احتمال دو برابری ابتلا به اختلال شناختی با خواب کمتر از ۶ ساعت
نتایج این تحقیق ممکن است به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی کمک کند تا بفهمند کدام بیمارانی که بی‌خوابی را گزارش می‌دهند در معرض خطر بیشتری ابتلا به زوال عقل هستند.
به گزارش مدیکال اکسپرس، بی‌خوابی با علائمی چون دشواری در خواب رفتن، مشکل در حالت خواب ماندن یا زود بیدار شدن و عدم توانایی دوباره خوابیدن همراه است. زمانی که این علائم حداقل سه شب در هفته و حداقل به مدت سه ماه رخ دهد، اختلال مزمن محسوب می‌شود.
محققان دریافتند بزرگسالانی که بی‌خوابی گزارش کرده و کمتر از ۶ ساعت خواب اندازه‌گیری شده در آزمایشگاه داشته‌اند، نسبت به افرادی با همان شکایت از بی‌خوابی که ۶ ساعت یا بیشتر در آزمایشگاه خوابیدند، دو برابر بیشتر احتمال دارد که دچار ابتلا به اختلال شناختی باشند.
جولیو فرناندزمندوزا، دانشیار روان‌پزشکی و بهداشت رفتاری و متخصص خواب در مرکز تحقیقات و درمان خواب و سلامت ایالت پن اظهار کرد: حدود ۲۵ درصد از جمعیت عمومی بزرگسال علائم بی‌خوابی گزارش کردند و ۱۰ درصد دیگر از بی‌خوابی مزمن رنج می‌برند. تشخیص اینکه کدام‌یک از این افراد در معرض خطر بیماری‌های نامطلوب بعدی قرار دارند، بسیار مهم است. این مطالعه بر نیاز به‌اندازه گیری عینی خواب بزرگسالانی که از بی‌خوابی شکایت دارند، تاکید می‌کند.
وی ادامه داد: این نتایج جدید نشان می‌دهد که در این بزرگسالان خطر اختلال شناختی نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند شاخص اولیه زوال عقل در آینده در بخش قابل‌توجهی از آنان باشد.
در تحقیق قبلی، این گروه دریافت که بزرگسالان مبتلابه بی‌خوابی که کمتر از ۶ ساعت خواب داشته‌اند، در معرض بیماری‌های مختلف متابولیک قلب ازجمله فشارخون بالا، دیابت، بیماری قلبی یا سکته مغزی و مشکلات روحی، مانند افسردگی هستند.
محققان داده‌های مربوط ۱۷۴۱ بزرگسال ایالت پن را که به‌طور تصادفی انتخاب‌شده بودند و یک‌شب خواب اندازه‌گیری شده داشتند را موردبررسی قرار دادند. قبل از اندازه‌گیری خواب در یک اتاق کنترل‌شده با صدا، نور و دما، شرکت‌کنندگان شرح‌حال بالینی، معاینه فیزیکی و پرسشنامه‌ای را برای شناسایی اختلالات خواب گزارش‌شده از خود، شرایط سلامت جسمی، مشکلات بهداشت روانی و مصرف مواد تکمیل کردند. آنان همچنین قبل از خواب در آزمایشگاه ازنظر اختلال شناختی مورد ارزیابی قرار گرفتند، ازجمله دریافت تست‌هایی که توجه، حافظه، زبان و سایر مقیاس‌ها را ارزیابی می‌کردند.
فرناندزمندوزا و محققان دیگر دریافتند، بزرگسالانی که علائم بی‌خوابی یا بی‌خوابی مزمن را گزارش کرده و کمتر از ۶ ساعت در آزمایشگاه می‌خوابند، در مقایسه با کسانی که خواب مناسبی دارند دو برابر بیشتر احتمال ابتلا به اختلال شناختی رادارند. آنان همچنین دریافتند که این ارتباط به‌ویژه برای بزرگسالانی که هم دارای بیماری متابولیک قلب و هم اختلال شناختی هستند، بارزتر است و امکان دارد شاخصی از اختلال شناختی عروقی باشد؛ وضعیتی که در آن سلامت قلبی عروقی ضعیف منجر به اختلال در عملکرد مغز می‌شود. بزرگسالانی که بی‌خوابی گزارش کرده‌اند اما ۶ ساعت یا بیشتر در آزمایشگاه خوابیده‌اند، در مقایسه با افرادی که خواب خوبی دارند در معرض اختلال شناختی نیستند.
گروه تحقیق تفاوت بالقوه را در عوامل اجتماعی-جمعیتی شامل سن، جنسیت، نژاد، قومیت، سال‌های تحصیل و وجود مشکلات جسمی و روحی، ازجمله آپنه خواب و همچنین مصرف مواد، سیگار کشیدن و مصرف الکل توضیح دادند.
فرناندز مندوزا بیان کرد: فقط داشتن یک‌شب خواب اندازه‌گیری شده نتیجه مطالعه را به مطالعات خواب آزمایشگاهی محدود می‌کند و هشدار داد که این داده‌ها علیت را ثابت نمی‌کنند.
وی در ادامه تاکید کرد: بااین‌وجود، مشخص شد که بی‌خوابی، اختلال شناختی و بیماری‌های متابولیک قلبی، مانند فشارخون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی، اغلب در بزرگسالانی که کمتر از ۶ ساعت در آزمایشگاه می‌خوابند در مقایسه باکسانی که می‌توانند ۶ ساعت یا بیشتر بخوابند، بیشتر احتمال وقوع هم‌زمان دارند.
مایکل تووری، مدیر مرکز ملی تحقیقات اختلالات خواب موسسه ملی قلب، ریه و خون، بخشی از موسسه‌های ملی بهداشت و یکی از سرمایه‌گذاران این مطالعه عنوان کرد: این مطالعه مهم است زیرا اولین مطالعه آینده‌نگر بزرگ ایالات‌متحده است که بی‌خوابی را با خطر شناختی مرتبط می‌کند. پیشرفت‌های اخیر علمی نشان می‌دهد که عملکرد مغز به خواب بستگی دارد. درک ارتباط بین کمبود خواب و کاهش شناختی زودهنگام می‌تواند منجر به بهبود درمان‌های بی‌خوابی شود.
نتایج این تحقیق در نشریه Sleep منتشر شد.
