آفتابنیوز : آفتاب: کنارهگیری خودخواسته تونیبلر از مقام نخست وزیری انگلیس و به قدرت رسیدن گوردون براون، وزیر خزانه داری فعلی این کشور، اوضاع را به نفع ایران رقم خواهد زد. انتظار میرود براون سیاست مذاکره صریح و مستقیم با ایران را در پیش بگیرد.
روزنامه چپگرای ایندیپندنت که از جمله منتقدان صریح دولت بلر است میگوید: براون در تلاش برای پایان دادن به بحران عراق سعی خواهد کرد تا مستقیم و بی واسطه با تهران به گفتوگو بر سر عراق بنشیند. سیاست تعامل مستقیم با تهران در این میان رویکرد اصلی براون خواهد بود.
کنارهگیری «لرد لوی» نماینده ویژه بلر در امور خاورمیانه و سیاستمداری که بسیاری وی را شکل دهنده اصلی سیاست خارجی انگلیس در منطقه میدانند هم دست نخست وزیر آتی را برای تغییر در دیپلماسی دولت کارگری باز خواهد گذاشت. لرد لوی تمایل چندانی به تعامل با ایران و عراق نداشت.
ایندیپندنت که بلر و دولت او را به دلیل «انحراف از معیارهای چپ و نزدیکی به رویکردهای محافظهکارانه» مورد انتقاد قرار میدهد، نخستین گام براون را شکل دادن به گفتوگوهایی میان اتحادیه اروپا و ایران بر سر آینده عراق دانسته و مینویسد: پس از آنکه جرج بوش، پیشنهاد گروه مطالعاتی عراق مبنی بر مذاکره مستقیم با ایران و استفاده از نفوذ این کشور در عراق را رد کرد، بلر هیچ واکنشی از خود نشان نداده و حتی با آن مخالفتی هم نکرد. براون معتقد است که برای تبدیل شدن شرایط فعلی به فاجعهای در خاورمیانه باید از توان و نفوذ ایران بهره گرفت. همین باور است که ستون فقرات سیاست خارجی براون در قبال ایران را شکل خواهد داد.
یک کارشناس مسائل انگلیس در این زمینه میگوید: حزب کارگر در آخرین دور انتخابات شهرداریها و شوراهای محلی با شکست سنگینی مواجه شد. بیشترین چالشی که متوجه این حزب شده را لیبرال دموکراتهای مخالف جنگ ایجاد کردهاند. در شرایطی که محافظهکاران انگلیسی به تدریج در حال بازسازی خود هستند، آنچه موجب نگرانی حزب کارگر است قدرت گرفتن لیبرال دموکراتهای چپگرایی است که قاعدتا آرای خود را از سبد این حزب برمیدارند.
وی در توضیح تغییراتی که پس از کنارهگیری بلر میتوان انتظار داشت، میگوید: محبوبیت حیرتآور لیبرال دموکراتها که عملا فضای دو قطبی سیاسی انگلیس را دچار تغییر کرده ، ناشی از نارضایتی رای دهندگان انگلیسی از فرجام جنگ عراق و ناتوانی دولت در بازگرداندن آرامش به این کشور است. کنارهگیری بلر و حضور گوردون براون که بسیاری بزرگترین دستاوردهای دولت کارگری را ناشی از سیاستهای اقتصادی وی میدانند، میتواند برای رای دهندگان پیامی آشکار داشته باشد مبنی بر اینکه سیاستخارجی انگلیس تغییر خواهد کرد.
به گفته این کارشناس مسائل بینالملل، مهمترین تغییری که باید در اولویت کاری براون قرار گیرد یافتن راهی برای خروج از عراق است. براون میداند که گذشته از مسائل انسانی و اخلاقی که ایران را وادار به حمایت از دولت مرکزی عراق و آرام کردن اوضاع در این کشور میکند، اگر لندن خواهان آن است که از نفوذ ایران در این کشور استفاده کند، مانند هر مراوده دیگر اقتصادی یا سیاسی باید در قبال آن امتیازاتی به ایران بدهد.
وی در مورد این امتیازات میگوید: اگر پیش از این موضوعی چون به رسمیت شناختن ایران به عنوان قدرت منطقهای یا سهیم کردن ان در نظم و ترتیبات امنیتی می توانست امتیاز تلقی شود اما اکنون سیر تحولات به گونهای است که نه تنها امکان چشمپوشی از نقش ایران وجود ندارد بلکه برای اقناع ایران نسبت به مشارکت در چنین ترتیباتی باید امتیازهایی به تهران داد. این امتیازها با توجه به هم زمانی دو مساله یعنی موضوع عراق و پرونده هستهای ایران، که انگلیس در هر دوی آنها یک سوی ماجراست، به راحتی قابل شناسایی است.
اما دولت جدید با مخالفت آمریکا چه خواهد کرد؟ این کارشناس میگوید: باید نوع و ماهیت رابطه واشنگتن-لندن را درک کرد. لندن منافع خود را در همراهی با واشنگتن میبیند نه اینکه الزامی برای اینکار داشته باشد. انگلیس به مدد همین رابطه است که میتواند نقش وزنه توازن را میان اروپا و امریکا بازی کرده و در موارد متعدد از هر دو منافعی را به سمت خود سرازیر کند. با توجه به ماهیت این نوع رابطه و با نگاهی به شرایط نامساعد داخلی حزب کارگر، که محبوبیتش به کمترین حد ممکن رسیده، میتوان انتظار داشت که براون برای نجات حزب خود راهی مستقل را در برگیرد. این راه مستقل البته به معنای برخورد منافع طرفین نیست بلکه میتوان آن را آلترناتیوی برای تحقق منافع آمریکا و انگلیس به صورت همزمان، اما با سبک و شیوهای متفاوت و البته قابل قبول برای رای دهندگان انگلیسی تلقی کرد. طبیعی است آرامش عراق و خروج نظامیان اشغالگر از این کشور و رسیدن به تفاهمی با تهران، به همان میزان که منافع حزب کارگر را تامین میکند، به بهبود وضعیت جمهوریخواهان در افکار عمومی آمریکا هم یاری میرساند.