خاطرات نوروزی یک اسیر در قرنطینه بعثی‌ها
جلال امینی از جمله آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس است که سالها به عنوان اسیر در قرنطینه بعثی‌ها بوده است. او در خاطرهای از یکی از نوروزهای دوران اسارتش روایت میکند: در دوران پر فرازونشیب اسارت که لحظه‌به‌لحظه آن خاطره است، اکثر مراسمات مذهبی، انقلابی و ملی را در حد توان پاس می‌داشتیم. به عبارت دیگر، اردوگاه‌های اسارت مدل کوچکی از جمهوری اسلامی بود. غالباً مراسم با مراقبت و به دور از چشم مزدوران بعثی برگزار می‌شد. برای مثال، دعاها و نمازهای جمعی و جماعت را به‌آرامی و به دور از چشم بعثی‌ها برگزار می‌کردیم چرا که اجتماع بیش از سه نفر را ممنوع می‌دانستند.
در دوران اسارت برای ۸۰ برنامه و مراسم تحریم بودیم و برگزاری آن برای ما ممنوع بود؛ در واقع، برگزاری آن جرم تلقی می‌شد و شکنجه و اذیت و آزار را برای ما به همراه داشت اما در چنین شرایطی با عزت، افتخار و نشاط معنوی روزها را سپری می‌کردیم و تا جایی که برایمان مقدور بود برنامه‌ها را اجرا می‌کردیم.
البته برگزاری مراسم عید نوروز ممنوع نبود و همین به ما فرصت می‌داد تا فعالیت‌هایی را در جهت تقویت تحرک، نشاط، انس و الفت سامان داده و اجرا کنیم. یادم می‌آید حتی مراسم شیرینی‌پری نیز داشتیم که برای ما خاطره انگیز است اما از آنجا که مواد اولیه را نداشتیم خمیر نان را خشک می‌کردیم و آن را آرد کرده و با مقدار اندکی شکر که از قبل ذخیره کرده بودیم شیرینی عید را می‌پختیم.
البته شیرینی‌پزان ماهری هم داشتیم؛ با این روش در ایام اسارت کیک و شیرینی درست می‌کردیم. نمونه دیگر دیدوبازدید بین اعضای آسایشگاه‌ها، مصافحه، روبوسی و ذکر دعاهای وارده ویژه تحویل سال بود که انجام می‌دادیم.
حتی برای تهیه هفت‌سین تلاش می‌کردیم تا سفره‌ای متفاوت با سین‌هایی که در اختیار داشتیم بگسترانیم. سین‌هایی مثل سیم، سیمان و سوزن هفت‌سین ما را تشکیل می‌دادند ولی سعی داشتیم این رسم را به جا بیاوریم. همچنین، تمرکز بر نمایش تئاترهای طنز با اعتقاد به اینکه خنداندن و دورکردن غم و اندوه از چهره اسرا ثواب دارد و عبادت است یکی دیگر از برنامه‌های ما در ایام نوروز بود.
در کنار تهیه هفت‌سین و شیرینی عید و تلاش برای دیدوبازدید از اسرا برنامه‌های دیگری مانند مشاعره، دکلمه و تهیه مطالب امیدبخش درباره عید نوروز و بهار و سرگرمی‌های سالم و مثبت و انجام مسابقه و اهداء جایزه را برای حفظ روحیه و درکنار هم بودن برگزار می‌کردیم.
