معضل شب‌نامه‌های بی‌پشتوانه به نام نهاد‌های انقلابی!
سئوال این جاست، آیا می‌توان به اسم مبارزه با فساد یا افشاگری، هرچیزی را در فضای مجازی علیه مدیران و نظام اداری کشور منتشر کرد؟ انتهای این تونل وحشت کجاست؟ آیا شب‌نامه‌های ایترنتی-تلگرامی قرار است خود مجرم را پیدا کنند و محکوم کنند و به مجازات برسانند؟
همه موافق هستند که شفافیت و صراحت خیلی خوب است، اما آیا این قاعده شفافیت برای صاحبان شب نامه‌های اینترنتی هم صادق است؟ گردش مالی و اسپانسر‌های پشت پرده این کامال‌ها و شب نامه‌ها چه کسانی هستند؟ آیا آن‌ها هم به شفافیت و انفجار اطلاعات معتقد هستند؟
اگر رکیک‌ترین تهمت‌های اخلاقی و سیاسی به مدیری زده شود، آیا او فرضت دفاع و بیان نظر خودش را دارد؟ با مد شدن بیشتر و روزانه کانال‌های تلگرامی و شب نامه‌ها چه پشتوانه‌ای برای مدیران وجود خواهد داشت که به فغالیت ادامه دهند؟ آیا آبروی مدیران کشور و نظام اداری-با همه نواقص و مشکلات- مجانی و بی ارزش است؟
نگاه رئیس جمهور به عنوان رئیس سازمان اداری و اجرایی کشور چیست؟ نهاد‌های امنیتی انتهای این بازی خطرناک را پیش بینی و تذکر داده اند؟ آیا وقت آن نرسیده است که هم شفافیت هم فرصت دفاع "باهم" به افراد داده شود؟ اگر عرف رسانه‌ای کشور این شود که "حق الناس" ولو درباره مدیری که بیشترین اختلاف نظر با او را داریم رعایت شود، زمینه بسیاری از مفاسد جدید خشک خواهد شد.
