کوچ خشونت از فضای حقیقی به فضای مجازی
سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به موضوع خشونت در فضای حقیقی و مجازی پرداخت و نوشت: «در دنیای واقعی در چهار ماهه ابتدایی امسال از انواع سرقت ۲۰ درصد و نزاع و درگیری رخ در رخ حدود ۱۴ درصد فروکاسته شده، اما سیر وقوع این جرایم امنیت‌سِتان در فضای دیجیتال، نه تنها کاهش نیافته بلکه روندی صعودی داشته است. هرچه از جرایم آن فضا کاسته شده، بر کج‌روی‌ها و انحرافات این فضا افزوده شده است و به قولی گَنگِ فضای مجازی را افزایش می‌دهد.
آمار‌ها نشان می‌دهد در همین چند ماه گذشته جرایم و انحرافات در فضای مجازی در مجموع ۲۰ درصد فزونی یافته است. شاهد هتک حیثیت و نشر اکاذیب با رشد ۲۶ درصدی، افزایش ۴۳ درصدی جرایم علیه اخلاق عمومی در فضای مجازی، رشد ۱۹ درصدی سرقت و کلاهبرداری مرتبط با رایانه و نیز بالارفتن ۲۸درصدی جرایم علیه محرمانگی داده‌ها نسبت به مدت مشابه خودشان در سال گذشته بودیم.
خشونت‌هایی، چون doxing (جستجوی اطلاعات خصوصی یا قابل شناسایی افراد و سازمان‌ها و انتشار آن‌ها در اینترنت)، sextoration (اخاذی جنسی که شامل واردکردن غیرفیزیکی فردقربانی به برآورده‌کردن خواهش‌های جنسی مهاجم می‌شود)، trolling (ارسال مطالب اهانت‌آمیز خارج از بحث تحریک‌آمیز و تفرقه‌پراکن)، کلاهبرداری‌های آنلاین به روش‌های مختلف (اسکیمر- پانزی- تیمون- گوچبین و ...)، اقدامات روانی- الکترونیکی برای کنترل افکار و افراد و نیز ایجاد چالش‌های مرگبار، معجونی از انواع خشونت‌های سایبری است که با گسترش سریع اینترنت و افزایش تعداد کاربران به جزء جدایی ناپذیری از زندگی بشر مبدل شده است.
از طرف دیگر به هر میزان که کاربران فضای مجازی افزایش می‌یابند و امور مختلف خود را در این فضا پیگیری کرده و رتق و فتق می‌کنند؛ به همان میزان نیز افراد مستعد کج‌روی نیز به آنجا ورود کرده و اعمال متخلفانه و مجرمانه خود را پی می‌گیرند چرا که می‌توانند هویت واقعی خود را مخفی کرده و با گمنامی اهداف و نیات خود را دنبال کنند؛ کیستی خود را نه تنها از دید دیگران پنهان می‌دارند، بلکه آن را وارونه و دروغ جلوه داده و مبرهن است که در فضای سایبری؛ این بهشتِ منحرفان بدون ترس و اضطراب، می‌توان مبادرت به خودسری و بی‌قانونی کرد.
دیگر دلیل نیز ﺳﻬﻮﻟﺖ در ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط و سرعت بالای انتشار محتوای آسیب‌رسان است که در نهایت منجر به بازتولیدِ خشونت در دنیای واقعی می‌شود؛ انتشار بیش از ۲۲ میلیون محتوای مرتبط با خشونت و جرایم خشن در فضای مجازی از ابتدای سال تا کنون، از علل افزایش ۲۵درصدی مزاحمت‌های خیابانی و صعود ۱۱ درصدی وقوع شرارت‌ها در همین مدت، در دنیای واقعی بوده و این امر اهمیتِ عواقبِ اقدامات و تحرکات دنیای مجازی بر جهان واقعی را نشان می‌دهد.
بی‌شک بیشترین آسیب در این فضا متوجه کودکان و نوجوانان است؛ هر چند که برای کودکان مدرن، به سبب امکانات آموزشی، ارتباطی، تفریحی، سرگرمی، اینترنت یک محیط آشنا و امن به نظر می‌رسد و استفاده از آن اجتناب ناپذیر است، اما مطالعات مختلف جهانی، شیوع پرخاشگری سایبری در بین نوجوانان را بین ۱۰ تا ۵۳ درصد تخمین زده که به عواقب منفی جدی و روانی در نوجوانان مثل خودکشی در قربانیان و تقویت الگوی عمومی تری از یک رفتار ضداجتماعی در متجاوزان منجرمی‌شود.
اما با نظارت والدین، جایگزینی برنامه‌های مختلف آموزشی، آگاه سازی، شخصیت و اعتبار بخشی به فرزندان و در انتها نیز اعتماد و تماس با پلیس و مراجع قضائی در صورت بروز هرگونه تهدیدی، می‌توان امنیت این قشر را در فضای سایبری تا حدی تامین کرد. پلیس با هوشمندی و شناسایی به موقع اولویت‌ها و بافعالیت شبانه روزی و افزایش۲۲ درصدی کشفیات خود در این حوزه ماموریتی و کشف ۸۷ درصد از کل پرونده‌های متشکله به وظایف خود عمل می‌کند، اما برای کاهش جرایم و آسیب‌های فضای مجازی و کنترل خشونت سایبری حضور همه دستگاه‌های متولی ضروری است.»
