ارتش میانمار چگونه مسلمانان روهینگیا را می‌کشد؟ نقش اسرائیل

دیلی میل می‌نویسد بودایی‌ها می‌گویند روهینگیایی‌ها حق زندگی در میانمار را ندارند چرا که مهاجرانی بنگالی هستند که در دوران حکومتب بریتانیا بر میانمار وارد آن کشور شده‌اند؛ بدین معنا خانه اصلی آنان باید در بنگلادش باشد. با این حال مورخان می‌گویند پیش از ورود بریتانیایی‌ها نیز روهینگیایی‌ها در آنجا زندگی می‌کردند.

آفتاب‌‌نیوز :

سرویس بین‌الملل- هزاران تن از پناهجویان مسلمان روهینگیا از میانمار فرار می‌کنند چرا که ارتش میانمار در حال سرکوب آن گروه اقلیت است.

به گزارش آفتاب‌نیوز، سایت «میدل ایست ای» در گزارشی اشاره می‌کند علیرغم آن که دولت میانمار در منطقه راخین به سرکوب مسلمانان روهینگیا و کشتار آنان ادامه می‌دهد، اسرائیل فروش تسلیحات نظامی به ارتش آن کشور را متوقف نکرده است. طبق گزارش‌های گروه‌های حقوق بشری تسلیحاتی که به میانمار از سوی اسرائیل فروخته شده شامل بیش از ۱۰۰ فروند تانک و اسلحه بوده است. شرکت تسلیحاتی اسرائیلی Tar Ideal ‌نیز در اموزش نیروهای ویژه میانمار نقش داشته‌اند. در عکس‌هایی که پیشتر در سایت این شرکت تسلیحاتی منتشر شده بود نشان داده می‌شد که نیروهای این شرکت اعضای نیروهای ویژه میانمار را در مورد تاکتیک‌های جنگی و نحوه استفاده از تسلیحات خاص آموزش می‌دادند. انتظار می‌رود در ماه سپتامبر دادگاه عالی اسرائیل نسبت به درخواست مطرح شده از سوی فعالان حقوق بشر که خواستار توقف فروش تسلیحات اسرائیل به میانمار هستند بررسی لازم را انجام دهد.

ارتش میانمار چگونه مسلمانان روهینگیا را می‌کشد؟ از نقش اسرائیل تا سکوت سوچی

ایالات متحده و اتحادیه اروپا میانمار را مورد تحریم تسلیحاتی قرار داده‌اند. وزارت دفاع اسرائیل در ماه مارس اعلام کرد که دادگاه عالی صلاحیت بررسی این مورد را ندارد و مدعی شد که فروش تسلیحات به میانمار به وضوح امری دیپلماتیک است. اسرائیل رابطه‌ای قوی با میانمار دارد و روابط تجاری خود را در طول سالیات اخیر حفظ کرده است. به نظر می‌رسد اسرائیل تسلیحاتی که علیه فلسطینی‌ها استفاده می‌کند و یا قصد استفاده از آن را دارد در میانمار مورد آزمایش قرار می‌دهد. بیش از ۶۰ هزار پناهجوی روهینگیایی از خانه و کاشانه خود فرار کرده‌اند.

در همین حال، روزنامه بریتانیایی «دیلی میل» در گزارشی به این موضوع پرداخته که «آنگ سان سوچی» رهبر مخالفان دولت نظامیان در برمه که سال‌ها در حصر خانگی به سر می‌برد و به تازگی آزاد شده است، برنده جایزه صلح نوبل بوده و به مردم‌اش وعده آزادی داده بود، چرا در برابر پاکسازی قومیتی و نسل‌زدایی مسلمانان روهینگیایی در برمه سکوت کرده است؟

این روزنامه می‌نویسد: در طول سفر به بریتانیا در اوایل سال جاری به او لقب قهرمان داده شد. او در سال ۱۹۹۱ میلادی برنده جایزه صلح نوبل به دلیل نبرد طولانی‌مدت‌اش برای آزادی شد. با این حال، او اکنون با نظامیان برای شکنجه و آزار و اذیت اقلیت مسلمان میانمار در عمل با سکوت‌اش همدست شده است.

این رهبر ۷۲ ساله میانماری که در اکسفورد تحصیل کرده بود و به میانمار پیوست در مبارزه برای پایان دادن به حکومت نظامی مهمترین نقش را داشت. سال ۱۹۴۷ در میانمار اعلام استقلال شد. تا پیش از آن این کشور مستعمره بریتانیا بود. استقلال میانمار به دلیل تلاش‌های پدر خانم سوچی که یک ژنرال ارتش بود، محقق شد و او سپس توسط رقبایش کشته شد.

در سال ۱۹۶۲ میلادی میانمار گرفتار یک دیکتاتور نظامی خشن شد. انگ سان سوچی ۱۵ سال بدلیل مخالفت با حکومت نظامیان در بازداشت خانگی به سر می‌برد. ژنرال‌ها به او گفتند که اگر قول دهد که کشور را برای همیشه ترک کند آزادش می‌کنند اما سوچی این پیشنهاد را نپذیرفت علیرغم آن‌که همسر و دو پسر جوان‌اش در بریتانیا بودند. او اکنون پس از آزادی مشاور امور دولتی است. از زمان آزادی او زندانیان سیاسی آزاد شده‌اند و کشور در مسیر پیشرفت سریع اقتصادی حرکت می‌کند. با این حال، لکه‌ای سیاه در کارنامه او وجود دارد: دولت مورد حمایت او در برابر سرکوب اقلیت مسلمان میانمار سکوت کرده است. دولت مورد حمایت سوچی عکس‌هایی از یک زن که گفته شده توسط سربازان مورد تجاوز قرار گرفته را جعلی و ساختگی خوانده است. وزارت خارجه میانمار نیز این موراد متعدد را داستان‌های ساختگی خوانده است. سوچی اوایل سال جاری به بی‌بی سی گفت که پاکسازی قومیتی در میانمار در جریان نیست».

خبرنگار دیلی میل در میانمار می‌نویسد: «تنها پنج سال پیش حدود ۵۰ هزار نفر از جمعیت ۱۸۰ نفری شهر مذکور را گروه قومیتی مسلمانان روهینگیا تشکیل می‌دادند. امروز کمتر از سه هزار مسلمان در آنجا حضور دارند. آنان آزاد نیستند. بیشتر در محله‌های منزوی‌شده و محصور زندگی می‌کنند. مسلمانان در ترس و وحشت به سر می‌برند. یک مسلمان میانماری به شرط ناشناس ماندن می‌گوید: «زندگی برای ما خوب بود. آزادی حرکت و جابجایی داشتیم می‌توانستیم به مدرسه برویم، فرزندان من می‌توانستند به دانشگاه بروند. می‌توانستیم کسب و کار در بازار بزرگ در مرکز شهر داشته باشیم. مشکلی نداشتیم. امروز وضعیت کاملا متفاوت است. ما مثل زندانی زندگی می‌کنیم. آزادی سفرنداریم، آموزش کافی نداریم، مراقبت‌های بهداشتی نداریم و همه این‌ها زندگی را برای‌مان ناامید‌کننده ساخته‌اند».

دیلی‌میل می‌نویسد مشکل اصلی از سال ۲۰۱۲ میلادی به این سو آغاز شد؛ پس از انتشار خبر تجاوز جنسی یک مسلمان به یک زن بودایی و شورش‌های درگرفته در میانمار. پاسخ نظامیان میانماری به این موضوع بسیاری خشن بود؛ آواره کردن بیش از ۹۰ هزار مسلمان و راندن آنان از خانه‌های‌شان.

این روزنامه می‌نویسد: «شاید کسی بگوید سوچی بر ارتش آن کشور کنترلی ندارد. او با وظیفه‌ای جدی مواجه است و آن کمک به گذار از دیکتاتوری به دموکراسی است. شاید کسی بگوید که میانمار با مشکلات زیادی مواجه است که آزار روهینگیایی‌ها تنها یکی از آنهاست اما واقعیت ان است که او انکار می‌کند که ارتش میانمار در این جنایت‌ها نقش داشته است».