آفتابنیوز : آفتاب: «زلمای خلیلزاد» سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد با تکرار اتهامات ایالات متحده به ایران ادعا کرد که تهران علاوه بر حمایت از شبهنظامیان شیعه و گروههایی چون «سپاه بدر» و «جیش المهدی»، شبهنظامیان سنی عراق را نیز با سلاح و تجهیزات نظامی برای حمله به ارتش آمریکا تجهیز میکند.
به گزارش خبرنگار آفتاب از نیویورک، خلیلزاد که با تلویزیون «پیبیاس» گفتگو میکرد در پاسخ به پرسشی پیرامون مذاکرات اخیر سفرای ایران و آمریکا در عراق، جمهوری اسلامی را بزرگترین بازیگر منطقهای در خاورمیانه خواند اما در عین حال مدعی شد که تهران به دنبال نوعی برتریجویی در منطقه است و به همین دلیل مداخلات خود در عراق را به عنوان جایی برای رقابت با آمریکا به پایان نخواهد رساند.
متن کامل این گفتگو که اوایل هفته جاری توسط تلویزیون «پیبیاس» بر روی آنتن رفت در پی میآید:
مجری: دولت ما معتقد است که ایرانیان تامین اسلحه میکنند...
خلیل زاد: بله.
مجری: و چنین گفته است.
خلیل زاد: درست است.
مجری: آن تسلیحات به کجا میروند؟ آیا آنها برای نیروهای «جیش المهدی» ارسال میشوند؟ آنها به کجا ارسال میشوند؟
خلیل زاد: آنها برای شبه نظامیان «جیش المهدی» ارسال میشوند، برای عناصر وابسته به دیگران ارسال میشوند. برخی گروهها وجود دارند که آنها به طور مستقیم آنها را کنترل میکنند ولی آنها را داخل شبه نظامیان قرار میدهند. منظورم این است که عناصری در شبه نظامیان «جیش المهدی» وجود دارند که «جیش المهدی» در آنجا خود کنترل نمی کند بلکه ایرانیان کنترل میکنند.
مجری: مقتدی صدر کنترل نمی کند.
خلیل زاد: مقتدی کنترل نمی کند ولی ایرانیان کنترل میکنند. آنها به او دستور میدهند که به دنبال چه اهدافی برود... ولی آنها همچنین از دیگر شبه نظامیان وابسته با گروه بدر الحکیم نیز حمایت میکنند.
مجری: ولی همه آنها شیعه هستند.
خلیل زاد: ولی آنها همچنین در حالی که از دولت حمایت میکند، در همین حال از مخالفین دولت نیز حمایت میکند.
مجری: بله.
خلیل زاد: که به نظر من هدف آنها این است که فشار بر ائتلاف زیاد شود.
مجری: بسیار خوب. ولی در مورد چه نوع مخالفتی با دولت صحبت میکنید؟
خلیل زاد: خوب، آنها از برخی از شورشیان سنی حمایت میکنند.
مجری: پس ایران از شورشیان سنی حمایت میکند؟
خلیل زاد: برخی از شورشیان سنی از سوی ایران حمایت میشوند.
مجری: چرا این کار را میکنند ؟
خلیل زاد: خوب، این بنظر شما و به نظر من کمی متناقض است.
مجری: بله.
خلیل زاد: ولی برای ایران کارساز است زیرا آنها در حالی که از شیعیان حمایت میکنند، در حالی که از دولت و از برخی از گروههای شیعی حمایت میکنند ولی در همین حال، میخواهند عراق را در آشوب نگاه دارند. به منظور این که...
مجری: تا چه مقطعی؟ تا زمانی که ایالات متحده (آنجا را) ترک کند ؟
خلیل زاد: تا زمانی که ایالات متحده ترک کند و تا زمانی که آنها ترتیباتی را در عراق به دست آورند که به نفع آنها باشد، که عبارتست از یک عراقی که تابع آنها باشد، و حداقل چالشی برای ایران و یا هم وزن با آن نباشد. مساله راهبردی واقعی در آن منطقه در حال حاضر طمع ایران برای سلطه جویی، برای برتری طلبی است.
مجری: در خلیج فارس ؟
خلیل زاد: در خلیج فارس، آنها خود را بزرگترین کشور از نظر اندازه، از نظر جمعیت، از نظر تاریخ، از نظر فرهنگ میبینند و بنابراین احساس میکند که مستحق برتری است و عراق یک متوازن کننده بود.
مجری: بسیار خوب.
خلیل زاد: و اکنون عراق ضعیف است. نمی تواند مانع آن شود و ایران میخواهد اطمینان حاصل کند که به یک مخالف یا متوازن کننده تبدیل نمی شود.
مجری: این به قدری مضحک است که بسیاری از مردم معتقدند که این یکی از دلایلی است که این جنگ ایده بدی بود. زیرا نیروی متوازن کننده ایران اکنون از بین رفته است.
