توانایی صحبت کردن کودک در گرو خلق و خوی مادر
به نقل از نوروساینس، بیش از ۷۰ درصد از مادران پس از تولد نوزاد خود دچار خلق و خوی افسرده پس از زایمان می‌شوند که این موضوع به نام «افسردگی پس از زایمان» نیز شناخته می‌شود. تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد این موضوع می‌تواند بر رشد کودکان و گفتار آنان نیز تاثیر بگذارد. با این حال تاکنون به طور دقیق مشخص نبود چگونه این اختلال خود را در سیر تکامل اولیه زبانی در نوزادان نشان می‌دهد.
در تحقیق کنونی دانشمندان موسسه ماکس پلانک در علوم شناختی و مغز انسان در لایپزیگ آلمان بررسی کرده‌اند که نوزادان تا چه حد می‌توانند صدا‌های گفتار را از یکدیگر با توجه به خلق و خوی مادرشان تشخیص دهند.
این توانایی یک پیش‌نیاز مهم برای گام‌های بعدی جهت یک زبان به خوبی توسعه‌یافته در نظر گرفته می‌شود. اگر صدا‌ها را بتوان از یکدیگر متمایز کرد، تک‌تک کلمات را نیز می‌توان از یکدیگر متمایز کرد.
بر اساس این تحقیق مشخص شده اگر مادران ۲ ماه پس از تولد، خلق و خوی منفی‌تری نشان دهند، فرزندان‌شان به طور متوسط در ۶ ماهگی پردازش کمتری از صدا‌های گفتاری نشان می‌دهند. برای نوزادان تشخیص زیر و بم صدا‌های هجا‌ها به خصوص دشوار بود.
به طور خاص این کودکان نشان دادند که در آنان رشد توانایی‌های زبانی نسبت به کسانی که مادران‌شان خلق و خوی مثبت‌تری داشتند، به تاخیر افتاده است. این موضوع به عنوان معیاری برای توانایی فرد در جدا کردن صدا‌ها از یکدیگر عمل می‌کند.
اگر این توانایی به تاخیر افتد، به عنوان نشانه‌ای از افزایش خطر ابتلا به اختلال گفتاری در آینده در نظر گرفته می‌شود.
گسا شادت، فوق دکتری در موسسه ماکس پلانک و استاد رشد در دوران کودکی و نوجوانی در دانشگاه فرای برلین در این خصوص اظهار کرد: مادران آسیب‌دیده شاید از تغییرات زیر و بمی کمتری هنگام هدایت گفتار به نوزادان خود استفاده کنند که این موضوع منجر به درک محدودتری از زیر و بم صدا‌های مختلف در کودکان می‌شود. این ادراک به نوبه خود پیش‌نیازی برای رشد بهتر زبانی در نظر گرفته می‌شود.
نتایج نشان می‌دهد چقدر مهم است که والدین می‌توانند از گفتار هدایت‌شده برای رشد بهتر زبان کودکانشان استفاده کنند. گفتار هدایت‌شده از نظر زیر و بم بسیار متفاوت است و بر بخش‌های خاصی از کلمات با وضوح بیشتری تاکید می‌کند؛ بنابراین توجه بچه‌ها را بر آنچه گفته می‌شود، متمرکز می‌کند و برای کودکان مناسب تلقی می‌شود. به همین ترتیب مادرانی که از خلق و خوی افسرده رنج می‌برند، اغلب از گفتار یکنواخت‌تر و کمتر هدایت شده برای نوزاد استفاده می‌کنند.
شادت می‌گوید: برای اطمینان از رشد مناسب کودکان خردسال، حمایت مناسب از مادرانی که از ناراحتی‌های خفیف رنج می‌برند و اغلب هنوز نیازی به درمان ندارند، ضروری است. البته نیازی به اقدامات مداخله‌ای سازمان‌یافته نیست و گاهی اوقات لازم است که پدران بیشتر درگیر شوند.
یافته‌های این تحقیق در مجله JAMA Network Open منتشر شده است.
