آفتاب: شيخ فريدالدين محمد عطار نيشابوری، از بزرگان مشايخ تصوف ايران در قرن ششم و اوايل قرن هفتم هجری است. وی در سال 537 هجری در قريه (کدکن) نيشابور به دنيا آمد؛ و چون در آن شهر به دارو فروشی و عطاری اشتغال داشت، بدين لقب معروف شد.
عطار در دکان دارو فروشی به درمان بيماران میپرداخت و به کسب علوم و درک صحبت مشايخ و بزرگان اهل تصوف مانند: شيخ نجمالدين کبری و ديگران نيز روزگار میگذراند. در اين راه آنقدر پيش رفت که خود از پيشوايان اين طريقت گشت و مقامش بجائی رسيد که مولانا جلالالدين محمد بلخی (مولوي) درباره او گفت:
«هفت شهر عشق را عطار گشت ما هنوز اندر خم يک کوچهايم»
عطار در سال 627 هجری در فتنه مغولان در نيشابور به قتل رسيد. درباره کشته شدن او بدست مغولان داستانهائی نقل کردهاند.