زیباترین جملات علیخانی در "ماه عسل"
حالا که دیگر از آن تب و تاب زمان پخش پربیننده ترین برنامه ماه مبارک رمضان یعنی «ماه عسل» گذشته فرصت بهتری است برای مرور کردن چیزهایی که شنیدیم و به دلمان نشست.
آفتاب‌‌نیوز : آفتاب: شبکه ایران نوشت: حالا که دیگر از آن تب و تاب زمان پخش پربیننده ترین برنامه
ماه مبارک رمضان یعنی «ماه عسل» گذشته فرصت بهتری است برای مرور کردن
چیزهایی که شنیدیم و به دلمان نشست.
هرچند که یکی از انتقادات اساسی که به اجرای احسان علیخانی در این برنامه می شد پرگویی اش بود اما خوشبختانه این پرگویی به گزافه گویی بدل نشد و اتفاقا لا به لای بعضی از حرفهای سخنانی دلچسبی هم شنیدیم. بر این شدیم تا این جملات را جدا کنیم و در قالب مطلبی مجزا به نگارش درآوریم.
البته در میان این حرفهای قابل تاملی که می‌خوانید با یک سری جملات هم برخورد کردیم که مدام از زبان احسان علیخانی تکرار می شد و دیگر در شب های پایانی شنیدنش از اتفاقات بامزه این برنامه برای مخاطبان بود.
آن جمله ها هم اینها بود و قطعا برای شما هم به شدت آشناست ، نه؟:«ممنون که مارو خوب رصد میکنید»،«مامانا بهترین ناظرپخشای ما هستند»،«این نکته رو هم بگم و تمام!» ،«من که به بزرگ‌ترها درس پس میدم ، دارم با رفیقام حرف می زنم.»،«خوشا به سعادت کسایی که....» ،«اینجا همون بزنگاهیه که...»، «ا‌نشاءالله این دقایق گوشت بشه بچسبه به تنتون!» و «ماهتون عسل».
با فاکتور از همه این جملات، این شما و این گزین گویه های «عمو عسلی» البته با حفظ همان ادبیات محاوره احسان علیخانی
*خوش به حال کسایی که تو زمین خدا امید کسیو ناامید نمی‌کنن ؛ شاید امید تنها چیزیه که اون آدم داشته باشد...
*بچه اعتماد به نفس داشتن رو از پدرش یاد میگیره و عزت نفس داشتن رو از مادرش....
*من و تو همیشه نشستیم در انتظار اینکه یه روزخوب بیاد... کاش یه ذره بفهمیم چی‌کاره‌ایم! فرقمون با بقیه کائنات و موجودات چیه؟ اونوقت به جای غر زدن به دنیا به خودمون و قوت و اندازه های خودمون نگاه می کنیم.
*خوش به حال کسایی اگر هم اشتباهی می کنن دستشون ، قلمشون ، ذهنشون و فریادشون بیشتر از آنکه به سمت توجیه بره به سمت فکر کردن به اشتباهه میره و حداقل به خاطر اشتباهشون سکوت میکنن و لابه لای سکوتشان از خدا می خواهند که چرا این‌جوری شد؟
*خوش به حال کسایی که یا آرزو نمی‌کنن یا اگه آرزو میکنن اندازش تلاش میکنن. یا باید آرزوهامونو اندازه تلاشمون باشه یا تلاشمون اندازه آرزوهامون باشه. خوش به سعادت کسایی که قبل از اینکه به هرگزینه ای فکر کنن روی پای خودشون می ایستن.
*خوش به حال کسایی که شبیه تعدادی از شما هستند کسایی که قدرتی را در خودشان کشف کردن و آن هم «نه» گفتن ساده است. خوش به حال و سعادت کسی که می‌تونه توی چشم آدما زل بزنه و بگه نه. و خوش به حال کسایی که اگه آره می‌گن تا تهش هستن و اگه حرف میزنن تا بیخش می‌ایستن.
