آفتابنیوز :
آفتاب: یک تحلیلگر مسایل سیاسی با غلط شمردن جدایی ملت و دولت ایران در ادبیات بوش خواستار رفع پیششرط از سوی آمریکا برای مذاکره با ایران شد.
ماشاءا... شمسالواعظین در گفتوگو با خبرنگار سیاسی آفتاب با اشاره به بخشی از سخنان بوش که در نطق سالانهاش در ارتباط با ایران بیان کرد گفت:«در نطق سالانه رییسجمهور آمریکا در ارتباط با موضوع هستهای و مسائل ایران حرف تازهای دیده نشد به جز یک مورد که ایالات متحده آمریکا قبلا از زبان کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه این کشور در اجلاس داووس و پس از آن از زبان جرج بوش در سخنرانی سالانهاش در کنگره بر تمایل ایالات متحده مبنی بر برقراری روابط عادی با تهران تاکید کرد.»
این فعال سیاسی با اشاره به این موضوع اظهار داشت: «این زبان جدیدی است که ایالات متحده به کار میبرد اما مشروط کردن برقراری روابط با ایران به تعلیق غنیسازی اورانیوم متقابلا این حق را نیز به ایران میدهد که برقراری مذاکره را مشروط کند.»
سخنگوی انجمن دفاع از آزادی مطبوعات اظهار عقیده کرد: «با توجه به اعلام آمادگی آمریکاو ایران به انجام مذاکره درباره عراق، شرطگذاری از سوی دو طرف باید کنار گذاشته شود و بحثهای اختلافانگیز پشت میز مذاکره طرح شود.»
وی تاکید کرد: «چنانچه از قبل شرط و شروط گذاشته شود دیگر چیزی برای مذاکره نمیماند بنابراین دو طرف بهتر است شرطگذاری را کنار بگذارند.»
شمسالواعظین با اشاره به بخشی از سخنان بوش خطاب به ملت ایران و همچنین دولت ایران اظهار داشت: «ایالات متحده باید از جداسازی ملت و دولت ایران در ادبیات خود پرهیز کند، چرا که با این هدف میخواهد بدنه سیاسی را از بدنه اجتماعی جامعه ایران جدا کند.»
وی خاطرنشان کرد: «این شیوه غلطی است که یک کشور ادبیات خاصی را در مورد یک ملت و دولت به کار ببرد کاری که آمریکا به آن مبادرت کرده. این موضوع نشان میدهد که مشاوران بوش در این زمینه دچار خطا شدهاند.»
این روزنامهنگار و فعال سیاسی افزود:«ایالات متحده باید این ادبیات را کنار بگذارد و با ایران بر سر حوزههای منافع مذاکره کند.»
وی تصریح کرد: «از سوی دیگر ایران نیز باید به استراتژی واقعگرایی مبتنی بر موازنه قوا در جهان امروز توجه کند.»
به گفته وی:«کافی نیست که ایران حق داشته باشد غنیسازی کند و کافی نیست که در جهان امروز این حق داشتن به ایران اجازه دهد که تحریمهای شدیدتری را علیه اقتصاد کشور بپذیرد. بلکه باید به نکته دیگری توجه کند که حق، تعیین کننده پایداری و عدم پایداری کشورها در روابط بینالملل نیست بلکه موازنه قدرت تعیین کننده رفتار کشورهاست.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: «ایران باید به این نکته توجه کند و استراتژی هستهای خود را بر این مبنا قرار دهد و در صورت پذیرش چنین فرضیهای بسیاری از نگاههای ایران به پرونده هستهای تغییر خواهد کرد.»