دمای خانه و زوال شناختی سالمندان
یک بررسی جدید اخیر ارتباط مهمی میان دمای داخل خانه و کارکرد شناختی را در افراد سالمند را نشان داده است و بر این نکته تأکید دارد که چگونه تغییرات آب و هوایی می‌تواند خطرات سلامت روانی آنها را افزایش دهد.
این بررسی که به‌وسیله پژوهشگران دانشگاه هاروارد انجام شده است، بینش جدیدی در مورد چگونگی تأثیر عوامل محیطی بر جمعیت سالخورده ارائه می‌دهد و نشان داد که افراد سالمند هنگامی که دمای خانه آنها بین ۲۰ تا ۳۴ درجه سانتی‌گراد است، کمترین مشکل در تمرکز را گزارش می‌کنند.
هنگامی که دمای خانه از این محدوده خارج می‌شد، احتمال مشکلات توجه با افزایش یا کاهش ۴ درجه سانتی‌گراد دمای محیطی دو برابر می‌شد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که وجود یک محیط داخلی با ثبات برای سلامت شناختی حیاتی است.
این بررسی مشاهده‌ای ۴۷ فرد ۶۵ سال و بالاتر را زیر نظر قرار داده بود. پژوهشگران دمای خانه این افراد را ثبت کردند و به مشکلاتی که آنها گزارش دادند، توجه کردند.
دمای داخل خانه بسیاری از افراد توانایی شناخته آنها را مختل می‌کند
این یافته‌ها که در ژورنال «ژرانتولوژی: علوم پزشکی» منتشر شده است، نشان می‌دهد که حتی شرایط آب و هوایی فعلی نیز افراد سالمند را در معرض خطر قرار می‌دهد. به طوری که بسیاری افراد در حال حاضر دمای داخل خانه‌ای را تجربه می‌کنند که می‌تواند توانایی‌های شناختی آنها را مختل کند.
یافته‌های این بررسی نگرانی‌های خاصی را برای جمعیت‌های کم‌درآمد و محروم ایجاد می‌کند. این گروه‌ها معمولاً فاقد منابع لازم برای حفظ دمای ثابت داخل خانه هستند که آنها را در برابر مشکلات شناختی ناشی از گرما یا سرمای شدید آسیب‌پذیرتر می‌کند.
دکتر امیر بنیاسادی، نویسنده اصلی مقاله این بررسی و متخصص در مورد تأثیر تغییرات آب و هوایی بر افراد مسن، گفت: «یافته‌های ما بر اهمیت درک چگونگی تأثیر عوامل محیطی، مانند دمای داخل خانه، بر سلامت شناختی در جمعیت‌های سالمند تأکید می‌کند.»
پژوهشگران درگیر در این مطالعه همچنین بر اهمیت آگاهی عمومی و اقدامات پیشگیرانه برای محافظت از سلامت شناختی در مواجهه با تغییرات آب و هوایی تأکید کردند.
این پژوهشگران می‌گویند یافته‌های این بررسی به شواهدی قبلی دراین‌باره افزوده می‌شوند که تأثیر تغییرات آب‌وهوایی از سلامت جسمانی فراتر می‌رود و به بهزیستی روانی و توانایی شناختی هم می‌رسد.
پرداختن به این موضوع نیازمند تلاش جمعی از سوی سیاستگذاران، ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و جوامع است. با اولویت‌بندی نیازهای سالمندان و اطمینان از دسترسی آنها به محیط‌های با دمای پایدار و کنترل‌شده، جامعه می‌تواند به کاهش خطرات شناختی ناشی از تغییرات آب‌وهوایی کمک کند.
