المپیک سود اقتصادی نداشت
نگاهی به مطالعات بین‌المللی نشان می‌دهد که مزایای میزبانی بازی‌های المپیک در بهترین حالت اغراق‌آمیز بوده و در بدترین حالت در مقابل هزینه‌های سرسام‌آور، درآمدی وجود ندارد و بسیاری از کشور‌های میزبان را با بدهی‌های بزرگ و تعهدات تعمیر و نگهداری زیرساخت‌ها در آینده مواجه می‌کند.
براساس گزارش اندیشکده شورای روابط خارجی (cfr) تاثیر این بازی‌ها احتمالا مزایای اقتصادی بسیار محدود، در میان‌مدت خواهد داشت. این مطالعه خاطرنشان می‌کند هیچ تاثیر اقتصادی کلان قابل‌توجهی از برگزاری المپیک انتظار نمی‌رود، اما تاثیرات اقتصاد خرد و بخشی وجود خواهد داشت، برای مثال در بخش‌های رسانه، هتل، اوقات فراغت، پذیرایی، نوشیدنی‌ها، کالا‌های مصرفی، دارایی و حمل‌ونقل درآمد‌هایی در کوتاه‌مدت ایجاد خواهد شد. با تمام این اوصاف، همان‌طور که امانوئل مکرون سال‌ها گفته «بازی‌ها باید هزینه بازی‌ها را تامین کنند.»
براساس مطالعه‌ای که توسط شرکت مشاوره Asterès انجام شده، انتظار می‌رود هزینه‌های مرتبط با ایجاد زیرساخت‌ها تقریبا معادل درآمد‌هایی باشد که برای این کشور ایجاد می‌شود. به گفته این شرکت، این یک تخمین محافظه‌کارانه است که تاثیر رقابت بر گردشگری یا جذابیت کشور را در نظر نمی‌گیرد. گرچه ترسیم یک تصویر کامل از درآمد مالی واقعی قبل از پایان رقابت و انجام مطالعات جدید دشوار خواهد بود، اما کریستوف لپتیت می‌گوید ما میزبان یک رویداد ورزشی برای ایجاد رشد اقتصادی نیستیم، اما به دلایل ژئوپلیتیکی و اجتماعی، برای موقعیت‌یابی فرانسه در سطح بین‌المللی. تنها چیزی که باقی می‌ماند این است که پاریس اطمینان حاصل کند هیچ مشکل سازمانی یا امنیتی باعث اختلال در مسابقات نشود.
مطالعات سفارشی که توسط دولت‌های میزبان قبل از بازی‌ها انجام شده، اغلب استدلال می‌کنند میزبانی این رویداد با ایجاد شغل، جذب گردشگران و افزایش تولید کلی اقتصادی و بهبود اقتصادی عمده‌ای ایجاد می‌کند. بااین‌حال تحقیقات انجام‌شده پس از بازی‌ها نشان می‌دهد این مزایای ادعاشده مشکوک هستند.
به‌عنوان مثال مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۲ در بازی‌های سالت لیک سیتی، از سوی سه اقتصاددان به نام‌های متسون، رابرت باومن و برایان انگلهارد انجام شد، نشان داد افزایش حدود یک‌دهم تعداد شغل وعده‌داده‌شده توسط مقامات را پیدا کردند. آن‌ها گفتند افزایش بلندمدت اشتغال توسط این بازی‌ها صورت نگرفته است. همان‌طور که یک مطالعه توسط بانک اروپایی برای بازسازی و توسعه توضیح می‌دهد، مشاغل ایجادشده توسط ساخت‌وساز‌های المپیک اغلب موقتی هستند، مگر اینکه منطقه میزبان از بیکاری بالا رنج ببرد، مشاغل بیشتر به کارگرانی می‌رسد که قبلا شاغل هستند و تاثیر آن روی آن‌ها کمرنگ می‌شود.
اقتصاددانان همچنین دریافته‌اند تاثیر آن بر گردشگری متفاوت است، زیرا امنیت، شلوغی و قیمت‌های بالاتری که المپیک به همراه دارد، بسیاری از بازدیدکنندگان را منصرف می‌کند. از بارسلونا که در سال ۱۹۹۲ میزبانی شد، به‌عنوان یک داستان موفقیت در گردشگری نام برده می‌شود که از یازدهمین مقصد محبوب اروپا پس از بازی‌های تابستانی در آنجا به ششمین مقصد محبوب اروپا رسید و سیدنی و ونکوور هر دو پس از میزبانی شاهد افزایش جزئی در گردشگری بودند، اما Baade و Matheson دریافتند که پکن، لندن و سالت لیک سیتی همگی شاهد کاهش گردشگری درطول سال‌های میزبانی بازی‌ها بوده‌اند.