*خوش به حال تو که مردم می‌تونن اگر کسی هستی روی تو حساب کنن و روی دیوار دلت یادگاری بنویسن. خوش به حال تو که مردم می‌تونن روی فکرت ، جیبت ، دستات حساب کنن. خوش به حال کسی که می‌تونیم اعتمادشو پس انداز کنیم.
* روی نگین انگشتری امام حسن (ع) حک شده بود «حسبی الله». این خیلی جمله بزرگیه و شاید برای دهن من بزرگ باشه اما شاید کسایی باشن که این جوری زندگی می کنن که خدا اولین و آخرین گزینه همه راه های زندگیشونه.
*خوش به حال کسایی که جنگیدن حتی اگه شکست خوردن ، خوش به حال کسایی که اگه تو این ثانیه به گذشتشون فکر میکنن مقاطع مختلفی و بزنگاه‌های متنوعی‌رو به ذهنشون می آرن و فکرمی کنن که تو اون تقاطع ، تو اون دست به یقه شدن با زور دنیا تونستن ازپسش بربیان و از تمام انرژی ، پتانسیل، زور ، فهم و درک و بصیرتشون تونستن استفاده کردن. یه جنگنو دوست داشتنیه حتی اگه تو صحنه ای بازنده باشه.
*خوش به حال کسایی که در سفری که هممون پیش رو داریم توی ایستگاهی که منجر به واقعیت میشه باهاش خوب روبرو میشن و با واقعیت کنار می آن. به ویژه کسایی که خوب بی رحمی و بی معرفتی دنیا رو شناختن . خوش به حال کسایی که می تونن چیزی به اسم گره ، دغدغه ، مشکل ، حال بد، شرایط غیرمنتظره و بزنگاه جدی رو باهاش روبرو بشن و با حالشون تطبیق بدن.
*خوش به حالتون،گلی به جمالتون اگه برای بخشیدن آدمها اگه برای بخشیدن کسایی که گلایه‌ای ،بغضی ، ناراحتی ، کینه ای تو سینتون گذاشتن دنبال دلیل و بهونه عجیب و غریبی نمیگردین. ساده قهر می‌کنین اما خیلی ساده هم آشتی می کنید.
*خوش به حال کسایی که قواره زندگی رو فقط برای قدوبالای خودشان برازنده نمی دونن. بلکه با بخشیدنش به کسی هم کیف میکنن ، ذوق میکنن و حظ می برن!خوش به حال کسی که دلش اینقدر بزرگه که زندگی کردن خوب دیگران توش جا میشه.
*خوش به حال کسایی که اگر هرمسیری‌رو تو زندگیشون می رن حداقل آدرس برگشتشو هم بلدن و می دونن از کجا قراره برگردن و دوباره خودشونو پیدا کنن.
*خوش به حال تو اگه می‌تونی بگذری. درست تو جایی که حق باتوئه و تو قدرتشو داری که انتقام بگیری اما می گذری ؛ چون اینقدر قدرتشو داری که ببخشی.
* خوش به حال کسایی که توی بهترین ثانیه‌ها توی شب قدر بهترین‌ها رو که «عافیت» باشه برای همه می‌خوان. خوش به سعادتت اگه حتی زورت نمی‌رسه ، اگه جیبت پرپول نیست و اگه اعتباری جایی نداری حداقل با زبونت با گرمای دستات دلی‌رو به دست میاری و گره‌ای باز می‌کنی.
*خوش به حال شما اگه که اندازه دنیا رو شما معلوم می کنید نه اینکه دنیا اندازه شما رو معلوم کنه.خوش به سعادتت اگه که میدونی یه جای خالی تو دنیا هست و می دونی این برای منه یا برای شماست و قرارنیست کسی جای کس دیگه ای بگیره که بخواهیم همه رو هل بدیم تا به جایی برسیم که برای ما نیست.
