تغییر شکل داده‌ای به نام استقلال!
ضربه کرنری آبی‌ها بر روی دروازه شمس آذر در کمتر از ده ثانیه برای تیم قزوینی در ورزشگاه آزادی گل سه امتیازی ساخت تا هوادار‌هایی که نیم فصل را با هزاران امید آغاز کرده بودند، باز هم ناکام از ورزشگاه خارج شوند. اتفاقی که در این فصل بار‌ها تکرار شده است و قرار نیست پایان آن نوشته شود، انگار نویسنده پر ذوقی پشت همه این داستان نشسته و یک سریال تکراری در اپیزود‌های مختلف برای بینندگان نوشته است. قصه تلخی که داستان آن همواره با ناکامی نقش اول آن که هواخواه زیادی دارد و روزگاری قهرمان قصه‌ها بود همراه است و بیننده و هوادار سریال را مغموم به خانه می‌فرستد.
یادمان هست که این تیم خسته از بحران‌های مالی به یکی از پول سازترین شرکت‌های ایران و خاور میانه واگذار شد، اما اولین تصمیم در اواخر فصل گذشته استقلال صدر نشین را در روز‌های آخر فصل از صدر جدول جدا می‌کند تا رقیب همیشگی در لحظات آخر فصل جام را مثل تمام این سالها به خانه ببرد! تیم جدید همه چیز را به فصل بعد موکول می‌کند و امید را برای هوادار‌ها از کنفرانس پایانی فصل گذشته زنده نگه می‌دارد، سرمربی وقت قول قهرمانی در فصل بعد را می‌دهد، اما در نهایت کار به جایی می‌رسد که هوادار با چراغ دنبال همان روز‌های بدون پول، اما پرامید بگردد.
داستانی تکراری در همه این سالها، استقلال هیج وقت با ثبات نبوده و همواره در حال تغییر هیئت مدیره، مدیر عامل و سرمربی بوده است و هیچ کس مسئولیت این روز‌های کمتر دیده شده را به عهده نمی‌گیرد. شکست پشت شکست، تغییر پشت تغییر و انتظار همراهی از هواداری که در این سالها نظاره گر ترکتازی رقیب است.
خرید‌های نه چندان خوب، هزینه‌های گزافی که بازگشت مناسبی از خود در سرمایه گذاری‌های انجام شده نشان نمی‌دهد، اختلاف‌های متعدد مدیریتی و فاصله زیاد بین سرمربی و مدیرعامل شاکله تیم را به هم زده است. اختلافات نفس تیم را در این سالها به شماره انداخته است و خون رسانی به مغز باشگاه و هیئت مدیره به درستی انجام نمی‌شود و استقلالی که در لیگ نخبگان آسیا یکی از ۱۲ تیم برتر غرب آسیاست را یه بخش مراقبت‌های ویژه رسانده است.
تیم شمس آذری که در انتهای جدول یکی از گزینه‌های سقوط قبل از آغاز نیم فصل دوم بود و چند روز مانده به آغاز نیم فصل سرمربی جدیدش را انتخاب کرده بود، استقلال را در ورزشگاه آزادی برد تا شرایط را برای خودش بهبود بخشد.
این باخت شاید ربطی به هیئت مدیره این روز‌های استقلال نداشته باشد، استراحت مطلق بازیکنان در روز‌های مهم نیم فصل برای بازسازی به مدت هشت روز و سفر تمرینی سیاحتی به کیش که با جای ایجاد وحدت در تیم حاشیه‌ها را بیشتر کرد و استراحت‌های متعدد سرمربی جدید این تیم بعد از هر شکست یا تساوی، مدعی همیشگی قهرمانی در تاریخ فوتبال ایران را به سمت انتهای جدول سوق داده است. پاس‌های اشتباه و پرتعداد تکراری در برابر شمس آذر نشان داد این تیم نه تنها در دو ماهه گذشته پیشرفتی نکرده است، بلکه شرایط تیم کاملا نزولی‌است.
این درست که اسکواد این تیم برای قهرمانی کامل نیست، ولی برای بردن تیم‌های انتهای جدول در ورزشگاه آزادی کفایت می‌کند، این هر هواداری در هر سنی می‌تواند تحلیل کند، بازیکنان خیلی راحت بعد از هر شکست سکوت می‌کنند و مزد تلاش خود که نه مزد ترس خود را از باشگاه می‌گیرند و پیکر استقلال را کم رمق‌تر از گذشته به نفرات بعدی تحویل می‌دهند و این شده قصه این روز‌های تیمی که نامش پیکر هر حریفی در ایران و آسیا را به لرزه می‌انداخت.
لیگ کاملاً از دست رفته است، رتبه دومی هم در دسترس نخواهد بود و لیگ نخبگان آسیا در سال بعد جایی برای استقلال نخواهد داشت، لیگی که جای بهترین هاست، نه جای باشگاهی که بازیکنانش نمی‌داند کجا بازی می‌کند، برای که بازی می‌کند، سردمدارانش نمی‌دانند با این وضعیت اسفناک چه کنند، تیمی که سرمربی خود را از کشوری دور و متفاوت به ایران آورده و بازیکنانش در هراس از شماتت مهارت‌های پیشین خود را از دست داده‌اند.
شرایط صعود در این فصل لیگ نخبگان با این روند سخت‌تر از هر کاری است و شمس آذری که دیروز در ورزشگاه آزادی استقلال را شکست داد کمتر از یک ماهه دیگه منتظر استقلال در قزوین است تا جام حذفی را هم از این تیم بگیرد و استقلال در‌ای سی یو منتظر معجزه است. معجزه‌ای که باید همه در آن نقش داشته باشند و هیچ کس مسئولیت کاری خودش را قبول نمی‌کند جز هواداری که باز هم هزینه می‌کند و با چشمانی اشکبار و دلی شکسته به خانه بر می‌گردد...
استقلال امروز به شجاعت و تصمیمات بزرگ احتیاج دارد، به اتحادی در دل شکست برای بازگشت به روز‌هایی که زیاد هم از آن دور نشده‌ایم. حداقل به شرایط تیم سرسختی که تا آخرین ثانیه لیگ برای قهرمانی جنگید.
