جدایی ۱۴ بازیکن بزرگسال در تابستان گذشته و ۳ مهره بزرگسال در نیمفصل و مهمتر از همه پارگی رباط صلیبی مرتضی تبریزی و اسماعیل شریفات در دور رفت لیگ برتر کاری کرد تا سیدمجتبی حسینی با دست خالی طی یک سال اخیر مهرههای تیمش را انتخاب کند و بازیها را انجام بدهد، اما با این وجود او و تیمش توانستند بهترین جایگاه تاریخ ایرالکو را به دست بیاورند و از سوی دیگر به نیمه نهایی جام حذفی برسند.
مجتبی حسینی که چالش سختی با حضور روی نیمکت آلومینیوم اراک پذیرفته بود، توانست تیمش را به رده هفتم جدول لیگ برتر برساند و عملکردی بهتر از سه سال اخیر رقم بزند و عملکردی داشته باشد که شاید در شروع فصل هیچکس آن را تصور نمیکرد که اگر صعود به فینال جام حذفی نیز اتفاق میافتاد، بزرگترین شگفتی را با دستان خالی رقم میزد.
شاگردان حسینی در نیمه نهایی جام حذفی مقابل مس رفسنجان عملکرد کاملا بهتری از نظر فنی و تاکتیکی داشتند و آمار و ارقام به سودشان بود، اما در نهایت ضربات پنالتی و از دست دادن دو فرصت گلزنی کاری کرد تا این مربی و تیمش نتوانند به فینال برسند.
با این وجود، کسب رتبه هفتم جدول و حضور در نیمه نهایی جام حذفی با این مهرههای جوان شایستگی او را نشان داد و میتوان گفت این عملکرد نیز برای این مربی و باشگاه آلومینیوم دستاورد خوبی بود.