*خوش به حال کسایی که تا ته خط در مسیری که فکر میکنن درسته حرکت میکنن ؛ حتی اگه زمین بخورن ، مسخره شن،پیرهن پاره کنن،کفش پاره کنن ، حتی اگه احساس میکنن نفس‌های آخریه که جونشون می‌تونه تحملش کنه. خوش به سعادت تو اگه امیدواری...
هرچند که یکی از انتقادات اساسی که به اجرای احسان علیخانی در این برنامه می شد پرگویی اش بود اما خوشبختانه این پرگویی به گزافه گویی بدل نشد و اتفاقا لا به لای بعضی از حرفهای سخنانی دلچسبی هم شنیدیم. بر این شدیم تا این جملات را جدا کنیم و در قالب مطلبی مجزا به نگارش درآوریم.
البته در میان این حرفهای قابل تاملی که می‌خوانید با یک سری جملات هم برخورد کردیم که مدام از زبان احسان علیخانی تکرار می شد و دیگر در شب های پایانی شنیدنش از اتفاقات بامزه این برنامه برای مخاطبان بود.
آن جمله ها هم اینها بود و قطعا برای شما هم به شدت آشناست ، نه؟:«ممنون که مارو خوب رصد میکنید»،«مامانا بهترین ناظرپخشای ما هستند»،«این نکته رو هم بگم و تمام!» ،«من که به بزرگ‌ترها درس پس میدم ، دارم با رفیقام حرف می زنم.»،«خوشا به سعادت کسایی که....» ،«اینجا همون بزنگاهیه که...»، «ا‌نشاءالله این دقایق گوشت بشه بچسبه به تنتون!» و «ماهتون عسل».
با فاکتور از همه این جملات، این شما و این گزین گویه های «عمو عسلی» البته با حفظ همان ادبیات محاوره احسان علیخانی
*خوش به حال کسایی که تو زمین خدا امید کسیو ناامید نمی‌کنن ؛ شاید امید تنها چیزیه که اون آدم داشته باشد...
*بچه اعتماد به نفس داشتن رو از پدرش یاد میگیره و عزت نفس داشتن رو از مادرش....
*من و تو همیشه نشستیم در انتظار اینکه یه روزخوب بیاد... کاش یه ذره بفهمیم چی‌کاره‌ایم! فرقمون با بقیه کائنات و موجودات چیه؟ اونوقت به جای غر زدن به دنیا به خودمون و قوت و اندازه های خودمون نگاه می کنیم.
*خوش به حال کسایی اگر هم اشتباهی می کنن دستشون ، قلمشون ، ذهنشون و فریادشون بیشتر از آنکه به سمت توجیه بره به سمت فکر کردن به اشتباهه میره و حداقل به خاطر اشتباهشون سکوت میکنن و لابه لای سکوتشان از خدا می خواهند که چرا این‌جوری شد؟
*خوش به حال کسایی که یا آرزو نمی‌کنن یا اگه آرزو میکنن اندازش تلاش میکنن. یا باید آرزوهامونو اندازه تلاشمون باشه یا تلاشمون اندازه آرزوهامون باشه. خوش به سعادت کسایی که قبل از اینکه به هرگزینه ای فکر کنن روی پای خودشون می ایستن.
*خوش به حال کسایی که شبیه تعدادی از شما هستند کسایی که قدرتی را در خودشان کشف کردن و آن هم «نه» گفتن ساده است. خوش به حال و سعادت کسی که می‌تونه توی چشم آدما زل بزنه و بگه نه. و خوش به حال کسایی که اگه آره می‌گن تا تهش هستن و اگه حرف میزنن تا بیخش می‌ایستن.
*خوش به حال تو که مردم می‌تونن اگر کسی هستی روی تو حساب کنن و روی دیوار دلت یادگاری بنویسن. خوش به حال تو که مردم می‌تونن روی فکرت ، جیبت ، دستات حساب کنن. خوش به حال کسی که می‌تونیم اعتمادشو پس انداز کنیم.
* روی نگین انگشتری امام حسن (ع) حک شده بود «حسبی الله». این خیلی جمله بزرگیه و شاید برای دهن من بزرگ باشه اما شاید کسایی باشن که این جوری زندگی می کنن که خدا اولین و آخرین گزینه همه راه های زندگیشونه.
*خوش به حال کسایی که جنگیدن حتی اگه شکست خوردن ، خوش به حال کسایی که اگه تو این ثانیه به گذشتشون فکر میکنن مقاطع مختلفی و بزنگاه‌های متنوعی‌رو به ذهنشون می آرن و فکرمی کنن که تو اون تقاطع ، تو اون دست به یقه شدن با زور دنیا تونستن ازپسش بربیان و از تمام انرژی ، پتانسیل، زور ، فهم و درک و بصیرتشون تونستن استفاده کردن. یه جنگنو دوست داشتنیه حتی اگه تو صحنه ای بازنده باشه.
*خوش به حال کسایی که در سفری که هممون پیش رو داریم توی ایستگاهی که منجر به واقعیت میشه باهاش خوب روبرو میشن و با واقعیت کنار می آن. به ویژه کسایی که خوب بی رحمی و بی معرفتی دنیا رو شناختن . خوش به حال کسایی که می تونن چیزی به اسم گره ، دغدغه ، مشکل ، حال بد، شرایط غیرمنتظره و بزنگاه جدی رو باهاش روبرو بشن و با حالشون تطبیق بدن.
*خوش به حالتون،گلی به جمالتون اگه برای بخشیدن آدمها اگه برای بخشیدن کسایی که گلایه‌ای ،بغضی ، ناراحتی ، کینه ای تو سینتون گذاشتن دنبال دلیل و بهونه عجیب و غریبی نمیگردین. ساده قهر می‌کنین اما خیلی ساده هم آشتی می کنید.
*خوش به حال کسایی که قواره زندگی رو فقط برای قدوبالای خودشان برازنده نمی دونن. بلکه با بخشیدنش به کسی هم کیف میکنن ، ذوق میکنن و حظ می برن!خوش به حال کسی که دلش اینقدر بزرگه که زندگی کردن خوب دیگران توش جا میشه.
*خوش به حال کسایی که اگر هرمسیری‌رو تو زندگیشون می رن حداقل آدرس برگشتشو هم بلدن و می دونن از کجا قراره برگردن و دوباره خودشونو پیدا کنن.
*خوش به حال تو اگه می‌تونی بگذری. درست تو جایی که حق باتوئه و تو قدرتشو داری که انتقام بگیری اما می گذری ؛ چون اینقدر قدرتشو داری که ببخشی.
* خوش به حال کسایی که توی بهترین ثانیه‌ها توی شب قدر بهترین‌ها رو که «عافیت» باشه برای همه می‌خوان. خوش به سعادتت اگه حتی زورت نمی‌رسه ، اگه جیبت پرپول نیست و اگه اعتباری جایی نداری حداقل با زبونت با گرمای دستات دلی‌رو به دست میاری و گره‌ای باز می‌کنی.
*خوش به حال شما اگه که اندازه دنیا رو شما معلوم می کنید نه اینکه دنیا اندازه شما رو معلوم کنه.خوش به سعادتت اگه که میدونی یه جای خالی تو دنیا هست و می دونی این برای منه یا برای شماست و قرارنیست کسی جای کس دیگه ای بگیره که بخواهیم همه رو هل بدیم تا به جایی برسیم که برای ما نیست.
*خوش به حال کسایی که تا ته خط در مسیری که فکر میکنن درسته حرکت میکنن ؛ حتی اگه زمین بخورن ، مسخره شن،پیرهن پاره کنن،کفش پاره کنن ، حتی اگه احساس میکنن نفس‌های آخریه که جونشون می‌تونه تحملش کنه. خوش به سعادت تو اگه امیدواری...
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید