ذخیره‌سازی گاز در کشور، فقط ۱.۷ درصد
در جغرافیای کشورمان که گاز اصلی‌ترین حامل انرژی قلمداد می‌شود و با سهم ۷۰ درصدی از سبد سوخت کشور، جایگاهی بی بدیل داراست و به رغم اینکه دومین دارنده ذخایر متعارف جهان هستیم، اما با محدودیت در تولید، ناترازی موجود همه ساله تشدید می‌شود که یکی از قطعات مهم جورچین مدیریت مصرف گاز و از ضروریات تاب آوری شبکه توزیع، تامین گاز از محل ذخیره سازی زیرزمینی است.
اکنون ظرفیت ذخیره سازی گاز در کشور در حدود ۳.۴ میلیارد متر مکعب است، یعنی تنها ۱.۷ درصد از کل مصرف و به عبارتی تنها یک شانزدهم متوسط دنیا.
آنچه در این میان مورد اذعان وزارت نفتی هاست، عقب ماندگی در این حوزه است و دلیل آن هم نبود سرمایه گذاری اذعان می‌شود در عین حال که راهکار جلوگیری از افت فشار هم هست به مانند آنچه زمستان سال گذشته در منطقه شمال شرق رخ داد و مردم آن منطقه در دمای منفی بیست درجه گازشان برای چند روز قطع بود.
به هرحال وعده‌های بهبود وضع فعلی ذخیره سازی گاز طبیعی که در قانون بودجه سالجاری هم به آن اشاره شده یکی از مسائلی اصلی حوزه انرژی کشور است و محقق شدن عدد و رقم ها، در کنار یک اولویت است؛ تامین گاز بخش خانگی.
البته برخی کارشناسان، سرنخ ماجرا را به یک تصمیم در دولت‌های قبل مربوط می‌دانند؛ انحلال شرکتی که کار اصلی اش، ذخیره سازی گاز در کشور بود.
کلام آخر هم اینکه فعلا روی کاغذ ناترازی، حالا حالاها، ادامه دار خواهد بود و بر اساس سند تراز گاز مصوب شورای عالی انرژی، پیش بینی شده است تا سال ۱۴۲۰، کشور در ۴ ماه سرد سال دچار کسری ۶۱۶ میلیون متر مکعبی گاز طبیعی در روز باشد و همین امر فارغ از مسائل اقتصادی، امنیت انرژی کشور را دچار مخاطره خواهد کرد، اما شاید افزایش ذخیره سازی، یک نسخه باشد برای اینکه این شعله‌ها همچنان آبی بسوزد.
