با توجه به حضور زوج پورعلیگنجی و کنعانیزادگان در قلب خط دفاعی پرسپولیس، این تیم شرایط خوبی در خط دفاعی داشت و گلهای کمیهم دریافت کرده بود. بعد از مصدومیت پورعلیگنجی، اما شرایط کاملا تغییر کرد و زوج گولسیانی و کنعانیزادگان خیلی مطمئن عمل نکردند. مدافع گرجستانی که پنالتی حساسی هم مقابل الدحیل از دست داد و روی گل دوم این تیم هم مقصر بود، نتوانست مثل پارسال عمل کند و افت او محسوس است.
وقتی مرتضی مصدوم شده، شرایط خط دفاعی پرسپولیس هم تغییر کرده و مدافعان این تیم صلابت قبل را ندارند. مرتضی با هوش بالا و قدرت رهبری که داشت، به ستون خط دفاعی پرسپولیس تبدیل شده بود و خیلی موثر کار میکرد. با مصدومیت پورعلیگنجی پرسپولیس رهبر خط دفاعی اش را از دست داد و غیبت او تقریبا در هر بازی حس میشود. پرسپولیس راحت به حریفان موقعیت میدهد و این موضوع اصلا برای تیمی که مدعی قهرمانی است، جالب نیست.
پرسپولیس اگر میخواهد از عنوان قهرمانی اش دفاع کند، ابتدا باید وضعیت خط دفاعی خودش را بهتر کند و کمتر گل بخورد. غیبت پورعلیگنجی به معنای واقعی در پرسپولیس حس میشود و هواداران این تیم هم حسرت نبودن این بازیکن را میخورند.