چندی پیش اظهارنظری جهان را تکاند و آن اینکه تیبا بیرقیب در دنیاست؛ لذا در ایام خانهتکانی بر آن شدیم توضیحات مبسوطی در این خصوص برای رفع پارهای از ابهامات به شرح زیر ارائه فرماییم:
اصولا برای سرآمد شدن دو راه پیش رو دارید:
1- پشت سر گذاشتن رقبا با پشتکار
2- پشت کردن به رقبا با پشتهماندازی
راه اول همانطور که از قیافهاش پیداست سخت، طافتفرسا و نیازمند تحمل مرارت و مشقت است. این مسیر مملو از سنگلاخ و دستاندازهای گولاخ است مثلا تجربه و تخصص میخواهد - آن هم با خوردن کلی دود چراغ -، تعهد میخواهد - آنهم با خوردن حرص زیاد - و بالاخره زمان میخواهد برای خوردن تیر برنامهها به اهداف.
اما با وضع موجود «دستمایهها»(امکانات) و منابع ناموجود «دستپروردهها»(منابع انسانی) این گزینه بدون هیچ دست دست کردنی حذف میشود چون مسئولین ما، هم خودشان و هم عمر مدیریتیشان همچون گل است. یعنی حساس، دلسوز، با رزومهای شکننده و پرپرشدنی و البته میزی که آن نیز بگذرد!
اما راه دوم همانطور که از رنگ و لعابش پیداست، محشر کبراست. میشود با آن ره صدساله را آسه آسه البته با ماستمالی یکشبه رفت. فقط کافیست جوری حرف بزنی که انگار داری راستش را میگویی و رقبایت را جوری نشان بدهی که انگار سرتا پا، بیدست و پایند. سر جمع، باید در این روش سر خودت را زیر برف کنی و سر رقبایت را زیر آب ... خلاصه ریز دیدن نداشتهها و درشتنمایی داشتهها نه تنها نیازی به جربزه ندارد بلکه بی دردسر و تو دل بروست.
در همین راستا و با توجه به توضیحات فوق میتوان از کلمات کلیدی زیر در ادبیات غیرداستانی بهره برد:
- ما باهوشترینیم - در ناسا همه دیزی دونفره میخورند - ما همتا نداریم – بزرگترین، پهنترین و ... مال ماست - ما خیلی قوی هستیم – ما خیلی خوشگلیم – مهماننوازترینیم و...
باری به هر جهت، با همین ادبیات مسئولین ما میشوند بی رقیب از همه جهت در جهان
والسلام