آفتابنیوز : آفتاب: آیتالله صانعی امروز در پاسخ به این پرسش که «معیار تشخیص محارب و مجازات آن چیست» نوشت: «آنچه از مجموع کتاب و سنت و فتاوای فقهاء استنباط میشود و حق در مسئله است اینکه محارب کسی است که برای ایجاد رعب و وحشت و ناامنی در جامعه و سلب آزادی های مردم، بوسیله سلاح اقدام نماید و موجب ترس و وحشت مردم باشد؛ آن هم به نحوی که فساد در ارض بر آن صدق نماید».
اما تفسیر کلی این مرجع تقلید عمل فعالانی که به دنبال اعتراض بدون خشونت هستند را محاربه نمیخواند:
«هر گروه یا جمعیت متشکلی که در برابر حکومت مشروع و قانونی که حافظ نظم و امنیت جامعه و اجراء عدالت است، برای ایجاد ناامنی و هرج و مرج و فضای رعب و وحشت قیام مسلحانه نماید، افرادی از آن جمعیت که سلاح بدست گرفته و عمل محاربه را انجام دهند که صدق محارب بر آنها صورت گیرد، محارب میباشند و بقیه آنها حسب نظر اینجانب تبعاً للفقهاء لاسیما المحقق فی الشرایع الذی قرآن الفقه و صاحب الجواهر، به خاطر اصل و احتیاط و خروج از نصوص، محارب نبوده گرچه مجرم و گناهکار و مستحق تعزیر می باشند و اما اگر کشیدن اسلحه برای ترساندن چند نفر حقیقی یا حقوقی بدون آنکه جنبه عمومی داشته باشد بلکه برای اغراض شخصی و اختلاف با آنها باشد، محارب نمی باشد و فساد فی الارض بر او صدق نمی کند.»
آیتالله صانعی اعدام مخالفین حکومت وقتی دفاع از حقوقشان باشد را محکوم کرد: «هرگاه جمعیتی متشکل، به اعمال حکومت و رفتار آن اعتراض داشته باشند و اعتراض خودشان را بیان نمایند قطع نظر از آنکه قطعاً محارب نمیباشند و عمل آنها مشمول عنوان دفاع از حقوقشان و تظلم از ظلمی است که بر آنها رفته؛ نه تنها جایز بلکه در برخی از مراحلش واجب می باشد؛ فعلی هذا از نسبت محارب دادن به آنها و امثال آنها آن هم با انتخاب مجازات کشتن و اعدام که از مصادیق افتراء به اسلام و از اکبر کبائر است، به خداوند عز و جل باید پناه برد.»
آیتالله صانعی مجازات مخالفان به صرف مخالفت را اعدام ندانست: «مجازات محارب در فرض اثبات با شرایط ذکر شده، یکی از چهار موردی است که در کتاب و سنت آمده و در کیفیت اجراء آنها اختلاف فراوان بین فقهاء وجود دارد که آیا به نحوه تخییر است یا ترتیب؟ و قطعاً برای رعایت احتیاط در دماء، قتل و یا صلب منجر به کشته شدن را باید محکمه و قانون، مختص بموارد بسیار نادر همانند عملیاتهای تروریستی بداند و در موردی اجراء کند که جامعه آن را مناسب با جرمش بداند و سبب مفسده و وهن به اسلام نگردد و چگونه چنین نباشد با این که کشتن، از مجازاتهایی میباشد که اگر بعد معلوم شود اشتباه بوده قابل جبران نمیباشد.»