کشف بزرگترین چنگال خرچنگ با قدمت ۸ میلیون سال
بقایای یک خرچنگ غول پیکر باستانی که به خوبی حفظ شده در نیوزیلند کشف شده است.
به نقل از آی‌ای، این سخت پوست خارق‌العاده دارای بزرگترین چنگال خرچنگ فسیل شده است که تا به حال پیدا شده است.
این گونه تازه کشف شده، خرچنگ غول‌پیکر جنوبی با نام علمی Pseudocarcinus karlraubenheimeri نامیده شده است.
بنا بر گزارش‌ها، بقایای فسیل شده این موجود باستانی در ساحل ویتوتو(Waitoetoe) در جزیره شمالی نیوزلند، تقریباً در ۲۴۰ کیلومتری جنوب اوکلند کشف شده است.
نمونه‌ای که به خوبی حفظ شده است
قدمت این نمونه‌های به خوبی حفظ شده به حدود ۸.۸ میلیون سال می‌رسد که مربوط به دوره زمین‌شناسی میوسن پَسین است که بین ۲۳ تا ۵.۳ میلیون سال به طول انجامید.
علاوه بر این، استخوان‌های فسیل‌شده این خرچنگ‌ها در لایه‌های گل و لای به جای مانده از فوران آتشفشانی گذشته از مرکز آتشفشانی دور از ساحل موهاکاتینو کشف شد. این منطقه حدود ۱۴ تا ۸ میلیون سال پیش فعال بوده است.
پژوهشگران می‌گویند: این نمونه‌ها که به خوبی حفظ شده‌اند، در رسوباتی که شامل مواد آتشفشانی است، دفن شده‌اند. این خرچنگ‌ها در یک محیط دریایی عمیق زندگی می‌کرده‌اند و این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد این نوع خرچنگ در منطقه‌ای که اکنون نیوزلند نام دارد، ساکن بوده است.
چنگال ۱۵ سانتی‌متری خرچنگ باستانی
چیزی که این کشف را بسیار قابل توجه می‌کند، اندازه چنگال این خرچنگ باستانی است که حدود ۱۵ سانتی‌متر است. اعتقاد بر این است که این بزرگترین چنگال کشف شده تاکنون است.
تصور می‌شود که اندازه بزرگ چنگال‌های این نوع خرچنگ حاکی از گوشتخوار بودن آن است.
خرچنگ‌ها معمولا از چنگال خود برای اهداف مختلفی از جمله تغذیه، دفاع و دستکاری اشیاء در محیط خود استفاده می‌کنند.
بر اساس گزارش‌ها، خرچنگ غول پیکر تاسمانی با نام علمی Pseudocarcinus gigas با ۴۷ سانتی‌متر طول، رکورد بزرگترین خرچنگ را در اختیار دارد.
جالب اینجاست که این خرچنگ تازه کشف شده می‌تواند اجداد خرچنگ‌های عظیم الجثه معاصر باشد و روند تکامل این موجودات شگفت انگیز را روشن کند.
پژوهشگران می‌گویند شرایط در دوره میوسن پسین در نیوزیلند، یعنی حدود ۸.۸ میلیون سال پیش، عوامل مطلوبی مانند منابع غذایی، نیازهای متابولیکی و تامین کلسیم-کربنات را فراهم کرده که به این خرچنگ عظیم‌الجثه اجازه داده تا به این اندازه رشد کند.
یافته‌های این پژوهش در مجله Geology and Geophysics منتشر شده است.
