودتر می‌آمدند مسلماً استقلال شرایط بهتری داشت و شاید تا حالا همه خریدهایش را انجام داده بود، اما طبق معمول بدسلیقگی محض باعث شد تا آبی‌ها در کوران نقل و انتقالات مدیرعامل عوض کنند و حالا هم بازیکن چندانی نمانده که آن‌ها جذب کنند. استقلال مثل مردی است که شب‌هنگام به بازار میوه می‌رود و طبیعی است که در آن زمان باید به خرید میوه‌های معمولی و حتی خراب راضی شود. اینجاست که جای خالی یک آکادمی واقعی که بتواند چند بازیکن خوب به نکونام بدهد، کاملاً حس می‌شود.
