آرتریت عفونی؛ از دلایل تا درمان
آرتریت سپتیک که به نام آرتریت عفونی نیز شناخته می‌شود، به طور معمول در اثر فعالیت باکتری‌ها شکل می‌گیرد. این شرایط می‌تواند به واسطه ویروس‌ها یا قارچ‌ها نیز رخ دهد.
آرتریت سپتیک شامل التهاب یک مفصل می‌شود که به واسطه عفونت شکل می‌گیرد. به طور معمول، آرتریت سپتیک یک مفصل در بدن، مانند زانو یا لگن، را تحت تاثیر قرار می‌دهد. آرتریت سپتیک به ندرت چند مفصل را درگیر می‌کند.
دلایل آرتریت سپتیک چه هستند؟
آرتریت سپتیک به طور معمول توسط باکتری‌ها که از طریق جریان خون از یک بخش بدن پخش می‌شوند، شکل می‌گیرد. این شرایط می‌تواند به واسطه یک عفونت باکتریایی ناشی از یک زخم باز یا انجام عمل جراحی، مانند جراحی زانو، رخ دهد.
در بزرگسالان و کودکان، استافیلوکوک و استرپتوکوک دو باکتری متداول هستند که موجب آرتریت سپتیک حاد می‌شوند. بین جوانان و بزرگسالانی که از نظر جنسی بسیار فعال هستند، نایسریا گونوره‌آ (Neisseria gonorrhoeae) شایع‌ترین عامل بیماری‌زا برای آرتریت سپتیک است. این مهاجمان خارجی وارد جریان خون شده و مفصل را عفونی کرده که موجب التهاب و درد می‌شود.
عفونت‌های دیگر مانند آن‌هایی که به واسطه ویروس‌ها و قارچ‌ها شکل می‌گیرند نیز می‌توانند موجب آرتریت سپتیک شوند. از جمله ویروس‌ها دخیل در آرتریت سپتیک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- هپاتیت A، B، و C
- پاروویروس B۱۹
- اچ‌آی‌وی (ویروس ایدز)
- اچ‌تی‌ال‌وی-۱
- آدنوویروس
- ویروس‌های کوکساکی
- اوریون
- آلفاویروس‌ها
- فلاوی‌ویروس‌ها
قارچ‌هایی که می‌توانند موجب آرتریت شوند شامل هیستوپلاسما، کوکسییدیومیس، و بلاستومیس می‌شوند. این عفونت‌ها نسبت به عفونت‌های باکتریایی به طور معمول آرام‌تر شکل می‌گیرند.
چه کسانی در معرض خطر آرتریت سپتیک قرار دارند؟
کودکان و افراد مسن احتمال بیشتری دارد به آرتریت سپتیک مبتلا شوند. افرادی با زخم‌های باز نیز در معرض خطر بیشتری برای آرتریت سپتیک قرار دارند. افزون بر این، افرادی با سیستم ایمنی ضعیف و آن‌هایی که به بیماری‌هایی مانند سرطان، دیابت، سوء مصرف مواد مخدر، و اختلالات نقص ایمنی مبتلا هستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتریت سپتیک قرار دارند. مفاصل آسیب دیده نیز احتمال بیشتری دارد دچار عفونت شوند.
علائم آرتریت سپتیک چه هستند؟
علائم آرتریت سپتیک به طور معمول به سرعت با درد شدید، تورم مفصل، و تب بروز می‌کنند. از علائم این شرایط می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- لرز
- خستگی و ضعف عمومی
- تب
- ناتوانی در حرکت اندامی که مفصل عفونی در آن قرار دارد
- درد شدید در مفصل تحت تاثیر قرار گرفته، به ویژه هنگام حرکت
- تورم (افزایش مایع درون مفصل)
- گرما (به واسطه افزایش جریان خون، مفصل قرمز و هنگام لمس گرم احساس می‌شود)
آرتریت سپتیک چگونه تشخیص داده می‌شود؟
به طور معمول، روشی به نام آرتروسنتزیس برای تشخیص دقیق آرتریت سپتیک استفاده می‌شود. این روش شامل ایجاد سوراخی در مفصل برای دریافت نمونه از مایع سینوویال می‌شود. به طور معمول، این مایع استریل است و به عنوان یک روان کننده عمل می‌کند.
طی آرتروسنتزیس، یک سوزن وارد مفصل تحت تاثیر قرار گرفته می‌شود تا مایع از مفصل گرفته شود. نمونه برای ارزیابی به آزمایشگاه ارسال می‌شود. در آزمایشگاه تعداد گلبول‌های سفید مایع شمارش خواهد شد که به طور معمول بسیار بالا است. همچنین، کشت باکتری یا ارگانیزم‌های دیگر انجام خواهد شد. این به پزشک در تشخیص این که کدام ارگانیزم دلیل بروز عفونت است، کمک خواهد کرد.
تصویربرداری پرتو اکس به طور معمول برای بررسی آسیب مفصلی انجام خواهد شد. آزمایش‌های خون می‌توانند برای بررسی میزان التهاب استفاده شوند. تصویربرداری ام‌آر‌آی برای بررسی تخریب مفصل گزینه خوبی است، اما در مراحل اولیه کارایی چندانی ندارد.
روش‌های درمان آرتریت سپتیک چه هستند؟
روش‌های درمان آرتریت سپتیک شامل استفاده از آنتی بیوتیک‌های قوی و همچنین تخلیه مایع سینوویال عفونی از مفصل می‌شوند. احتمالا برای پیشگیری از شیوع عفونت، آنتی بیوتیک‌ها بلافاصله تجویز خواهند شد. آنتی بیوتیک‌های درون وریدی تجویز می‌شوند که به طور معمول برای درمان اولیه به بستری شدن در بیمارستان نیاز است. با این وجود، ادامه روند درمان ممکن است در خانه صورت بگیرد.
در ابتدا، آنتی بیوتیک‌های رایج برای پوشش طیف گسترده‌ای از عفونت‌ها انتخاب می‌شوند. در صورت شناسایی باکتری ها، آنتی بیوتیک‌های ویژه مورد استفاده قرار خواهند گرفت. روند درمان با آنتی بیوتیک‌ها برای حصول اطمینان از ریشه‌کن شدن عوامل عفونی ممکن است چهار تا شش هفته ادامه یابد.
آیا مایع عفونی تخلیه می‌شود؟
تخلیه بخش عفونی برای پاکسازی سریع عفونت اهمیت ویژه‌ای دارد. تخلیه مایع با کمک یک سوزن یا سرنگ صورت می‌گیرد. عمل تخلیه مایع مفصل اغلب روزانه یا با چند عمل جراحی صورت می‌گیرد که انتخاب گزینه مناسب به مکان مفصل بستگی دارد.
با استفاده از آرتروسکوپی، پزشک می‌تواند آبرسانی به مفصل را انجام داده و بافت عفونی را خارج کند. اگر امکان تخلیه مایع با استفاده از آسپیراسیون مفصل یا آرتروسکوپی وجود نداشته باشد، عمل جراحی باز روی مفصل ضروری خواهد بود. اگر انباشت مایع چشمگیر باشد لوله تخلیه برای خارج شدن مایع اضافه که ممکن است پس از جراحی ایجاد شود، در مکان مورد نظر باقی می‌ماند.
