اشتباهاتی که زنان بالای ۴۰ سال نباید مرتکب شوند
دهه چهارم زندگی شما باید سرشار از سال‌ها سلامتی جشن گرفتن موفقیت‌ها و وقت گذاشتن برای لذت بردن از زندگی‌ای باشد که ساخته‌اید. اما این دوره سنی زمانی است که شما باید دغدغه غربالگری سرطان سینه، مسائل پیش از یائسگی و تغییرات هورمونی را نیز داشته باشید. برای کسب اطمینان از این که بهترین دهه خود را سپری می‌کنید کنار گذاشتن عادات بد سلامتی ضروری است.
به گزارش یاهونیوز، در ادامه به اشتباهاتی می‌پردازیم که زنانی که از ۴۰ سالگی عبور کرده اند نباید مرتکب شوند:
۱-عدم تمرین خود مراقبتی
گوش ندادن به خود هم در بدن و هم ذهن می‌تواند تاثیر زیادی بر سطح استرس شما بگذارد. استرس مزمن به یک نماد وضعیت تبدیل شده است. کاهش استرس می‌تواند خلق و خو، خواب، ایمنی و کیفیت زندگی شما را افزایش دهد و باعث کاهش درد، کاهش فشار خون و کاهش ابتلا به بیماری می‌شود. مراقبت از خود می‌تواند شامل مدیتیشن، یوگا، تمرکز حواس، ارتباط با دوستان، یادگیری چگونگی برای بیان خود و گوش دادن به آن چه بدن تان به شما می‌گوید (آیا گرسنه، خسته، بی حوصله و تنها هستید؟) باشد.
۲-نخوابیدن
با افزایش سن خوابیدن سخت‌تر می‌شود و تمایل به خواب کم‌تر وجود دارد. بنیاد خواب ۷ تا ۸ ساعت خواب در شب را توصیه می‌کند. خواب کافی در واقع می‌تواند بر روی ترازو با افزایش وزن منعکس شود. فقدان خواب کافی می‌تواند باعث افزایش سطح کورتیزول شده و شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی و برخی سرطان‌ها نیز قرار دهد. زمان خواب ما به بدن اجازه می‌دهد هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی استراحت نموده و تجدید قوا کند.
۳-عدم توجه به وزن
با افزایش سن متابولیسم شما کاهش می‌یابد و افزایش وزن راحت‌تر می‌شود. اضافه وزن می‌تواند شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی، دیابت و سایر مشکلات سلامتی قرار دهد.
۴-عدم دریافت کلسیم کافی
زنان بالای ۴۰ سال به ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم در روز نیاز دارند. با این وجود، تنها حدود ۳۰ درصد از آمریکایی‌ها به اندازه کافی کلسیم دریافت می‌کنند. عدم دریافت کلسیم کافی می‌تواند منجر به افزایش سریع‌تر پوکی استخوان و کاهش سلامت استخوان افزایش خطر گرفتگی و اسپاسم عضلانی و خطر لخته شدن خون شود. کلسیم برای زنان بالای ۴۰ سال ضروری است.
۵-عدم توجه به سلامت روان
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در امریکا از هر ۵ بزرگسال بالای ۵۵ سال ۱ نفر دچار نوعی مشکل سلامت روانی می‌شود. عوامل خطر برای مشکلات سلامت روان با افزایش سن به دلیل درد مزمن، کاهش تحرک و از دست دادن عزیزان، از دست دادن استقلال و سایر رویداد‌های مهم زندگی افزایش می‌یابد. زنان بالای ۴۰ سال اغلب به قدری اوقات زندگی خود را صرف مراقبت از دیگران کرده اند که فراموش می‌کنند برای مراقبت از خود زمان اختصاص دهند. مراقبت از سلامت روان خود با افزایش سن به اندازه سلامت جسمانی مهم است.
۶-عدم رعایت رژیم غذایی مناسب در هنگام بروز تغییرات هورمونی
با ورود زنان به سن ۴۰ سالگی و بالاتر آنان به یائسگی نزدیک‌تر می‌شوند. غذا نخوردن براساس این تغییرات هورمونی در بدن شما می‌تواند اشتباهی باشد که باعث افزایش وزن و اختلالات خلقی شود. ضعیف شدن استخوان‌ها و موارد دیگر رژیم غذایی می‌تواند بر علائم یائسگی زنان به صورت مثبت و منفی تاثیر بگذارد.
غذا‌هایی که باید بخورید
از آنجایی که سطح استروژن در دوران یائسگی کاهش می‌یابد زنان در معرض خطر بیش تری برای بیماری‌ها و شرایط خاص هستند. گرگرفتگی یک علامت رایج مرتبط با یائسگی است. برخی مطالعات نشان داده اند که افزایش اسید‌های چرب امگا ۳ می‌تواند بروز علائم یائسگی شده و هم چنین تعریق شبانه را کاهش دهد. غذا‌های غنی از اسید چرب ضروری شامل ماهی‌های چرب و دانه‌های چیا هستند.
سلامت استخوان یکی دیگر از نگرانی‌های زنان در دوران یائسگی به دلیل کاهش استروژن است. مصرف مواد مغذی برای بهبود سلامت استخوان در این دوران مهم است. این مواد مغذی شامل ویتامین د و کا هستند که بیش‌تر در محصولات لبنی یافت می‌شوند.
غذا‌هایی که باید از خوردن آن اجتناب ورزید
غذا‌های فرآوری شده و کربوهیدرات‌های تصفیه شده با افزایش مقاومت به انسولین و گرگرفتگی مرتبط هستند. این دسته از غذا‌ها برای سلامتی فرد به ویژه زنان در دوران یائسگی ایده آل نیستند.
۷-نخوردن میوه و سبزیجات
رژیم غذایی بر بخش‌هایی از سلامتی ما تاثیر می‌گذارند که اغلب آن را نادیده می‌گیریم یا آن را بدیهی می‌دانیم از جمله پیری و سلامت پوست. آسیب ناشی از سموم می‌تواند منجر به پیری پوست شود. خواص آنتی اکسیدانی ویتامین ث آن را به یک ماده مغذی کارآمد و موثر برای محافظت از پوست در برابر آسیب تبدیل می‌کند. رژیم غذایی فاقد میوه و سبزیجات که ترکیبات گیاهی را فراهم می‌کند نه تنها می‌تواند به طور کلی منجر به تضعیف سلامت شود بلکه ممکن است روند پیری را نیز سرعت بخشد، زیرا این ترکیبات به عنوان آنتی اکسیدان در بدن عمل می‌کنند و آنتی اکسیدان‌ها حضور و آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد را کاهش می‌دهند. رادیکال‌های آزاد شبیه سموم هستند و باعث آسیب سلولی هم در داخل و هم در خارج سلول می‌شوند.
