اتحاد ناهمسود کشورهای مستقل همسود
آفتاب‌‌نیوز : 
همانگونه که بسياری از صاحب نظران مسايل منطقه معتقد هستند امکان تأسيس اين سازمان بدون فشار سياسی روسيه و وابستگی اقتصادی اعضايش به اين کشور بسيار کم بوده است و بعضی از اين کشورها اگر فشار روسيه نمی بود، شايد هرگز به اين سازمان نمی پيوستند.
اين صاحبنظران برای تصديق نظر خود به اين مسئله اشاره می کنند که از ابتدای تأسيس اين سازمان برخی از اعضايش تمايل زياد به همکاری با غرب و علاقه به خروج از حوزه نفوذ کشور روسيه را داشته اند.
برای مثال در سال ۱۹۹۷ کشورهای اوکراين، گرجستان، ازبکستان، مولداوی و آذربايجان، سازمان گوام را تأسيس کردند. تمامی اعضای اين سازمان تمايلات شديد همکاری با غرب را دارند و در مواردی حتی به صورت آشکارسياستهای ضد روسی را دنبال کرده اند؛ اگر چه بايد گفت از بين اين کشورها ازبکستان نزديکی بيشتری به روسيه پيدا کرده که برخی از صاحب نظران اين نزديکی را به دليل ترس بروز انقلاب رنگين در اين کشور می دانند. ازبکستان در ماه مه از عضويت گوام خارج شد.
دو عضو اين سازمان، يعنی اوکراين و گرجستان شاهد دو انقلاب موسوم به "رنگين" بودند که در واقع سياست بلند مدت اين کشورها را به سود غرب تغيير خواهد داد.
اگرچه پيش بينی در مورد بقاء سازمان کشورهای مستقل مشترک المنافع بسيار مشکل است، با بررسی سابقه اين سازمان و وقايع منطقه ای می توان گفت که در ظرف چند سال آينده امکان بروز تحولات عميق که باعث ضعف بيشتر و بلکه پاشيدگی نهايی اين سازمان شود، بسيار است.
دلايل ضعف اين سازمان بسيار است. در مرحله اول بايد به مسئله عقب افتادگی روسيه از نظر اقتصادی و تکنولوژيک اشاره کرد.
عمده کشورهای عضو اين سازمان، در مقايسه با منافع همکاری با کشورهای غربی بدون ترديد به ناتوانی روسيه پی برده و برای سعادت آينده شهروندان خود طبيعتاً گرايش به غرب را پيش خواهند گرفت.
دوم، رشد شرايط اقتصادی جهانی (Globalization) اهميت سازمانهايی مثل کشورهای مستقل مشترک المنافع را پايين برده، چرا که درهای جديد اقتصادی برای اعضای اين سازمان در راه باز شدن است، به خصوص که اين سازمان بنيه مستقل اقتصادی ندارد.
برای مثال کشور ترکمنستان حتی پس از استقلالش به دلايل سياسی و وابستگی اقتصادی شبکه های گازيش به روسيه، مجبور به فروش گاز به قيمت ۵۰ درصد زير قيمت بازارهای جهانی شده است.
سوم، اکثر اعضای اين سازمان خاطرات استعمار روسيه و شوروی را به خوبی به ياد دارند و به اين دليل به فعاليتهای اين کشور نگاه مثبتی ندارند.
چهارم، نفوذ کشورهای غربی و قول های کمک اقتصادی نيز تدريجاً به فروپاشی اين سازمان کمک کرده است.
با توجه به اين نکات شايد بتوان گفت که تا زمانيکه روسيه فاقد قدرت سياسی بوده و از نظر تکنولوژی دچار عقب افتادگی است، و با مشکلات اقتصادی روبروست، کشورهای شوروی سابق و بخصوص آنهايیکه عضو کشورهای مستقل مشترک المنافع هستند تمايلات روس زدايی خود را ادامه خواهند داد. البته ميزان سرعت اين روس زدايی رابطه مستقيم به وابستگی اقتصادی اين کشورها به روسيه دارد.
