در چه مواردی درمان زخم معده ناموفق است؟
همان تصور و نگاهی که به زخم‌های پوستی دارید به زخم معده داشته باشید و کاهش درد را به منزله بهبودی قلمداد نکنید و اجازه ندهید علاوه بر تحمیل هزینه گزاف بر خود، دوره درمان را بسیار طولانی کنید و یا اینکه دچار عوارض نگران کننده آن در دراز مدت بشوید.
چرا در بیشتر موارد، درمان زخم معده ناموفق است؟
آن طور که خودش می‌گفت، دومین هفته بود که یک روز در میان به منظور پانسمان سوختگی پا، به درمانگاه مراجعه می‌کرد. آن روز او را اتفاقی در سالن درمانگاه دیدم. از بیماران همیشگی درمانگاه بود. علت مراجعه را پرسیدم. گفت دو هفته پیش پای راستم با آب جوش سوخته است و باید مرتب برای پانسمان مراجعه کنم.
گفتم: برای چه مراجعه می‌کنی، مگر درد داری که برای پانسمان آن مراجعه می‌کنی؟
گفت: درد که روز اول برطرف شد. اما هنوز پوست، کامل ترمیم نشده است می‌ترسم بدتر شود و یا عفونت کند. پس برای پانسمان مراجعه می‌کنم.
گفتم خیلی جالب است آن زمانی که به دلیل مشکل معده مراجعه کرده بودی و دارو برای بهبودی التهاب معده شما تجویز شده بود، دارو‌ها را نیمه کاره رها کردی و، چون پرسیدم: چرا دارو را قطع کردی، جواب دادی:
آخه درد نداشتم به چه دلیل باید داروی اضافی بخورم، چون خوب شده بودم قطع کردم.
اینجا آن زمانی است که در عمل پاسخ تو را بدهم، هرچند باز در این زمینه هم بی گناه هستی، چون؛
۲. در سال‌های اخیر اعتماد بین پزشک و بیماران، آسیب دیده است.
۳. آموزش کافی در این زمینه وجود ندارد و شما دارو را از داروخانه تحویل می‌گیرید و بیشتر مواقع در مورد چگونگی ادامه درمان، بدون توجه به توصیه‌های پزشک و داروخانه، خود با تشخیص خود عمل می‌کنید.
پوست و مخاط هر دو یک وظیفه اساسی در بدن به عهده دارند و آن اینکه به عنوان سد دفاعی در مقابل هجوم عوامل مخرب به بدن عمل می‌کنند.
به این صورت که پوست، سطح خارجی بدن و مخاط، حفره‌های بدن را می‌پوشانند.
مخاط در این قسمت‌های بدن وجود دارد؛
۲. از دهان تا مقعد
۳. مثانه و سایر قسمت‌های مجاری ادرای
۴. واژن، رحم و سایر بخش‌های سیستم تناسلی خانم‌ها
مخاط علاوه بر پوشش دفاعی، وظایف دیگری نیز بر دارد. به همین دلیل، ساختاری ظریف‌تر دارد و در نتیجه آسیب پذیری آن بیشتر است.
اما در صورت آسیب به پوست و مخاط به صورت زخم و یا التهاب، روند درمان شبیه هم است؛ با این تفاوت که پوست در صورت آسیب جلو چشم شخص است و تا زمان بهبودی کامل آن را پیگیری می‌کند.
در حالی که مخاط به ویژه مخاط معده که آسیب پذیری بیشتری دارد دیده نمی‌شود و ملاک بهبودی تسکین درد قرار داده میشود و با برطرف شدن درد نه تنها مصرف دارو را قطع می‌کنند، بلکه به پزشک معالج هم بد و بیراه گفته میشود که ببین چقدر داروی اضافی به من داده است!
نخوردن دارو به طور کامل یا پیموده نشدن روند درمان چه عوارضی می‌تواند داشته باشد؟
۲. به دلیل بهبودی ناکامل؛ برگشت پذیری بیماری به سرعت اتفاق می‌افتد و با هر بار مراجعه همین داستان تکرار میشود و گاه به دلیل طولانی شدن مدت بیماری یا برگشت زود به زود آن، کار به آندوسکوپی و سایر اقدامات تشخیصی دیگر منجر میشود که علاوه بر هزینه مالی فراوان و اتلاف وقت نتیجه‌ای نخواهد داشت.
انجام اندوسکوپی یا سایر اقدامات تشخیصی زمانی کاربرد دارد که بیمار دوره درمان را با مصرف دارو به طور کامل و دقیق پشت سر گذارد، ولی مشکل همچنان پابرجاست.
تجربه نشان داده، بیماران گوارشی که با تشخیص زخم معده دارو تجویز شده است، به سه گروه کلی تقسیم می‌شوند.
الف) دارو را طبق دستور و دقیق تا آخر مصرف می‌کنند. تعداد این گروه در جامعه ما اندک است.
ب) به مجرد برطرف شدن درد دارو را قطع می‌کند و هر بار چشمش به دارو‌های به اصطلاح اضافی می‌افتد، اموات پزشک معالج را بی نصیب نمی‌گذارد.
پ) به محض ظاهر شدن علائم بهبودی، نظم در خوردن دارو کنار گذاشته میشود و باقی مانده دارو‌ها در کنار دارو‌هایی نظیر استامینوفن و بروفن و… قرار می‌گیرد و هر زمان کمی احساس ناراحتی کرد یکی از آن‌ها را می‌خورد؛ این گروه بیشترین درصد جامعه آماری را در بر می‌گیرد.
اینجاست که می‌توان گفت: تنها جای آموزش و افزایش آگاهی مردم خالی است؛ چیزی که با تجویز نسخه‌های پی در پی و انجام آندوسکوپی یا سایر اقدامات تشخیصی جبران نمی‌شود.
۳. اگر درمان طی چندین بار کامل تا مرز بهبودی انجام نشود و التهاب یا زخم معده نیمه تمام رها شود، خطر تبدیل یک زخم معمولی به تومور‌های بدخیم افزایش می‌یابد.
سخن آخر
همان تصور و نگاهی که به زخم‌های پوستی دارید به زخم معده داشته باشید و کاهش درد را به منزله بهبودی قلمداد نکنید و اجازه ندهید علاوه بر تحمیل هزینه گزاف بر خود، دوره درمان را بسیار طولانی کنید و یا اینکه دچار عوارض نگران کننده آن در درازمدت بشوید.
