بلایی که استرس مکرر سرچشم تان می‌آورد
تحقیقات جدید در دانشگاه کالیفرنیا در ارواین نشان می‌دهد که پیری جزء مهمی از مرگ سلول‌های گانگلیونی شبکیه در گلوکوم است و با در نظر گرفتن این موضوع می‌توان مسیر‌های جدیدی را برای طراحی درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به گلوکوم مورد هدف قرار داد.
این مطالعه با عنوان "پیری ناشی از استرس در چشم موش" در مجله "Aging Cell" منتشر شد. در این مطالعه دکتر"دوروتا سورونسکا کرازیک" (Dorota Skowronska-Krawczyk) استادیار گروه فیزیولوژی و بیوفیزیک و چشم پزشکی و هیئت علمی مرکز تحقیقات بینایی در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در ارواین، تغییرات رونویسی و اپی ژنتیکی را که در پیری شبکیه رخ می‌دهد، را به همراه همکارانش توضیح دادند.
محققان این مطالعه نشان دادند که چگونه استرس، مانند افزایش فشار داخل چشم (IOP) در چشم، باعث می‌شود بافت شبکیه تحت تغییرات اپی ژنتیکی و رونویسی مشابه پیری طبیعی قرار گیرد. محققان در این مطالعه اینکه چگونه در بافت جوان شبکیه، استرس مکرر ویژگی‌های پیری تسریع شده از جمله سن اپی ژنتیکی تسریع شده القا می‌کند را بررسی کردند.
پیری یک فرآیند جهانی است که بر تمام سلول‌های موجود در بدن تأثیر می‌گذارد. در چشم، یک عامل خطر اصلی برای گروهی از نوروپاتی‌ها، گلوکوم است. به دلیل افزایش جمعیت سالخورده در سراسر جهان، برآورد‌های فعلی نشان می‌دهد که تعداد افراد مبتلا به گلوکوم (سنین ۴۰ تا ۸۰ سال) در سال ۲۰۴۰ به بیش از ۱۱۰ میلیون نفر افزایش خواهد یافت.
دکتر"دوروتا سورونسکا کرازیک" گفت: مطالعه ما بر اهمیت تشخیص زودهنگام و پیشگیری و همچنین مدیریت خاص سنی بیماری‌های مرتبط با سن، از جمله گلوکوم تاکید می‌کند. تغییرات اپی ژنتیکی که مشاهده کردیم نشان می‌دهد که تغییرات در سطح کروماتین به صورت تجمعی و به دنبال چندین نمونه از استرس به دست می‌آید. این فرصتی را برای ما فراهم می‌کند تا در صورت تشخیص زودهنگام بیماری، از کاهش بینایی پیشگیری کنیم.
در انسان، افزایش فشار داخل چشم دارای ساعت زیستی است. در افراد سالم، معمولاً در محدوده ۱۲ تا ۲۱ میلی‌متر جیوه نوسان می‌کند و در طول دوره شب تقریباً در دو سوم افراد بیشترین نوسان را دارد. به دلیل نوسانات افزایش فشار داخل چشم، یک اندازه‌گیری افزایش فشار داخل چشم اغلب برای مشخص کردن آسیب شناسی واقعی و خطر پیشرفت بیماری در بیماران مبتلا به گلوکوم کافی نیست. گزارش شده است که نوسان طولانی مدت افزایش فشار داخل چشم یک پیش‌بینی کننده قوی برای پیشرفت گلوکوم است. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که تأثیر تجمعی نوسانات افزایش فشار داخل چشم مستقیماً مسئول پیری بافت است.
دکتر "دوروتا سورونسکا کرازیک" گفت: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که حتی افزایش متوسط هیدرواستاتیک فشار داخل چشم باعث از بین رفتن سلول‌های گانگلیونی شبکیه و نقص‌های بینایی مربوطه در هنگام انجام آزمایش روی حیوانات مسن می‌شود. ما به مطالعه خود برای درک مکانیسم تغییرات تجمعی در پیری ادامه می‌دهیم تا اهداف خاصی را برای درمان پیدا کنیم. ما همچنین در حال آزمایش رویکرد‌های مختلف برای جلوگیری از روند سریع پیری ناشی از استرس هستیم.
محققان اکنون ابزار جدیدی برای تخمین تاثیر استرس و درمان و بررسی بر وضعیت پیری بافت شبکیه در اختیار دارند که این اکتشافات جدید را ممکن کرده است. با همکاری بنیاد "Clock Foundation and Steve Horvath" از آزمایشگاه‌های آلتوس که پیشگام توسعه ساعت‌های اپی ژنتیکی (epigenetic clock) بود که می‌تواند سن را بر اساس تغییرات متیلاسیون در دی. ان.ای بافت‌ها اندازه‌گیری کند، برای محققان این امکان به وجود آمد که نشان دهند که افزایش مکرر و خفیف افزایش فشار داخل چشم می‌تواند فرایند سن اپی ژنتیکی بافت‌ها را تسریع کند.
دکتر"دوروتا سورونسکا کرازیک" گفت: علاوه بر اندازه‌گیری کاهش بینایی و برخی تغییرات ساختاری ناشی از استرس و درمان احتمالی، اکنون می‌توانیم سن اپی ژنتیکی بافت شبکیه را اندازه گیری کنیم و از آن برای یافتن یک استراتژی بهینه برای جلوگیری از کاهش بینایی در پیری استفاده کنیم.
