در یادداشتی تلخ:
کاکایی: اخراجی‌های 2 تلخ‌ترین خنده یک نسل سرخورده
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: «عبدالجبار كاكایی»، شاعر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، درباره فیلم «اخراجی‌ها2» نوشته است كه دوست نداشته چهره تحریف‌شده آرمان‌گراهای دهه شصت، مضحكه شود.
كاكایی تماشای فیلم «اخراجی‌ها2» همراه با پسرش را دستمایه نوشتن یادداشتی انتقادی با عنوان «یه روز به دنیا خندیدیم، یه روز به همدیگه، حالا به خودمون می‌خندیم» قرار داده است.
كاكایی در این یادداشت می‌نویسد: «از بارون عصر بیست فروردین با پسرم پناه بردیم به سینما پایتخت و اخراجی‌ها2 در حال نمایش بود. از این كه كارگردان آدم‌های شبیه به خودش رو دستمایه خنده مردم تهرون هشتاد و هشت كرده، ناراحت شدم. دوست نداشتم چهره تحریف شده آرمان‌گراهای دهه شصت، مضحكه مردم بشه. اما به هرحال اتفاقیست كه در برابر چشم عقلای سینما افتاده و برادران زودجوش و دیرپز انقلاب و جنگ آخرین شیرین‌كاری‌هاشون رو نشون می‌دن. یه روز جلوی دانشگاه یه روز سر چهار راه حالا هم رو پرده سینما».
كاكایی در ادامه یادداشت خود خطاب به پسرش آورده است: «نه پسرم جنگ این نبود. این آدمای عملی و لمپن به كیلومتر پنجاه جبهه می‌رسیدن استحاله می‌شدن. دیگه تا اردوگاه اسارت به همون حال نمی‌موندن. پسرم كسی كه بوی مرگ رو بشنوه خماری از سرش می‌پره. پسرم دنیای ذهنی كارگردان به اندازه شخصیت‌های فیلمشه. او فكر می‌كنه اگه روحانی و جاهل به درك هم برسند همه مشكلات كشور حله. نجبا و عقلا هم یا دكترهای هالو هفت شنبه هستند یا هواپیما رباهای منافق».
این شاعر و ترانه‌سرای دفاع مقدس ادامه می‌دهد: «پسرم ما خسته شدیم و داریم به خودمون می‌خندیم. این‌تلخ‌ترین خنده یه نسل سرخورده است. پسرم برگشتن به مردم هزینه‌های زیادی داره و تو سعی نكن اون قدر از مردم فاصله بگیری كه مجبور شی با این شیرین‌كاری‌ها دلشونو به دست بیاری».
كاكایی در پایان یادآور می‌شود: «همین حرفا رو تو برگشت به پسرم گفتم؛ زیر بارونی كه خنده‌های تهرون هشتاد و هشت رو خیس كرده بود».
آفتاب: «عبدالجبار كاكایی»، شاعر انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، درباره فیلم «اخراجی‌ها2» نوشته است كه دوست نداشته چهره تحریف‌شده آرمان‌گراهای دهه شصت، مضحكه شود. كاكایی تماشای فیلم «اخراجی‌ها2» همراه با پسرش را دستمایه نوشتن یادداشتی انتقادی با عنوان «یه روز به دنیا خندیدیم، یه روز به همدیگه، حالا به خودمون می‌خندیم» قرار داده است.
كاكایی در این یادداشت می‌نویسد: «از بارون عصر بیست فروردین با پسرم پناه بردیم به سینما پایتخت و اخراجی‌ها2 در حال نمایش بود. از این كه كارگردان آدم‌های شبیه به خودش رو دستمایه خنده مردم تهرون هشتاد و هشت كرده، ناراحت شدم. دوست نداشتم چهره تحریف شده آرمان‌گراهای دهه شصت، مضحكه مردم بشه. اما به هرحال اتفاقیست كه در برابر چشم عقلای سینما افتاده و برادران زودجوش و دیرپز انقلاب و جنگ آخرین شیرین‌كاری‌هاشون رو نشون می‌دن. یه روز جلوی دانشگاه یه روز سر چهار راه حالا هم رو پرده سینما».
كاكایی در ادامه یادداشت خود خطاب به پسرش آورده است: «نه پسرم جنگ این نبود. این آدمای عملی و لمپن به كیلومتر پنجاه جبهه می‌رسیدن استحاله می‌شدن. دیگه تا اردوگاه اسارت به همون حال نمی‌موندن. پسرم كسی كه بوی مرگ رو بشنوه خماری از سرش می‌پره. پسرم دنیای ذهنی كارگردان به اندازه شخصیت‌های فیلمشه. او فكر می‌كنه اگه روحانی و جاهل به درك هم برسند همه مشكلات كشور حله. نجبا و عقلا هم یا دكترهای هالو هفت شنبه هستند یا هواپیما رباهای منافق».
این شاعر و ترانه‌سرای دفاع مقدس ادامه می‌دهد: «پسرم ما خسته شدیم و داریم به خودمون می‌خندیم. این‌تلخ‌ترین خنده یه نسل سرخورده است. پسرم برگشتن به مردم هزینه‌های زیادی داره و تو سعی نكن اون قدر از مردم فاصله بگیری كه مجبور شی با این شیرین‌كاری‌ها دلشونو به دست بیاری».
كاكایی در پایان یادآور می‌شود: «همین حرفا رو تو برگشت به پسرم گفتم؛ زیر بارونی كه خنده‌های تهرون هشتاد و هشت رو خیس كرده بود».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۱۵:۰۸ - ۱۳۸۸/۰۱/۲۳
پاسخ
بنظر بنده آقاي ده نمكي بايد شرم كند كه با مضحكه كردن جبهه و رزمندگان خود را به فروش ميلياري فيلمش كه بينندگاني را به سالن كشيده است كه قصدشان خنديدن به اصول مقدس جبهه ها است دل خوش كرده است ناشناس
| ۱۶:۵۳ - ۱۳۸۸/۰۱/۲۳
پاسخ
جانا سخن از زبان ما می گویی... ناشناس
| ۱۶:۵۴ - ۱۳۸۸/۰۱/۲۳
پاسخ
آخ جانا! خیلی وقت بود کلامی از جنس دانایی و از طعم درد نشنیده بودم. درود بر تو شاعر همشهری ات مختار 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید