نقدی بر صحبت‌های عجیب قلعه نویی
به نظر من شناسنامه یک عدد است و در فوتبال مدرن جا ندارد. آمادگی جسمانی الان مهمتر است.
مدتی از این جمله امیر قلعه‌نویی درباره جوانگرایی و بی‌اهمیت بودن سن و سال در فوتبال مدرن نگذشته بود که در مونیخ و در بازی افتتاحیه یورو ۲۰۲۴، فلوریان ویرتز و جمال موسیالا ۲۱ ساله و کای هاورتز ۲۵ ساله نسخه اسکاتلند را در نیمه اول پیچیدند.
رئال مادرید در حالی قهرمان اروپا و لالیگا شد که بازیکنان تاثیرگذار این تیم در خط میانی و حمله بازیکنان جوان و زیر ۲۵ سال بودند. زوج برزیلی خط حمله آتشین رئال مادرید متشکل از رودریگو و وینیسیوس بود که هر دو ۲۳ سال داشتند. مادریدی ها، آردا گولر و نیکو پاز ۱۹ سال دارند و در خط میانی جود بلینگهام ۲۰ ساله در مرکز زمین جادو می‌کند. کاماوینگا ۲۱ ساله مانند سرباز گوش به فرمان فرمانده خود کارلو آنچلوتی است و در تمام پست‌هایی که نیاز باشد بازی و عالی عمل می‌کند. شوامنی ۲۴ ساله همانند صخره در پست هافبک دفاعی و مدافع وسط محکم بازی می‌کند و فدریکو والورده ۲۵ ساله عین همیشه موثر، کارآمد و تعیین کننده و در درون خط دروازه آندره لونین ۲۵ ساله ناجی کهکشانی‌ها در چندین و چند مسابقه بود.
آرسنال که این فصل تنها یک قدم تا قهرمانی و پایان دادن بر سلطه منچسترسیتی فاصله داشت با تیمی جوان و با انگیزه پا به میدان مسابقات می‌گذاشت. گابریل برزیلی و ویلیام سالیبا فرانسوی زوج خط دفاعی آرسنال در اکثر مسابقات این فص بودند که میانگین سنی آن‌ها ۲۴.۵ سال بود. مارتین اودگارد و دکلان رایس و کای هاورتز هر سه با ۲۵ سال سن عملکردی بی‌نظیر در خط میانی داشتند و بوکایو ساکا و مارتینلی که یکی از بهترین بازیکنان این فصل انگلیس بودند هر دو متولد سال ۲۰۰۱ هستند و ۲۳ سال سن دارند.
در تیم منچستر سیتی نیز بازیکنان تاثیرگذار زیادی حضور داشتند که از می‌توان به گواردیول ۲۲ ساله، آلوارز ۲۴ ساله، هالند ۲۳ ساله و فیل فودن ۲۲ ساله اشاره کرد که از ارکان اصلی موفقیت و تاثیر گذاری منچستر سیتی بودند و هالند و فودن این فصل روی هم ۴۶ گل به ثمر رساندند.
از هشت نامزد نهایی برای کسب بهترین بازیکن فصل پریمیر لیگ تنها فن دایک و اولی واتکینز بالای ۲۵ سال سن داشتند و شش نامزد دیگر همگی ۲۵ یا زیر ۲۵ سال سن داشتند: دکلان رایس و مارتین اودگارد ۲۵ سال، الکساندر آیزاک ۲۴ سال، فیل فودن و ارلینگ هالند ۲۳ سال و کول پالمر با ۲۲ سال سن شش نامزد دیگر کسب این عنوان بودند. جود بلینگهام ۲۰ ساله و فلوریان ویرتز ۲۱ ساله هم به ترتیب بهترین بازیکنان لالیگا و بوندسلیگا شدند.
بازیکنان با تجربه‌ای که در این تیم‌ها حضور دارند از چندین سال پیش یعنی زمانی که هم سن و سال همین بازیکنان بودند بازی در تیم‌های بزرگ و حضور فیکس در تورنومنت‌های بزرگ را تجربه کرده بودند و بازیکنان با تجربه‌ای که در این تیم‌ها حضور دارند هنگامی که در آن سنین بودند برای تیم ملی خود در رقابت‌های بین‌المللی بازی می‌کردند و می‌درخشیدند.
باید به امیر قلعه نویی گفت اگر رونالدو را به عنوان یک استثنا مثال می‌زند پس چرا چشم هایش را روی بازیکنان جوانی که در تیم‌های باشگاهی و ملی خوش می‌درخشند می‌بندد و آن‌ها را مثال می‌زند؟ چرا از رونالدو می‌گوید، ولی از بلینگام نه؟ چرا اصلا حرفی از دیگر ستاره‌های جوان فوتبال دنیا نمی‌زند؟
صحبت‌های امیر قلعه نویی را بار دیگر مرور کنید؛
در دوره ما همه چیز تحت فشار جنگ بود و مثل الان نیست که علم تغذیه و علم تمرینات به ما کمک می‌کند تا کریستیانو رونالدو را در این سن و سال داشته باشیم. ما بازیکنانی داریم مانند حاج صفی که در لیگ قدرتی یونان بهترین بازی را دارد. وقتی یک بازیکن ۲۴ ساله، به تیم ملی ژاپن دعوت می‌شود حداقل ۳۰ بازی ملی تجربه دارد و اگر آریا یوسفی این تجربه را داشت، آن اشتباه بچگانه را انجام نمی‌داد. باید هم نتیجه‌گرا باشیم و تهاجمی بازی کنیم و هم نسل سازی کنیم. اوایل بحث استفاده کردن از جوانان بود، الان بحث استفاده کردن از بازیکن مورد نظر دیگران است، اما نمی‌بینند جای آن یک بازیکن ۲۰ ساله دعوت کردیم.
سرمربی تیم ملی بازیکن جوان تیم را مورد انتقاد قرار می‌دهد درصورتی که بازیکنان با تجربه‌تر و بالای سی سال تیم بار‌ها و بار‌ها اشتباهات وحشتناکی را در دفاع انجام دادند و حتی از دادن پاس‌های درست به یکدیگر عاجزند در صورتی که یک سرمربی نباید بازیکن خود را در مقابل رسانه‌ها مورد انتقاد قرار دهد.
بازیکنان بزرگ جهان از همان جوانی و شروع درخشش به تیم ملی دعوت می‌شوند و فیکس در بازی‌های بزرگ جام جهانی و قاره‌ای بازی می‌کنند. بازیکنانی نظیر راموس، پیکه، پدرو، خسوس ناواس، فابرگاس، تونی کروس، مولر، اوزیل، شواین‌اشتایگر، امباپه، پوگبا، پاوارد و خیلی دیگر از ستارگان جهان از سنین پایین در نیمه نهایی‌ها و فینال‌های جام جهانی و یورو بازی کردند و عملکرد درخشانی داشتند و این امر نشان دهنده هوش بالای سرمربی، قدرت ریسک پذیری، اعتماد به جوانان و روحیه جنگندگی آن‌ها است که در مربیان ایرانی این مسائل بصورت انگشت شمار دیده می‌شود.
بازیکنان کم سن و سالی که حداقل ۳۰ بازی ملی دارند از همان سنین ۲۰، ۲۱ سالگی در تیم ملی خود بازی می‌کنند و سرمربیان به آن‌ها اعتقاد دارند. سرمربی تیم ملی خیال می‌کند جوانگرایی یعنی دعوت کردن بازیکنان ۲۰ ساله و دوختن آن‌ها به نیمکت تیم و یا فرستادن آن‌ها به زمین در ده دقیقه پایانی، اما جوانگرایی یعنی بازی دادن و استفاده از پتانسیل جوانان. یعنی نمی‌شد بجای شجاع خلیل زاده ۳۵ ساله، از امین حزباوی استفاده کرد که در السد قطر عملکردی خوبی داشت و با آن تیم به قهرمانی رسید؟ یا در بازی مقابل هنگ کنگ که اهمیت زیادی نداشت امکانش نبود به جای سردار آزمون و طارمی از الله یار صیادمنش و جواد آقایی پور استفاده شود؟
خطاب به آقای قلعه نویی باید گفت که در فوتبال مدرن دنیا بازیکنان جوان و درجه یک کنار دو الی سه بازیکنان با تجربه به میدان می‌روند آن هم بازیکنان باتجربه نظیر مودریچ و دیب روین و تونی کروس که در همین بازی اخیر آلمان تنها یک پاس به مقصد نرسیده داشت و بیش از صد پاس سالم را ثبت کرد نه بازیکنانی که بیش از پنج پاس متوالی صحیح و درست در نیمه حریف نمی‌توانند بدهند. بازیکنان با تجربه یک شبه به تجربه نرسیدند و این تجارب ناشی از اعتماد مربیان با دانش و به روز و بازی کردن در تیم ملی بزرگسالان از ابتدای جوانی است.
منبع : طرفداری
