اینزاگی با نشان دادن ۳ اهدافش را مشخص کرده بود اما... / طمع کنترل نشده کابوس شد!
اینتر با شکست مقابل میلان در نیمه نهایی جام حذفی ایتالیا فرصت کسب سه گانه را از دست داد و حالا فقط در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا می‌جنگد. گاتزتا دلو اسپورت گزارشی از حال و روز این روز‌های اینتر منتشر کرده که در ادامه آن را می‌خوانید:
اینزاگی، با نشان دادن سه انگشت، اهداف فصل را مشخص کرده بود؛ اهدافی که تا دیشب، هم واقعی بودند و هم قابل افتخار. این ژست، نشانه‌ی غرور نبود؛ نشانه‌ی باور یک تیم کامل بود. آن «پرواز دیوانه‌وار»، آرزویی محال نبود. اما سیمونه از همان ابتدا می‌دانست: طمع، اگر کنترل نشود، خطرناک است. سه‌گانه، در ازدحام نفس‌گیر بازی‌ها، از هم پاشید — آن هم با ضربه‌ای از «شیطان»، کابوس غافلگیرکننده‌ی این فصل.
حالا فقط دو جام باقی مانده، و اینزاگی دیگر نمی‌تواند سه انگشتش را بالا بگیرد. عدد سه، این بار فقط یادآور گل‌های میلان است.
امید او این است که زخم دربی در کوپا، به لیگ و لیگ قهرمانان سرایت نکند؛ چون آن‌جا خطر بزرگ‌تری در کمین است: در تلاشی برای فتح همه‌چیز، ممکن است به هیچ‌چیز نرسند. مرز بین افتخار و ناکامی، نازک‌تر از تار ابریشم است.
همه در اینتر این را از آغاز فصل می‌دانستند، اما هیچ‌کس حاضر نبود یکی از جام‌ها را فدای دیگری کند. با این حال، حالا پا‌ها سنگین شده‌اند، آن هم بعد از نبردی سنگین با بایرن، درست در لحظه‌ای که باید سرپا می‌ماندند. اگر این شکست از میلان را کنار ضربه‌ی بولونیا بگذاریم، سطح هشدار دوباره بالا رفته. مشکل، فقط کوپا ایتالیا نیست؛ مسأله، وضعیت جسمی و ذهنی تیم است. وضعیتی که باید با آن پنج بازی آخر سری آ و دو تقابل جهنمی با بارسلونا را پشت سر گذاشت.
اینزاگی با اندوه گفت:
«برای هواداران متأسفیم، اما این فوتبال است. ما به باختن دو بازی پشت‌سرهم عادت نداریم. باید درست تحلیلشان کنیم. در بولونیا مستحق باخت نبودیم، اما این‌جا در نیمه دوم از پا افتادیم. برای نیمه اول، برای گل اول که غیرقابل قبول بود، حسرت داریم. من باید بهتر عمل می‌کردم، ما باید بهتر عمل می‌کردیم.»
حالا در این پایان تازه که پیش روی اینتر قرار گرفته، پایانی که دیگر نشانی از «تریپله» ندارد، بسیاری از چیز‌ها بستگی دارد به توان اینزاگی برای بازسازی ذهن تیم. میلان، که در پنج بازی شکست‌ناپذیر بود، دیگر روبه‌رو نخواهد بود؛ اما اینتر باید خیلی زود دوباره روی پا بایستد.
«خستگی هست، هم جسمی و هم ذهنی. اما نباید بهانه باشد. نمی‌خواهم مدام درباره‌اش صحبت کنم. باید قوی‌تر باشیم» اینزاگی ادامه داد.
«مسیر ما، هم شادی داشته، هم شکست‌های تلخ. این راه سخت را خودمان انتخاب کردیم. همه خسته‌اند، اما ما برنامه‌ای فشرده‌تر داشتیم. فقط امید دارم که همه بازیکنانم در دسترس باشند.»
و برای دو جام، در دل همه این تلخی‌ها، اینزاگی پیامی از امید فرستاد:
«فقط یک ماه مانده. باید با اعتماد پیش برویم — حتی حالا که دومفریس، زیلینسکی و تورام برمی‌گردند. هر بازی، برای ما مثل فینال جام جهانی است.»
