روستایی که حدود ۱۰۰۰ سال قدمت دارد که اکنون بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت آن ۱۴۵ خانوار است. کشاورزی و دامپروری شغل اصلی مردم این روستا است. خشکسالیهای چند سال گذشته زایندهرود به یکی از بزرگترین معضلات این روستا تبدیل شده و خیلی از مزارع کشاورزی به حال خود رها شده است.
این روستا از حداقل امکانات رفاهی برخوردار بوده و مردمان این منطقه برای برطرف کردن نیازهای خود به روستاهای اطراف مراجعه میکنند. ساختمانسازی و باغهای جدیدی که در چند سال گذشته در این منطقه رواج یافته، باعث شده است هویت و طبیعت روستا به نابودی کشانده شود و بکر بودن طبیعت آن به مرور زمان از بین برود.