خلیل زاد: نیروی متوازن کننده عراقی از بین رفته است.
مجری: بله.
خلیل زاد: ولی من معتقدم که آن سوی سکه این است که اگر یک عراق مردم سالار موفق و شیعه داشته باشیم، چالش عظیمی برای ایران به عنوان یک مرکز جایگزین برای قدرت شیعی خواهد بود، با توجه به منابعی که عراق دارد. ولی هیچ تردیدی وجود ندارد که در حال حاضر با توجه به اوضاع عراق، وضعیت به نفع ایران تمام شده است.
مجری: چه دلیلی وجود دارد که باور کنیم آن نوع عراق را خواهیم داشت؟
خلیل زاد: این که مردم عراق در نهایت میخواهند در امنیت زندگی کنند. آنها میخواهند در مکانی زندگی کنند که حکومت قانون وجود دارد. آنها میخواهند در یک فضای برخوردار از شکوفائی اقتصادی فزاینده زندگی کنند...
مجری: جانشین شما رایان کراکر در حال گفتگو با ایرانیان است، کاری که شما سعی کردید انجام دهید.
خلیل زاد: درست است. من اجازه از سوی رییس جمهور را داشتم.
مجری: میدانم که اجازه داشتید.
خلیل زاد: ولی رایان و من قبل از آن که به عراق برویم با ایرانیان صحبت کردیم و در حقیقت با سفیر کنونی ایران در سازمان ملل صحبت کردیم و سپس وقتی که در افغانستان بودم با آنها صحبت کردم و وقتی به عراق رفتم، من از رییس جمهور خواستم که همان اختیاری را که در افغانستان به من داده بود، برای تعامل با ایران به من بدهد ولی به دلایل مختلف، به وقوع نپیوست. تنها ملاقاتی که داشتم، در آن چارچوب منطقهای بود که قبل از آن که عراق را ترک کنم صورت گرفت.
مجری: آیا از نزدیک بود ؟ منظورم این است که آیا...
خلیل زاد: ما خیلی نزدیک بودیم.
مجری: سر راه شما و متوقف شد یا... ؟
خلیل زاد: چیزی که رخ داد این بود که آنها درخواست ویزا کردند. ایرانیان میخواستند هیئتی را از تهران اعزام دارند و...
مجری: به بغداد ؟
خلیل زاد: به بغداد، علاوه بر سفیرشان، جهت تعامل. و ما تاریخی را تعیین کرده بودیم. ولی آن تاریخی که تعیین شده بود مبتنی بر این فرض بود که دولت (عراق) تا آن زمان در سال گذشته تشکیل شده است. منظور دولت عراق بعد از انتخابات بود و اگر به خاطر داشته باشید، مدتی طول کشید تا دولت تشکیل شود و ما فکر کردیم که عاقلانه نیست در حالی که دولت تشکیل نشده است آن ملاقات صورت گیرد.
مجری: ما فکر کردیم عاقلانه است که این کار را نکنیم.
خلیل زاد: بله.
مجری: و بدین ترتیب، ما و نه ایرانیان، تصمیم گرفتیم که عاقلانه نیست. آنها آماده آمدن بودند هر چند که...
خلیل زاد: ما فکر کردیم به نفع آنها و یا به نفع ما نیست که...
مجری: نفع دولت یا نفع ایرانیان ؟
خلیل زاد: خوب، منافع عراقیها و ایالات متحده در صورتی که این ملاقات صورت میگرفت زیرا همه در عراق و در منطقه تصور میکردند ایران و ایالات متحده در آن ملاقات در مورد دولت عراق تصمیم گرفته اند.
مجری: آیا عادلانه است که بگوییم ایرانیان هم اکنون بزرگترین، مهم ترین قدرت در منطقه هستند ؟
خلیل زاد: فکر میکنم که...
مجری: به ویژه به خاطر این جنگ ؟
خلیل زاد: فکر میکنم آنها به اندازه ما قدرتمند نیستند.
مجری: خوب، البته.
خلیل زاد: در منطقه و عراق. ولی تا جایی که به دیگر بازیگران در منطقه مربوط میشود، آنها بزرگترین، مهمترین بازیگر هستند، حق با شماست.
مجری: آیا نتیجهای از گفتگوی کراکر، گفتگوهای سفیر حاصل شده است؟
خلیل زاد: چیزی که تاکنون مشاهده کردهام همان است که در مطبوعات دیده ایم که گفت ایالات متحده مورد خود را در باره مداخلات آنها مطرح کرده است و آنها در باره اصول کلی صحبت کردند. من چیزی را مشاهده نکردم...
مجری: چیزی بیشتر از آن چه که در جریان است، ندارید.
خلیل زاد: خیر.