نقشه‌های آنچلوتی برای برزیل جواب داد
آنچلوتی اولین پیروزی خود را با برزیل به ثبت رساند و بخش بزرگی از این موفقیت به تصمیمات او به‌عنوان مربی برمی‌گردد. او چندین تغییر نسبت به بازی اول در اکوادور اعمال کرد و بهبود عملکرد تیم، به‌ویژه در کار با توپ، کاملاً مشهود بود. اولین گل توسط وینیسیوس به ثمر رسید و سه امتیاز این بازی، برزیل را به جام جهانی صعود داد.
سرمربی سابق رئال مادرید پس از تساوی بدون گل در اکوادور، از عملکرد دفاعی تیم راضی بود، اما اذعان داشت که در کار با توپ باید پیچیده‌تر عمل کنند. این اتفاق از همان ابتدا رخ داد. کاسمیرو و گیمارش خط میانی را هدایت کردند و مدافعان کناری تهاجمی‌تر ظاهر شدند.
ورود رافینیا، که در بازی قبلی به دلیل محرومیت غایب بود، نیز نقشی کلیدی داشت. او با آزادی عمل در زمین، الهام‌بخش بود و با عقب آمدن به خط میانی، در ساخت بازی و پیدا کردن هم‌تیمی‌هایش تأثیرگذار ظاهر شد. از سوی دیگر، وینیسیوس به‌طور مداوم در محوطه جریمه حضور داشت و با تمرکز بیشتر، نقش تعیین‌کننده‌ای در به ثمر رساندن تک‌گل بازی ایفا کرد.
مارتینلی در سمت چپ خط حمله بازی کرد و وینگر آرسنال یکی از برجسته‌ترین بازیکنان بود. او به‌طور مداوم تلاش کرد و اگرچه نتوانست گلزنی کند، اما با گرفتن خطا در کناره‌های زمین یا کرنر‌ها تأثیرگذار بود. او همیشه چیزی به تیم اضافه کرد و از تلاش دست نکشید. کُنیا نیز بسیار پویا بود و همان‌طور که در پاس گل به وینیسیوس دیده شد، با گذشت زمان عملکرد بهتری از خود نشان داد.
پیدا کردن بهترین نسخه وینی
عملکرد دفاعی برزیل بی‌نقص بود و آنچلوتی حالا می‌تواند از هر دو جنبه بازی تیمش راضی باشد. با این حال، هنوز جای پیشرفت زیادی وجود دارد. در ماه سپتامبر، برزیل دو آزمون سخت دیگر پیش‌رو خواهد داشت.
یکی از وظایف باقی‌مانده، یافتن همان وینیسیوسی است که در رئال مادرید می‌درخشد. آنچلوتی قبلاً تأکید کرده بود که باید تمام تلاش خود را بکنند تا بهترین نسخه این وینگر را در تیم ملی ببینند، اما این هدف فعلاً دور از دسترس به نظر می‌رسد. او گل پیروزی را به ثمر رساند، اما در دریبل‌ها و پاس‌های نهایی دقت کافی نداشت. همچنین، در دقیقه ۷۸ به دلیل مشکلات جسمانی جزئی تعویض شد.
