با موضعگیریهای اخیر دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام علیه چهار نامزد معروف به جبهه انقلاب به نظر میرسد باید در انتظار دوقطبی رئیسی- رضایی باشیم. یک منبع آگاه هم قبلا گفته بود بعد از ثبتنام رئیسی، فشار زیادی از سوی برخی چهرههای اصولگرایی، بهویژه یاران قدیمی محسن رضایی در جبهه به او آمده که از رضایی خواستهاند حتما ثبتنام کند. برای همین او بلافاصله بعد از ثبتنام رئیسی عازم وزارت کشور شد.
نکته دیگر اینکه سرنخ اخباری که در هفتههای گذشته درباره رد صلاحیت نامزدها پیش از اعلام رسمی شورای نگهبان منتشر میشد، مستقیم و غیرمستقیم به جبهه پایداری از حامیان ابراهیم رئیسی میرسید؛ همانها که در روزهای گذشته از سعید جلیلی، نامزد اصلحشان در سال 92 هم عبور کردند و با انتشار بیانیهای رسما پشت رئیسی ایستادند. نخستین شایعه درباره ردصلاحیتها هم نه درباره علی لاریجانی بلکه درباره محسن رضایی مطرح شد و بعد سراغ علی لاریجانی و جهانگیری رفتند. ادعای ردصلاحیت رضایی البته با واکنش منفی شورای نگهبان و تکذیب کدخدایی روبهرو شد. شایعه به مشکل در سلامت جسمی رضایی اشاره داشت که منجر به انتشار کلیپ فوتبال بازیکردن رضایی در پاسخ به شایعهسازان شد و طرح گفتههایی با این مضمون و عنوان که رقبایش را یکییکی دریپل خواهد کرد. با این مقدمات پیشبینی میشود که جبهه پایداری حملات خود را در روزهای آتی به محسن رضایی تشدید کند.
گرچه حسین اللهکرم، عضو شورای وحدت اصولگرایان، در گفتوگو با نامهنیوز پیشبینی کرده بود که بین رضایی، رئیسی و جلیلی یک سهضلعی شکل بگیرد. او گفته بود: «گرچه تصور میشود آقایان رضایی و جلیلی در طول آقای رئیسی عمل کنند اما راهبرد جریان غربگرا برای شکستن آرای سیدابراهیم رئیسی و راهبرد افزایش مشارکت از طریق رقابت برنامهمحور جریان انقلابی، موجب رقابتی سهضلعی بین جلیلی، رئیسی و رضایی خواهد شد». با توجه به اینکه تا اینجای کار همه حتی خود رضایی، جلیلی را یک نامزد پوششی قلمداد میکنند که بعد از مناظرات از کارزار انتخابات انصراف میدهد، بعید است که یک سهضلعی با حضور او شکل بگیرد.
بااینحال، پیشدرآمد دوقطبی رضایی- رئیسی را میتوان با یک توییت و گفتههای محسن رضایی خطاب به مسئولان قضائی تحلیل کرد. او گفته است: «من با دوستان قوه قضائیه یک بحث جدی دارم؛ اخیرا آقای دادستان تهران به یک طریقی آمده نامزدهای انتخاباتی را تهدید کرده است، من میگویم آقای دادستان آیا آقای رئیسی هم مدنظر شما است؟ توجه داشته باشید ما نباید کاری کنیم که ذهنیت نادرستی در جامعه ایجاد شود. مثلا اگر خطایی در ستاد آقای رئیسی بروز کند میتوانند با ایشان برخورد کنند؟». در توییتی هم آورده است: «در آزمونهای تستی وقتی تشخیص گزینه درست سخت است، از روش حذف گزینه استفاده میشود. مردم ما با حذف گزینههایی که «برای رئیسجمهورشدن نیامدهاند» یا ممکن است این مسئولیت را «نیمهکاره رها کنند»، میتوانند گزینه درست را پیدا کنند».
به نظر میرسد رضایی از همان ابتدا دو نفر را بهعنوان رقیب احتمالی در نظر گرفته بود؛ لاریجانی و رئیسی؛ چراکه بعد از ثبتنام یک بیانیه تند و تیز علیه هر دو رقیب احتمالیاش داد و گفت که اقتصاد نه محل دادگاه است، نه پادگان نه فلسفهبافی! حالا از آن دو رقیب فقط یکیشان باقی مانده است.
مهمترین شانس رضایی در مناظره با رئیسی حوزه اقتصاد است. میدانی که او به نسبت رئیسی در آن حرفهایتر است و شاید در خلأ و فقدان دوقطبیهای سیاسی سالهای 88 و 92 او این شانس را پیدا کند که بازی را به سمت یک دوقطبی اقتصادی ببرد و ایدههای اقتصادی شنیدهنشدهاش را در انتخاباتهای گذشته، اینبار بهتر در معرض دید بگذارد. او سال 88 در مناظرهاش با احمدینژاد به شاخصی تحت عنوان «شاخص فلاکت» اشاره کرده و گفته بود که از بعد از سال ۸۴ این شاخص با شیبی افزایش پیدا کرده است. سال ۹۰ سایت اصولگرای جهاننیوز در مطلبی نوشت: «شاخص فلاکت (Misery Index) در جلسه مناظره محسن رضایی با احمدینژاد مطرح و از همان زمان در خاطره مردم ماندنی شد. شاخص فلاکت که از حاصلجمع نرخ بیکاری و تورم به دست میآید، بار دیگر سیر صعودی به خود گرفته و به ۳۰.۶ درصد رسیده است». محسن رضایی همچنین از ایده فدرالیسم اقتصادی خودش در آن مناظرهها رونمایی کرده بود و صراحتا سفرهای استانی احمدینژاد را برای پردهبرداری از ساختن یک جوی آب نقد کرده و گفته بود این در شأن هیئت دولت نیست. سال 92 هم در حالی بود که دیگر کاندیداها تمرکز خود را روی موضوع سیاست خارجی قرار داده بودند، اما رضایی همچنان بحثهای خود را روی موضوعات اقتصادی متمرکز کرده بود. رضایی آن سال در انتخابات، پس از روحانی و قالیباف در جایگاه سوم قرار گرفته بود، اما از سعید جلیلی نتیجه بهتری گرفته بود.
محسن رضایی با سابقه یک بار انصراف و دو بار حضور کامل در رقابتها، یک پایگاه رأی حداقل چهار میلیونی از سوی زاگرسنشینان دارد. او یک بار با «دولت عشق» یک بار با «دولت ائتلافی» و یک بار با «دولت فراگیر و امید» پا به میدان گذاشته است و حالا باید دید آیا با «دولت نهضت ملی برای آبادانی ایران و مبارزه با فساد و شبکه نفوذ» میتواند موفق از میدان خارج شود یا نه.