ورزش از نگاه طب سنتی
در طب رایج نیز فعالیت فیزیکی و ورزش به تنهایی یا همراه با رژیم غذایی، اثرات درمانی مثبتی در بسیاری از بیماری‌ها از جمله چاقی و دیابت، تخمدان پلی کیستیک و کبد چرب داشته است.
از نظر حکمای طب سنتی، ورزش مناسب، شرایطی دارد که اگر رعایت نشود، سلامتی فرد به خطر می‌افتد.
توصیه‌های طب سنتی درباره ورزش در افراد سالم:
بهترین زمان برای ورزش زمانی است که هوا معتدل باشد، بنابراین بهترین زمان ورزش در فصل بهار نزدیک ظهر، در تابستان در اول روز و در زمستان در انتهای روز است؛ اما مدت و شدت ورزش در بهار و تابستان باید کمتر و در پاییز و زمستان بیشتر باشد.
در حالت گرسنگی ورزش نکنید؛ چرا که بدن در این حالت به غذا محتاج است و پس از صرف غذا نیز نباید ورزش کرد، زیرا هنوز هضم غذا کامل نشده و به بدن زبان می‌رساند.
بهتر است قبل از ورزش، بدن از مواد نامناسب پاکسازی و روده و مثانه از ادرار و مدفوع خالی باشد.
ورزشکار نباید قبل از شروع تمرین یا مسابقه ورزشی از غذاهای سنگین و با دیر هضم استفاده کند، زیرا باعث افت عملکرد فرد در طول مسابقه می‌شود.
ورزش باید به حد اعتدال باشد، ورزش معتدل ورزشی است که رنگ چهره را مایل به سرخی گرداند و فرد شروع به نفس نفس زدن و عرق کردن کند و هر وقت تنفس و تعریق زیاد شد، باید قبل از احساس ضعف و خستگی ورزش را به تدریج قطع کند.
نوشیدن آب خیلی سرد در حین یا بلافاصله بعد از ورزش توصیه نمی‌شود.
ورزش و فعالیت به ویژه نوع سنگین و حرفه ای آن، ابتدا باید با حرکات آرام آغاز شده و بعد حرکات سنگین تر انجام شود و در انتها نیز باید به تدریج و با حرکات آرام ورزش را به پایان برد و نباید ناگهان آن را متوقف کرد.
بلافاصله پس از ورزش نباید از محل ورزش خارج شد، بلکه ورزشکار باید حوله یا ملحفه‌ای روی بدن عرق کرده بکشد و در همان محل بنشیند تا بدن کم کم خنک شود که ۲۰ تا ۳۰ دقیقه مطلوب است؛ پس از خنک شدن می تواند لباس معمول را پوشیده و خارج شود.
به طور کلی در زمان تمرین و مسابقه نیاز غذایی ورزشکاران ممکن است تا دو برابر نیاز غذایی افراد عادی افزایش یابد. این بدان معنا نیست که این نیاز فوق‌العاده در خارج از ایام فعالیت‌های شدید بدنی همچنان ادامه می‌یابد، یعنی افرادی که به هر علت ورزش و یا فعالیت شغلی پر تحرک خود را ترک کرده‌اند، اگر به همان روش قبلی از غذاها استفاده کنند، به زودی دچار بیماری می‌شوند، بنابراین تغییر رژیم غذایی در این افراد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
