شناسایی عوامل مرتبط با کاهش وزن دائمی
این بیماران از دارو‌های تزریقی مانند سماگلوتید (semaglutide) یا لیراگلوتید (liraglutide) برای درمان دیابت نوع ۲ یا چاقی استفاده کرده بودند.
سماگلوتید (که با نام تجاری وگووی و اوزمپیک فروخته می‌شود) و لیراگلوتید (که با نام تجاری ساکسندا و ویکتوزا فروخته می‌شود)، در واقع دارو‌های دریافت‌کننده پپتاید-۱ شبیه گلوکاگون یا GLP-۱ RA هستند. این دارو‌های مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا به کاهش سطح قند خون و کاهش وزن کمک می‌کنند.
به گزارش «نیوز مدیکال»، چاقی یک بیماری پیچیده و مزمن است که بیش از ۴۱ درصد از بزرگسالان را در آمریکا درگیر کرده است، آزمایش‌های بالینی نشان داده است که دارو‌های ضدچاقی موثر هستند، اما در عین حال داده‌های محدودی در شرایط جهان واقعی در ارتباط با عوامل مرتبط با تغییر وزن در بلندمدت و کاهش وزن قابل ملاحظه وجود دارد.
در این مطالعه، محققان عوامل کلیدی مرتبط با کاهش وزن بلندمدت در بیماران مبتلا به چاقی را شناسایی کردند. آنان همچنین مشخص کردند که چه عناصری با احتمال دستیابی به کاهش وزن ۱۰ درصدی یا بیشتر ارتباط دارند.
این مطالعه در برگیرنده ۳ هزار و ۳۸۹ نفر بیمار بزرگسال مبتلا به چاقی بود که درمان را با دارو‌های تزریقی سماگلوتید یا لیراگلوتید بین اول ژوییه ۲۰۱۵ و ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲ شروع کرده بودند؛ پیگیری وضعیت آن‌ها در ژوییه ۲۰۲۳ به پایان رسید. اکثر این بیماران درمانی برای دیابت نوع ۲ یا چاقی دریافت کردند.
نتایج نشان داد که یک سال پس از تجویز اولیه، تغییر وزن با فاکتور‌های زیر مرتبط بود:
عامل فعال دارویی، به طور میانگین، تغییر وزن منفی ۵.۱ درصد با سماگلوتید و منفی ۲.۲ درصد با لیراگلوتید بود.
دُز دارویی، بیماران با دز پایین دارویی کاهش وزن ۳.۵ درصدی و با دز بالا کاهش وزن ۶.۶ درصدی را تجربه کردند.
دلالت درمانی، بیمارانی که این دارو‌ها را برای دیابت نوع دریافت کردند تغییر وزن منفی ۳.۲ درصدی و بیماران مصرف‌کننده دارو برای چاقی تغییر وزن منفی ۵.۹ درصدی را تجربه کردند.
تداوم دارویی، به طور میانگین، بیمارانی که در مصرف دارو مداومت داشتند بعد از یک سال، کاهش وزن ۵.۵ درصدی را تجربه کردند، اما بیمارانی که مداومت نداشتند و بین ۹۰ تا ۲۷۵ روز دارو مصرف کرده بودند، کاهش وزن ۲.۸ درصدی و افرادی که کمتر از ۹۰ روز دارو مصرف کرده بودند، کاهش وزن ۱.۸ درصدی را تجربه کردند.
نتایج مطالعات نشان داده‌اند که دستیابی به کاهش وزن پایدار ۱۰ درصدی و بیشتر، مزایای زیادی برای سلامتی در پی دارد. دکتر گاسویان و همکارانس با نظر به این مساله بررسی کردند که چه بیمارانی به کاهش وزن ۱۰ درصدی و بیشتر دست یافته‌اند.
در مجموع ۳۷.۴ درصد از بیماران دریافت‌کننده داروی سماگلوتید برای درمان چاقی به کاهش وزن ۱۰ درصد یا بیشتر دست یافتند و ۱۶.۶ درصد بیماران دریافت‌کننده سماگلوتید برای درمان دیابت نوع ۲ به این میزان کاهش وزن دست یافتند. در مقایسه، ۱۴.۵ درصد از بیماران دریافت‌کننده لیراگلوتید برای درمان چاقی و ۹.۳ درصد از بیماران دریافت‌کننده لیراگلوتید برای درمان دیابت نوع ۲ به کاهش وزن ۱۰ درصد یا بیشتر رسیدند.
بر اساس تحلیل چند متغیری این مطالعه که متغیر‌های اجتماعی - جمعیتی و بالینی را در نظر گرفت، عوامل زیر با احتمال بیشتر برای رسیدن به کاهش وزن ۱۰ درصدی یا بیشتر مشخص شدند:
- دریافت سماگلوتید به جای لیراگلوتید
- دز بالای دارو در برابر دز پایین
- چاقی به عنوان دلالت دارویی به جای دیابت نوع ۲
- تداوم بیشتر در مصرف دارو
- بیماران زن در برابر مرد
دکتر گاسویان در این خصوص گفت: یافته‌های ما می‌تواند اطلاعات مفیدی در اختیار بیماران و کادر درمان در خصوص عوامل کلیدی دخیل در رسیدن به کاهش وزن پایدار و در حدی که مزایای سلامتی داشته باشد، قرار دهد.