همانگونه که بسياری از صاحب نظران مسايل منطقه معتقد هستند امکان تأسيس اين سازمان بدون فشار سياسی روسيه و وابستگی اقتصادی اعضايش به اين کشور بسيار کم بوده است و بعضی از اين کشورها اگر فشار روسيه نمی بود، شايد هرگز به اين سازمان نمی پيوستند.
اين صاحبنظران برای تصديق نظر خود به اين مسئله اشاره می کنند که از ابتدای تأسيس اين سازمان برخی از اعضايش تمايل زياد به همکاری با غرب و علاقه به خروج از حوزه نفوذ کشور روسيه را داشته اند.
برای مثال در سال ۱۹۹۷ کشورهای اوکراين، گرجستان، ازبکستان، مولداوی و آذربايجان، سازمان گوام را تأسيس کردند. تمامی اعضای اين سازمان تمايلات شديد همکاری با غرب را دارند و در مواردی حتی به صورت آشکارسياستهای ضد روسی را دنبال کرده اند؛ اگر چه بايد گفت از بين اين کشورها ازبکستان نزديکی بيشتری به روسيه پيدا کرده که برخی از صاحب نظران اين نزديکی را به دليل ترس بروز انقلاب رنگين در اين کشور می دانند. ازبکستان در ماه مه از عضويت گوام خارج شد.
دو عضو اين سازمان، يعنی اوکراين و گرجستان شاهد دو انقلاب موسوم به "رنگين" بودند که در واقع سياست بلند مدت اين کشورها را به سود غرب تغيير خواهد داد.
اگرچه پيش بينی در مورد بقاء سازمان کشورهای مستقل مشترک المنافع بسيار مشکل است، با بررسی سابقه اين سازمان و وقايع منطقه ای می توان گفت که در ظرف چند سال آينده امکان بروز تحولات عميق که باعث ضعف بيشتر و بلکه پاشيدگی نهايی اين سازمان شود، بسيار است.
دلايل ضعف اين سازمان بسيار است. در مرحله اول بايد به مسئله عقب افتادگی روسيه از نظر اقتصادی و تکنولوژيک اشاره کرد.
عمده کشورهای عضو اين سازمان، در مقايسه با منافع همکاری با کشورهای غربی بدون ترديد به ناتوانی روسيه پی برده و برای سعادت آينده شهروندان خود طبيعتاً گرايش به غرب را پيش خواهند گرفت.
دوم، رشد شرايط اقتصادی جهانی (Globalization) اهميت سازمانهايی مثل کشورهای مستقل مشترک المنافع را پايين برده، چرا که درهای جديد اقتصادی برای اعضای اين سازمان در راه باز شدن است، به خصوص که اين سازمان بنيه مستقل اقتصادی ندارد.
برای مثال کشور ترکمنستان حتی پس از استقلالش به دلايل سياسی و وابستگی اقتصادی شبکه های گازيش به روسيه، مجبور به فروش گاز به قيمت ۵۰ درصد زير قيمت بازارهای جهانی شده است.
سوم، اکثر اعضای اين سازمان خاطرات استعمار روسيه و شوروی را به خوبی به ياد دارند و به اين دليل به فعاليتهای اين کشور نگاه مثبتی ندارند.
چهارم، نفوذ کشورهای غربی و قول های کمک اقتصادی نيز تدريجاً به فروپاشی اين سازمان کمک کرده است.
با توجه به اين نکات شايد بتوان گفت که تا زمانيکه روسيه فاقد قدرت سياسی بوده و از نظر تکنولوژی دچار عقب افتادگی است، و با مشکلات اقتصادی روبروست، کشورهای شوروی سابق و بخصوص آنهايیکه عضو کشورهای مستقل مشترک المنافع هستند تمايلات روس زدايی خود را ادامه خواهند داد. البته ميزان سرعت اين روس زدايی رابطه مستقيم به وابستگی اقتصادی اين کشورها به روسيه دارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید