طبق آمار سازمان بهداشت جهانی (WHO) حدود ۱۳ درصد از بزرگسالان در سراسر جهان به چاقی مبتلا هستند.
اگرچه چاقی نتیجه تعامل پیچیدهای بین سبک زندگی و ژنها است اما تمایل ژنتیکی فرد به این بیماری نقشی اساسی ایفا میکند. از همین رو متخصصان به بررسی تاثیر ژنها بر وزن بیش از حد بدن پرداختهاند.
برای مثال مطالعهای که در اوایل سال جاری میلادی (۲۰۱۹) صورت گرفت با مقایسه ۱۴ هزار فرد با شاخص توده بدنی کم، طبیعی و بالا (BMI) به این نتیجه رسید که ژنها منجر به چاقی در برخی افراد میشوند.
یک مطالعه جدید دیگر نشان داد که جهشهای تک ژنی عامل تقریباً ۳۰ درصد موارد شدید چاقی در کودکان است و برآوردهای قدیمیتر نشان میدهد که تا ۸۱ درصد از وزن یک فرد میتواند وراثتی باشد.
دانشگاه ملی تایوان در شهر تایپه به تازگی تحقیقاتی را انجام داده است که در آن انواع ورزشهای بدنی که در جبران کردن تمایل ژنتیکی فرد به چاقی مؤثر هستند، بررسی شده است.
متخصصان دادههای مربوط به ۱۸ هزار و ۴۲۴ بزرگسال بین ۳۰ تا ۷۰ ساله را در این مطالعه بررسی کردند. در این مطالعه پنج شاخص چاقی شامل شاخص توده بدنی (BMI)، درصد چربی بدن، دور کمر، دور باسن و نسبت دور کمر به باسن و همچنین ۱۸ مورد از ورزشهایی که شرکتکنندگان به طور منظم انجام میدادهاند، مورد بررسی قرار گرفته است.
بررسی ارتباط بین میزان احتمال ژنتیکی افراد برای چاقی و روال ورزش آنها نشان داد که دویدن بهترین تمرین برای کاهش چاقی است.
به طور خاص دویدن منظم خطر ژنتیکی را در سه شاخص BMI، درصد چربی بدن و دور باسن خنثی میکند و به طور کلی بر هر پنج شاخص چاقی موثر است.
علاوه بر دویدن، کوهنوردی، پیادهروی، پیادهروی ورزشی و تمرینات طولانی یوگا، اثرات ژنتیکی بر BMI را کاهش میدهد.
در مقابل سایر فعالیتهای محبوب از قبیل دوچرخه سواری، حرکات کششی، شنا و چیکونگ هیچ تاثیری بر خنثیسازی تمایل ژنتیکی افراد به چاقی ندارند. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که تمرینات وزنه برداری، بدمینتون، تنیس روی میز، بسکتبال، تنیس، تایچی و دیگر ورزشهای مرسوم در کاهش تمایل ژنتیکی فرد به چاقی بی اثر است.
بنا بر گزارش سایت تخصصی مدیکال نیوز تودی، متخصصان خاطر نشان کردهاند یافتههای این مطالعه نشان میدهد که با انجام انواع ورزش میتوان اثرات ژنتیکی بر چاقی را کاهش داد و مزایای ورزش بدنی منظم در افرادی که بیشتر مستعد چاقی هستند تأثیرگذارتر است.