«داریوش» بازنمایی قشر متفاوتی از جامعه
هادی حجازی‌فر که در حال حاضر سریال «داریوش» به کارگردانی و بازی او در فیلم نت پخش می‌شود در همان معرفی اول خود در مستند سینمایی «ایستاده در غبار» ثابت کرد که مدیوم تصویر را خوب می‌شناسد یا دست کم استعداد شناخت، رشد و بازیگر شدن را دارد.
به گزارش فیلم‌نت نیوز، او بازیگری را در سال ۱۳۸۳ با بازی در فیلم «مزرعه پدری» ساخته رسول ملاقلی پور آغاز کرد، اما با «ایستاده در غبار» خود را در سینما تثبیت کرد و پس از آن در همکاری با محمدحسین مهدویان استعداد خود را صرفا به حضور در یک ژانر سینمایی خاص سیاسی، دفاع مقدس یا گونه‌های دیگر از سینمای ایدئولوژیک معطوف نکرد و توانست به خوبی تجربه‌های ارزشمند از داستان‌های به یادماندنی در سینما را برای مخاطب به جای بگذارد.
حضور متفاوت بازیگران از «پوست شیر» تا «داریوش»
یکی از آن تجربه‌های زیبا، فیلم «آباتای» بود که به عنوان نویسنده و بازیگر حضور داشت؛ فیلمی به کارگردانی نیکی کریمی به زبان ترکی که با بازی سحر دولتشاهی، هادی حجازی‌فر و جواد عزتی شیرین و خاطره انگیز شد.
آنچه مسلم است هادی حجازی‌فر به عنوان دانش آموخته هنر در رشته کارشناسی نمایش عروسکی حضورش در سینما را تنها به عنوان بازیگر و نویسنده خلاصه نکرد و با کارگردانی فیلم «موقعیت مهدی» و کسب سیمرغ بلورین بهترین فیلم از چهلین دوره جشنواره فیلم فجر مسیری جدیدی را در کارنامه کاری خود پیش گرفت.
اما حضور او در شبکه نمایش خانگی، حضوری پخته‌تر و با انگیزه به نظر می‌آمد به خصوص اینکه با بازی در «پوست شیر» خوش درخشید و در ادامه مسیر به بازی و کارگردانی سریال «داریوش» رسید؛ سریالی برگرفته از زیست قشر متفاوت و سبک خاصی از زندگی مردم که در لایه‌های نهان‌تر جامعه زندگی می‌کنند و کمتر دیده می‌شوند و حجازی‌فر پس از تجربه «پوست شیر» اینبار خیلی پر قدرت و قصه گو «داریوش» را تصویر کرده است.
«داریوش» با فیلمنامه‌ای قصه‌گو
یکی از ویژگی‌های سریال «داریوش» حضور نسبی بازیگران «پوست شیر» در ترکیب بازیگران «داریوش» است که این ترکیب به هیچ عنوان یادآور بازی مهرداد صدیقیان، ژیلا شاهی و حجازی‌فر در «پوست شیر» نیست و با بازی‌های متفاوت و البته فیلمنامه‌ای قصه‌گو به اثری قابل تامل تبدیل شده است. اثری که گرچه حجازی‌فر قهرمان داستان است و البته که شیوه قهرمان بودن در فیلمنامه را می‌داند، اما باید متذکر شد تجربه نشان داده که او کاراکتر‌ها را بازی نمی‌کند بلکه آن‌ها را زندگی می‌کند. همانگونه که نعیم و داریوش را زندگی کرده است و نکته دیدنی، تاثیر بازی او بر بازی سایر بازیگران است که به خوبی در بازنمایی روایت داستان مشهود است.
استاندارد‌های ساخت یک سریال حرفه‌ای
سریال «داریوش» از همان سکانس آغازین و وجود صحنه‌هایی در کوران برف به یکی از قاب‌های دیدنی این سریال تبدیل شد و نوید سریالی خوب با عوامل حرفه‌ای را می‌داد. این سریال به دلیل داستان جذاب و پر از تعلیق توانسته جمع قابل توجهی از تماشاگران را به خود جلب کند به خصوص اینکه حجازی فر به خوبی می‌تواند با شیوه قهرمان سازی مخاطب را پای روایت تصویری خود بنشاند که البته بی شک این موفقیت در کنار تجربه‌های موثر و کارآمد برادران محمودی میسر شده است.
تیم تولید سریال «داریوش» در ساخت این سریال، استاندارد‌های ساخت یک سریال حرفه‌ای را هم در اجزای تولید و هم در انتخاب بازیگران و چینش آن‌ها رعایت کرده است که این قدرت استانداردسازی در طراحی لباس، انتخاب لوکیشن‌های متعدد و سازگار با فضای داستان کاملا مشهود است.
«داریوش» سخن از ترس‌های انسان در موقعیت‌های حساس دارد
البته ناگفته نماند که در کنار بازیگران حرفه‌ای این سریال، رامین راستاد، ژیلا شاهی قدرت تسلط بر بازیگری را بیش از گذشته به نمایش گذاشته اند و یکی از نکات قابل توجه «داریوش» همین تسلط ولو در سکانس کوتاه و خُرد بازیگران است که موجب شده استاندارد در سریال سازی در شبکه نمایش خانگی آن هم در پلتفورم بخش خصوصی همچون «فیلم نت» باز تعریف شود و اساسا به یک امتیاز در سریال سازی تبدیل شود.
سریال «داریوش» سخن از ترس‌های انسان در موقعیت‌های حساس زندگی دارد؛ ترس‌هایی که همه به نوعی تجربه کرده اند، اما آنجه مسلم است مواجه شدن با آن‌ها دشوار و به نوعی رنج انسان است و داستان این سریال حکایت از همین رنج مواجه با ترس دارد که در هر یک از کاراکتر‌ها به نوعی دیده می‌شود.
*پریسا ساسانی عضو انجمن منتقدان سینما
سریال داریوش محصول اختصاصی فیلم نت
