در تمام بازیهای قبلی که وحید امیری به عنوان بازیکن جانشین وارد میدان میشد در پست مهاجم سایه یا بازیکن آزاد پشت مهاجم نوک به میدان میرفت که غالبا موفق نبود هر چند شرایط مسابقه در لحظاتی که او به زمین میرفت نیز روی کیفیت کار او تاثیرگذار بود.
امیری در سالهای گذشته و در شرایطی که پرسپولیس نیاز به مهاجم داشت و خبری از بازیکن تخصصی خط حمله نبود کار یحیی گلمحمدی و برانکو را راه انداخت و بعضا گلهای حساسی هم به ثمر رساند، اما حالا مدتهاست از دایره گلزنان تیمش خارج شده است.
واقعیت اینکه امیری در پست بازیکن آزاد موفق نبود و در موقعیت گلزنی هم قرار نمیگرفت، اما در مصاف با استقلال خوزستان در شرایطی که عالیشاه در پست خود باقی مانده بود و وینگرها هم به کارشان ادامه میدادند به عنوان مهاجم مکمل کنار آلکثیر به میدان رفت که هم موثرتر بود هم برای تیمش کارگشاتر بود هم برای حریف خطرناکتر.
امیری در این مسابقه طی دقایقی کوتاه سه بار در موقعیت گلزنی قرار گرفت؛ بار اول با ارسال عبدالکریم خودش را پرتاب کرد که به توپ نرسید، بار دوم با ارسال اورونوف ضربه سر زد و دروازه را کج دید و بار سوم دوبار ضربه سری از زوایه بسته زد که گروسیان توپ را از زیر طاق دروازه خود بیرون کشید.
به نظر میرسید با این نمایش اوسمار جای درست وحید امیری را پیدا کرده و این بازیکن باتجربه، خوش اخلاق و توانمند در خط حمله کارایی بیشتری خواهد داشت و شاید در صورت نیاز طی دو بازی آینده باز هم در این نقش به میدان برود و با عطشی که برای ثبت اولین گل فصل خود دارد در ممسیر قهرمانی مهرهای اثرگذار باشد.