این یک واقعیت است که الکسی گندوز مهرهای قابل اطمینان برای سرخ پوشان تهرانی است. این دروازه بان الجزایری و البته ملی پوش در شرایطی به پرسپولیس ملحق شد که از نظر روحی فشار زیادی را تحمل میکند. او جانشین یکی از بهترین دروازه بانهای تاریخ فوتبال ایران شده و طبیعی است که در هر شرایطی با بیرانوند مقایسه میشود و همین امر باعث میشود تا او از نظر روحی فشار بسیار زیادی را به دوش بکشد. کم نبوده اند بازیکنانی با تواناییهای بالا که به تیمی منتقل شدند، اما قیاس آنها با نفرات قبلی باعث شد تا هرگز نتوانند تواناییهای خود را به معرض نمایش بگذارند.
دم دستترین چهرهای که در این قیاس میگنجد شاید رضا اسدی باشد. هافبک خوش قد و قامت و کاربلدی که با تلاش زیادی مدیران پرسپولیس به این تیم پیوست، اما از شانس بد در مقطعی پیراهن سرخ را به تن کرد که هافبکی، چون احمد نورالهی از این تیم جدا شده بود. همین موضوع باعث شد تا در هر بازی و هر بار اسدی و نورالهی با هم قیاس شوند. آن هم در شرایطی که تفاوت نوع و سبک بازی این دو بازیکن بسیار زیاد است. نتیجه اش هم همانی شد که همه میدانند.
حال الکسی گوندوز در چنین شرایطی جانشین بیرانوند شده است و بی تردید با وجود تمام قیاسها تا به این جای کار عملکرد تحسین برانگیزی داشته است. هر چند که هنوز نواقص و ضعفهایی دارد که به مرور زمان قابل رفع شدن است. این ملی پوش الجزایری قد و قامتی مناسبی دارد و فیزیک او برای دروازه بانی عالی است. اما عمده ضعف او روی خروجها است. او چسبیده به خط بازی میکند و به هنگام خروجها ترجیح میدهد به جای دراختیار گرفتن توپ آن را با مشت رد کند و همین واکنش به معنای افزایش خطر روی دروازه پرسپولیس با هر سانتر یا ارسالی که از جناحین صورت میگیرد. این تنها ضعف گوندوز است که بی تردید با گذشت زمان و کم شدن فشارهای موجود برطرف خواهد شد. چرا که او ترس زیادی از گل خوردن دارد و همین موضوع باعث میشود تا به هنگام ارسالها کمتر ریسک کند.
اما آن چه که هواداران پرسپولیس را امیدوار کرده فرم دروازه بانی مدرن گوندوز است که باعث میشود تا از او یک دروازه بان با استانداردهای بالا بسازد. به هر روی باید منتظر بود و دید چه زمانی گوندوز میتواند با خیال راحت و بدون این که فشار روحی را از روی سکوها و رسانهها حس کند، با خیال راحت و بدون ترس برای سرخ پوشان دروازه بانی کند.