ما همیشه دیر می‌رسیم؛ حتی وقتی کنسرت داریم!
حضور در کنسرت‌های موسیقی مانند سایر موقعیت‌های اجتماعی نیازمند رعایت آدابی مشخص برای حفظ حقوق خودمان و دیگران است. واقعیت این است که همه افرادی که به تماشای کنسرت می‌آیند، وقت و هزینه صرف کرده‌اند؛ پس لازم است که ما مخاطبان با رعایت این آداب به حقوق یکدیگر احترام بگذاریم. هرچند که هنرمندان هم نسبت به مخاطبانی که به کنسرتشان می‌آیند، مسئول هستند و موظف‌اند علاوه بر ارائه موسیقی با کیفیت، با حضور به موقع بر صحنه اجرا و زمان‌بندی مناسب، مخاطب خود را تکریم کنند.
چندی پیش یکی از خوانندگان آمریکایی به نام «لانا دل ری» در یکی از فستیوال‌های موسیقی تابستانه انگلیس به نام Glastonbury شرکت کرده بود که با چهل دقیقه تأخیر روی صحنه رسید؛ اما مسئله اینجاست که این تأخیر برای مخاطبان موسیقی انگلستان و خود جشنواره اتفاقی عادی نبود و موجب ناراحتی طرفدار‌های او شد. همچنین جشنواره درست رأس ساعت اتمام برنامه سیستم‌های صوتی را قطع کرد و از خواننده و طرفدارانش خواست که سالن را ترک کنند.
پس از این اتفاق، بسیاری از رسانه‌های جهان از رویترز گرفته تا نویورک‌تایمز و بیلبورد به این موضوع پرداختند و تیغ انتقاد خود را به سمت این خواننده گرفتند که چرا به علت طول کشیدن آرایش موهایش دیر به روی صحنه رسید؟ همچنین در فضای مجازی هم بسیاری از «دل ری» سوال کرده بودند که چرا برای مخاطب خود ارزش قائل نیست و دیر روی صحنه رفته است؟ حتی مسئله جالبی که می‌توان به آن اشاره کرد این بود که کمتر کسی جشنواره و سالن را بابت قطع کردن سیستم‌های صوتی رأس ساعت مورد مواخذه قرار داده بود و مخاطب اصلی انتقادها، خواننده و تیمش بودند و از او خواسته شده بود که در مقابل طرفدارانش مسئولیت‌پذیر باشد.
اما این اتفاق تنها به همین یک بار ختم نشد و به فاصله کوتاهی پس از جشنواره Glastonbury، در جشنواره British Summer Time هم بیش از ۱۷ دقیقه دیر رسید و این بار مجبور شد که به صورت رسمی برای تأخیر‌های خود عذرخواهی کند.
در این بین، اما شاید برای ما ایرانی‌ها چنین تأخیر‌هایی جزو زندگی روزمره هر کدام از ما باشد و این سر و صدای رسانه‌ای برای تأخیر در یک کنسرت برایمان عجیب تلقی شود، اما واقعیت این است که این گونه تأخیر‌ها در بسیاری از نقاط جهان عجیب است؛ به خصوص که بحث پول و هزینه مردم در رویدادی مانند کنسرت در میان باشد.
اما چنین اتفاقاتی در میان رسوم مردم ایران چندان عجیب نیست و خیلی چیز‌ها تأخیر دارد، از قرار‌های دوستانه گرفته تا کنسرت‌ها و پروازها؛ اما اگر بخواهیم دلیلی علمی برای این امر ذکر کنیم، شاید بتوانیم بگوییم که عادتِ دیر رسیدن در چند عامل از جمله درک فرد از مفهوم زمان، مدیریت زمان و شخصیت فرد ریشه دارد.
حالا از عجیب بودن تأخیر در کنسرت هم که بگذریم، به طور کلی حضور در جایی مانند کنسرت موسیقی بسته به آن ژانر موسیقی و حال و هوایش آدابی دارد که باید در نظر گرفت. مثلا اگر در یک کنسرت کلاسیک یا در سالن اپرا حضور پیدا کنیم، باید از همراه داشتن کودکان، روشن بودن تلفن همراه، ایجاد هر گونه سرو صدا، خوردن و آشامیدن، بلند شدن از روی صندلی، تشویق‌های نا به جا مانند دست زدن حین موومان‌ها در کنسرت‌های کلاسیک و فیلم‌برداری پرهیز کنیم.
اما با این حال شرکت در کنسرت‌های پاپ، فیوژن و ... شرایطی کاملا متفاوت دارند؛ به خصوص اینکه در فضای باز برگزار شوند؛ زیرا در این کنسرت‌ها همخوانی با خواننده، حضور کودکان، فیلم‌برداری، بلند شدن از روی صندلی، تشویق و بعضا خوردن و آشامیدن حداقل در خارج از مرز‌های ایران، چندان مانعی ندارد. اما خط قرمز‌هایی هم وجود دارد که عدم رعایت آن ممکن است باعث ایجاد درگیری با سایر مخاطبان شود.
پرت کردن وسیله از روی عصبانیت به سمت خواننده و هنرمندان نه در ایران و نه در خارج از کشور اتفاقی رایج نیست؛ چه بسا که در تابستانی که گذشت چندین نمونه در کنسرت‌های افرادی از جمله Bebe Rexha و Drake رخ داد که بسیار حاشیه‌ساز بود و بعضا خطرناک تلقی شد. درحقیقت در یک نمونه از پرتاب اشیا به سمت خوانندگان، می‌توانیم به کنسرت Drake اشاره کنیم که یکی از تماشاچیان تلفن همراه خود را به سمت او پرتاب کرد و پس از برخورد با مچ دستش دچار آسیب‌دیدگی شد؛ با این حال او به برگزاری کنسرتش ادامه داد، باجود اینکه دچار سردرگمی و تعجب شده بود که چرا یک نفر باید تلفن همراه خود را به سمت او پرتاب کند!
به هر حال ممکن است هر نوع اتفاقی در یک کنسرت رخ بدهد که برخی از آن‌ها جزو وقایع نادر است، اتفاقاتی مانند حمل اسلحه به سالن و یا حتی اقدام به تیراندازی یا مرگ ناگهانی یکی از مخاطبان در کشور‌های غربی سابقه داشته است؛ هر چند که احتمال رخ دادن چنین اتفاقاتی آنقدر بالا نیست و ما می‌توانیم با رعایت قوانین و حداقل‌هایی مانند رسیدن به موقع، از پیامد‌های بعدی جلوگیری کنیم.
